zaterdag 2 juni 2012

Pascal Bruckner

Gij zult gelukkig zijn!
Boom 2002, 221 pagina's

Oorspronkelijke titel: L'euphorie perpétuelle : essai sur le devoir de bonheur (2000)

Wikipedia: Pascal Bruckner

Korte bespreking
Cultuurkritisch essay van bekende Franse filosoof, essayist en romanschrijver (1948), die zich regelmatig op spraakmakende wijze in publieke debatten mengt. In 1995 kreeg hij Le Prix Médicis essais voor 'De verleiding van de onschuld' en in 1997 Le Prix Renaudot voor 'De dieven van de schoonheid'. Zijn roman 'Lunes de fiel' werd in 1991 door Polanski verfilmd als 'Bitter moon'. Sinds de Verlichting denkt de Westerse mens dat geluk maakbaar is voor iedereen. Wij zijn zelf verantwoordelijk voor ons eigen geluk want we kunnen dit bereiken d.m.v. spiritualiteit, positief denken, "scoren" en succes. Wij verkeren in een voortdurende hedonistische euforie of verdoving, waarin geen plaats meer is voor tragiek, mislukking, pijn en de dood. Sterker nog: de minder aangename kanten van het leven worden weggemoffeld en verzwegen als een taboe. Maar juist het overwinnen van pijn en verdriet brengt ons het meest geluk. Op nogal wat redactionele fouten en uitweidingen van de auteur na is dit een mooi boek dat een belangrijk en origineel thema aansnijdt en de lezer aan het denken zet. 

Fragment uit de Inleiding - De onzichtbare straf
Onder de plicht tot geluk versta ik een ideologie die kenmerkend is voor de tweede helft van de twintigste eeuw en die ons dwingt alles te evalueren in termen van genoegen en ongenoegen, een opgelegde euforie die iedereen die afhaakt met een gevoel van schaamte of onbehagen opzadelt. Daarbij wordt vooropgesteld, dat we enerzijds het beste uit ons leven moeten halen, en anderzijds treuren en onszelf verwijten maken als het niet lukt. Het is een pervertering van het mooiste idee dat er bestaat, namelijk dat iedereen de mogelijkheid wordt geboden zijn lot in eigen hand te nemen en zijn bestaan te verbeteren. Hoe heeft een bevrijdende leuze van de Verlichting, het recht op geluk, kunnen veranderen in een dogma, in een collectieve catechismus? Die ontwikkeling zullen we hier proberen te beschrijven. (pagina 14)

Terug naar Overzicht alle titels

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen