dinsdag 27 december 2016

Rob de Wijk 2


De nieuwe revolutionaire golf : waarom burgers zich van hun leiders afkeren

Amsterdam University Press 2016, 268 pagina's - € 19,95

Lenen als E-book via bibliotheek.nl

Wikipedia: Rob de Wijk (1954)

Korte beschrijving
Rob de Wijk is onder meer hoogleraar in de internationale betrekkingen aan de Universiteit Leiden. Hij bespeurt een revolutionaire stemming in verscheidene Europese landen, waaraan internationale oorzaken ten grondslag liggen. Vooral de opkomst van het populisme is belangrijk. Een deel van het volk breekt met het sociale contract, dat het politieke handelen richting geeft. De Wijk maakt vergelijkingen met de revolutionaire uitbarstingen in het jaar 1848. Tevens schenkt hij uitgebreide aandacht aan actuele verschijnselen, zoals de globalisering, de economische crisis, de Brexit en de sterkere positie van Rusland en China. De Wijk keert zich tegen nationalisme, populisme en protectionisme. Met een notenapparaat wordt het boek afgesloten. Het boeiende boek roept echter ook vragen op. Kan men historische vergelijkingen maken? Bestaat het sociale contract, een filosofisch denkbeeld, wel in de werkelijke politiek? Het boek is vooral bestemd voor belangstellenden in de internationale politiek, die reeds een uitgebreide voorkennis van dit gebied hebben.

Tekst op website uitgever
Brexit. Trump. Le Pen. Wilders. Ze worden in verband gebracht met een opstand tegen de politieke elite. De situatie nu, doet sterk denken aan eerdere revolutionaire golven die Europa hebben overspoeld, zoals die van 1848. Die waren, net als nu het gevolg van de globalisering.

Maar het is de afgelopen eeuwen niet eerder voorgekomen dat zoveel ingrijpende ontwikkelingen samenvielen en elkaar versterkten: verschuiving van de economische en politiek macht naar het oosten, een financiële crisis en langdurige economische stagnatie, opstanden en ontwrichting in het Midden Oosten en Noord-Afrika, terrorisme en vluchtelingenstromen, conflict met Rusland, toenemende spanningen in de Zuid- en Oost-Chinese Zeeën, afnemende voorzieningszekerheid en sterk fluctuerende prijzen van grondstoffen en energie, klimaatverandering en een nieuwe industriële revolutie die de productie ingrijpend verandert en banen overbodig maakt. Al deze ontwikkelingen hebben het vertrouwen in de politiek ondermijnd.

Rob de Wijk beschrijft in deze opvolger van zijn succesvolle boek 5 over 12 de oorzaken van de onvrede en voorspelt het einde van de regelpolitiek van het technocratische fixen waardoor een hele generatie politieke leiders wordt weggevaagd. Populisten roepen dat ze een antwoord hebben. Maar ook zij kunnen de levensstandaard en veiligheid van mensen niet garanderen. Een nieuw soort leider zal de burger uit het dal moeten halen.


Fragment uit 5. Slot: hoe repareren we het sociale contract?
Naar een nieuwe politiek
Dit boek is een pleidooi voor aanpassing aan de nieuwe tijd. Verzet tegen die nieuwe tijd helpt niet. Het volk in referenda vragen hoe het verder moet ook niet. De huidige opkomst van het nationalisme of soevereinisme en protectionisme vergroten slechts de problemen en leiden tot langdurige stagnatie. Wat dan wel?Een boek als dit hoort te eindigen met een oplossing voor alle uitdagingen die ik heb beschreven. Dat doe ik echter niet. Want ik heb geconstateerd dat er geen goede en snelle oplossingen zijn voor mondiale uitdagingen. Bovendien kunnen nationale problemen steeds moeilijker worden aangepakt omdat de technocratie van het politieke management daarvoor ongeschikt is. De kernvraag voor huidige en toekomstige leiders is hoe het sociale contract kan worden hersteld. Wat is daarvoor nodig? Ik zie voor westerse leiders, dus ook die in Nederland, drie belangrijke opgaven. (p. 245-246)

Youtube - De nieuwe revolutionaire golf (1:01)



Lees ook: 5 over 12 : hoe Nederland toch sterker uit de crisis kan komen (uit 2012)

Terug naar Overzicht alle titels


donderdag 22 december 2016

Damon Young 3


De goede lezer : filosoferen over literatuur

Ten Have 2016, 206 pagina's - € 20,00

Oorspronkelijke titel: The art of reading (2016)

Lenen als E-book via bibliotheek.nl

Wikipedia: Damon Young (1975) en zijn website

Korte beschrijving
Uitgangspunt van dit sympathieke boek over lezen is dat door de grote nadruk op schrijven en schrijverschap het lezen niet de aandacht krijgt die het verdient. Lezen wordt algemeen beschouwd als een weinig bijzondere basisvaardigheid, terwijl de betekenis van boeken staat of valt met het verantwoord gebruik dat lezers maken van hun vrijheid. Geletterd zijn is een culturele uitvinding, kunnen lezen is een gave of kunst. In hoofdstukken die gaan over zijn eigen leeservaring laat Young zien dat het goed kunnen lezen nog het best is te vergelijken met het hebben van een deugd. Net als een deugdzaam mens beheerst een goede lezer de kunst het midden te houden tussen eerbied voor een tekst en een kritische houding, tussen opmerkzaamheid en goedgelovigheid, tussen opgaan en afstand nemen. Elk hoofdstuk thematiseert op deze manier een klassieke deugd, hetzij nieuwsgierigheid, trots, geduld, matigheid of rechtvaardigheid. Het boek dat mikt op de gemiddelde lezer, is vlot en zonder overbodig jargon geschreven.

Tekst op website uitgever
Met ‘De goede lezer’ stelt de Australische filosoof Damon Young niet de auteur maar de lezer zelf centraal. Want we worden niet als lezer geboren – integendeel: lezen is een kunst die we moeten leren. Maar waarom worden dan alleen auteurs geprezen om hun schrijfkunst en is er voor de lezer nauwelijks aandacht?

In ‘De goede lezer’ onderzoekt Damon Young de kunst van het lezen, en wel aan de hand van klassieke aristotelische deugden als nieuwsgierigheid, geduld, trots en matigheid.

Young put hiervoor rijkelijk uit de wereldliteratuur. Met evenveel plezier citeert hij Virginia Woolf, Martin Heidegger en Jorge Luis Borges als de Batman-strips, Winnie the Pooh en de avonturen van Sherlock Homes.

‘Damon Young weet als geen ander de filosofen en schrijvers die hij bespreekt tot leven te wekken.’ – DE MORGEN

Fragment uit Geduld
Verveling in Buckingham Palace

Het is theetijd. Hare Majesteit koningin Elizabeth II leest een roman. Om de zoveel tijd maakt ze een aantekening in potlood. Dan wordt de stilte verscheurd. 'Och, schiet toch eens op!' zegt ze. De koningin foetert het kamermeisje niet uit (al verontschuldigt die zich toch), maar Henry James, de grootmeester van de Victoriaanse fictie.
  Hte tafereel, uit de novelle De ongewone lezer van Alan Bennett, is deels zo geestig omdat Hare Majesteit zo bezig is met James. Bennets koningin is een matriarch zonder kouwe kak, grootgebracht door haar gepriviligieerde positie maar ook haar verplichtingen. Ze is geen lezer, niet iemand die zich thuis voelt in een wereld waar woorden heersen, maar waar men zich ook stil terugtrekt. Ze gaat haar literaire avontuur alleen aan omdat een van haar corgi's een bibliobus in is gevlucht. Gegeneerd leent de Engelse koningin een inmiddels flink gedateerde roman van Ivy Compton-Burnett. Die is wat oublollig, maar het boek dat ze vervolgens pakt, The Pursuit of Love van Nancy Mitford, is precies raak. Mitford staat bekend om haar lichte, sprankelende taalgebruik. 'Grinnikend raas je het boek door', schrijft Evelyn Waugh erover, 'zonder te merken dat het zo sterk in elkaar zit.' Bovendien heeft Mitford goede aristocratische connecties. De vorstin gaat helemaal op in het boek en stilaan trekt die merkwaardige, weelderige wereld van de kunst haar uit haar publieke rol van lintenknipster. Zoals Bennett de monarchie portertteert, gevangen tussen haar roeping en de wens te verkennen, is charmant en aandoenlijke tegelijk.
  Hare Majesteits uitval naar Henry James is meer dan een blijspelvariant op de tegenstelling tussen koninklijke en burgerlijke literatuurbeleving. Hij heeft een universele betekenis. Bennetts portret werkt op de lachspieren omdat haar haast ons zo vertrouwd is: het is deels het lot van de lezer te kermen bij een omslachtige zin of een opgerekt plot. (pagina 60-61)

Citaat uit een interview
Vraag: Lezen maakt van ons geen betere mensen?
DY: Nee, helaas. Het is wel verleidelijk om zo te denken, want dan zijn er naast ons lezers al die andere mensen die niet lazen en die op Trump stemmen en die nare racisten zijn en te veel fastfood eten. Dat zijn allemaal stereotypen waardoor wij ons beter voelen.
Er is een verband tussen lezen en het vermogen van mensen om zich een beeld te vormen van wat een ander denkt. Er is een verband tussen lezen en het vermogen om emoties bij anderen te herkennen. Dit is allemaal heel suggestief, maar het gaat steeds slechts om verbanden. Het kan ook zijn dat mensen die empathischer zijn, meer lezen. Mijn vermoeden is dat het er allemaal vanaf hangt hoe je leest. We weten van genoeg erudiete, verdorven geesten. () Dan werpen mensen misschien tegen: 'Ja, dan had je ze vóór het lezen moeten zien!'
Vraag: Een van de lezersdeugden die u onderscheidt is geduld. Kunt u mij adviseren? Ik ben op pagina 499 van de 928 van 'De Toverberg' van Thomas Mann. Moet je een boek altijd uitlezen?
DY: Soms moet je volhouden, soms niet. Soms denk je: het leven is hier te kort voor. En soms kunnen bepaalde boeken horen bij een andere periode in je leven. Als een boek je niet genoeg biedt, leg het dan weg. Wie weet komt het over een aantal jaar weer op je pad, als je een tijd gedwongen bedlegerig bent omdat je een rib hebt gebroken. Dan is 'De Toverberg' perfect!
(Lezen maakt je geen beter mens in Trouw, van woensdag 21 december 2016)

Lees ook van Damon Young: Filosoferen in de tuin (2014) en  Afgeleid : filosofie voor een vrijer leven (2014)

Terug naar Overzicht alle titels


maandag 19 december 2016

Johan Norberg

Vooruitgang : tien redenen om naar de toekomst uit te kijken
Nieuw Amsterdam 2016, 312 pagina's - € 19,99

Oorspronkelijke titel: Progress: Ten Reasons to Look Forward to the Future (2016)

Wikipedia: Johan Norberg (1973) 

Korte beschrijving
De wereld wordt steeds rijker, gezonder, vrijer en vreedzamer. Oorlog, misdaad, rampen en armoede zijn schrijnende werkelijkheid waar de media ons continu mee confronteren, maar deze toestanden zijn uitzonderingen, terwijl ze vroeger de normale gang van zaken waren. In weerwil van wat we op het nieuws en van allerlei autoriteiten en politici horen, is het grote verhaal van onze tijd dat we getuige zijn van de grootste wereldwijde verbetering ooit van de leefomstandigheden. Armoede, ondervoeding, analfabetisme, kinderarbeid en babysterfte lopen sneller terug dan ooit tevoren. Als we de geboekte vooruitgang uit het oog verliezen, dreigen we op zoek te gaan naar zondebokken voor de nog onopgeloste problemen. In dit boek beschrijft de auteur (een veelgevraagde Zweedse commentator, docent en documentairemaker) de vooruitgang met talloze goed gedocumenteerde voorbeelden. Het resultaat is een goed geschreven, inspirerend en opbeurend boek voor sociale wetenschappers, pessimisten en politici. Bevat literatuurlijst en namenregister.

Tekst op website uitgever
'Vooruitgang' is een oproep tot hernieuwde hoop in weerwil van het doemdenken van politici en media. We worden elke dag geteisterd door het nieuws over hoe erg het met de wereld gesteld is – die lijkt op de rand van de afgrond te balanceren, en toch: we hebben meer vooruitgang geboekt in de afgelopen 100 jaar dan in de eerste 100.000, de afgelopen 25 jaar hebben elke dag 285.000 meer mensen toegang gekregen tot veilig water en in de afgelopen 50 jaar is de armoede in de wereld meer afgenomen dan in de voorgaande 500 jaar.

Met welke maat je wat ook maar meet, nagenoeg alles staat er opmerkelijk beter voor dan sinds mensenheugenis ooit het geval is geweest. Op basis van onbetwistbare feiten schetst Johan Norberg nuchter en aanstekelijk hoever we zijn gekomen in het aanpakken van de problemen waarvoor onze soort zich geplaatst ziet. We weten zelfs wat er nodig is om de vooruitgang voort te zetten. Contra-intuïtief, spectaculair, een hart onder de riem stekend.

'Een opbeurend boek. Met de combinatie van fascinerende verhalen en frappante feiten zal Vooruitgang uw begrip veranderen van wat we al achter ons hebben en van wat we nog zouden kunnen bereiken.' - Steven Pinker

'Johan Norberg vertelt het verhaal van de nog grotendeels onbekende realiteit dat de mensheid nu gezonder, gelukkiger, schoner, slimmer, vrijer en vreedzamer is dan ooit tevoren. In dit voortreffelijke boek legt hij ook uit hoe dat komt.' - Matt Ridley

'Norberg doet op onderhoudende wijze uit de doeken wat elke deskundige weet maar wat de meeste nieuwslezers moeilijk zullen kunnen geloven: de wereld wordt steeds rijker, gezonder, vrijer en vreedzamer.' - The Observer

Fragment uit Epiloog - Waarom bent u nu toch nog steeds niet overtuigd?
Steven Pinker noemt drie psychologische vooroordelen die ons doen denken dat de wereld erger is dan ze werkelijk is. Het eerste is het goed gedocumenteerde feit dat 'slecht sterker is dan goed'- we zijn eerder geneigd om te onthouden dat we geld vergokt hebben, door vrienden in de steek gelaten werden of kritiek hebben moeten incasseren dan we ons herinneren dat we geld wonnen, vrienden maakten of ergens mee gecomplimenteerd werden. De auteurs van een soortgelijk onderzoek stellen dat 'negatieve informatie intensiever verwerkt wordt en meer bijdraagt aan onze uiteindelijke indruk dan positieve informatie'.
Nog zo'n emotioneel vooroordeel is de psychologie van het moraliseren. Klagen over problemen is een manier om anderen te laten weten dat je er aandacht aan besteedt, dat is de reden dat critici gezien worden als moreel sterk betrokken types. De zeventiende-eeuwse filosoof Thomas Hobbes zei al dat het bekritiseren van het heden een manier was om de concurrentiestrijd met onze rivalen en tijdgenoten te voeren, terwijl het prijzen van voorgaande generaties gemakkelijk is. Dat zijn immers niet onze concurrenten.
Het derde vooroordeel is ons terugverlangen naar een Gouden Tijdperk waarin het leven blijkbaar eenvoudiger en beter was. Cultuurhistoricus Arthur Herman schreef daarover: 'Vrijwel elke bestaande of bestaan hebbende cultuur koesterde het geloof dat mannen noch vrouwen aan hun ouders en voorouders kunnen tippen. In de zevende eeuw voor Christus vermoedde de dichter Hesiodus dat er ooit een Gouden Era was geweest, waarin mensen en goden in harmonie met elkaar leefden en niemand hoefde te werken omdat de natuur iedereen van voedsel voorzag. Daarna was er een Zilveren Era geweest vol onderlinge zorgen, en daarna een Bronzen Era met nog meer strijd en zorgen. Hesiodus leefde in de IJzeren Era, waarin conflicten en verloederde zeden vrij spel hadden en mensen moesten zwoegen om te overleven. De meeste culturen, geloven en ideologieën hebben soortgelijke mythen die een prehistorisch verloren paradijs ten voorbeeld stellen aan de decadente tijd van nu. (pagina 223-224)

Enkele citaten uit een interview
Vraag: Kortom, het is allemaal de schuld van de media?
JN: Je kunt het journalisten niet eens kwalijk nemen dat ze zich vooral richten op problemen en conflicten. Goed nieuws is saai nieuws. Wéér een vliegtuig veilig aangekomen, transport nóg veiliger. Ik denk dat er weinig kranten mee verkoopt. Terwijl na een zeldzame vliegtuigcrash iedereen er alles van wil weten: niet alleen journalisten, ook de nieuwsconsumenten.
Vraag: Wat is dan toch, die neiging om vooral te focussen op kommer en kwel?
JN: Dat is een evolutionaire erfenis. Onze verre voorouders leefde pas echt in gevaarlijke tijden. Roofdieren, voedseltekorten, concurrerende jager-verzamelaars die je kwamen bestelen of erger. Als je slap reageerde op zulke bedreigingen, had je een lagere overlevingskans dan wanneer je er fanatiek op reageerde. Nog steeds maken slechte ervaringen veel meer indruk op ons dan goede ervaringen. Vrienden of geld verliezen raken ons emotioneel meer dan vrienden maken of salaris krijgen. Voor je gemoedsstemming kan het enorm helpen om jezelf bewust te zijn van dit soort mechanismen, zodat je slechte ervaringen in perspectief kunt plaatsen.
(Profeet van het optimisme, De Volkskrant zaterdag 26 november 2016)

Lees ook van Matt Ridley: De rationele optimist : over de ontwikkeling van de welvaart (2010) of van Steven Pinker: Ons betere ik : waarom de mens steeds minder geweld gebruikt (2011)



 

Terug naar Overzicht alle titels

donderdag 15 december 2016

Jelle Jolles

Het tienerbrein : over de adolescent tussen biologie en omgeving
Amsterdam University Press 2016, 424 pagina's - € 24,95

Lenen als E-book via bibliotheek.nl

Biografie Jelle Jolles (1949) en zijn website 

Korte beschrijving op website uitgever
Je zoon van 15 is slim en verstandig. Waarom doet hij dan soms van die ongelooflijk domme dingen? En waarom vindt hij zijn smartphone en onmiddellijke bevrediging belangrijker dan het plannen van zijn activiteiten? Waarom neemt hij soms onverantwoorde risico's? En hoe kan het dat tieners zich plots heel snel ontwikkelen en een eerdere achterstand omzetten in een voorsprong? Antwoord: de tiener is 'werk in uitvoering'. Dat hangt samen met de hersenrijping: die gaat door tot vér na het twintigste jaar. De steun, sturing en inspiratie die een tiener krijgt uit zijn omgeving, is essentieel voor die rijping. Ouders, onderwijsgevenden, sportcoaches: ze zorgen voor de kennis en ervaringen die een tiener nodig heeft om zich een optimale plek te verwerven in onze snel veranderende samenleving.

Het tienerbrein bespreekt de dertig neuropsychologische inzichten die iedere volwassene zou moeten hebben om een tiener te begrijpen en hem of haar zich te laten ontplooien. Aan de orde komen de hersenfuncties, cognitief functioneren, sociaal gedrag en slaap. Ook gaat het boek in op de verschillen tussen jongens en meisjes, hoe zij kiezen, plannen en beslissen. Het tienerbrein richt zich op gedrag, cognitie en ontplooiing thuis en op school, in sport en muziek. En het geeft aanbevelingen uit de neuropsychologische praktijk. Een must read voor ouders, maar evenzeer voor leraren, voor coaches in sport en muziek en voor opvoedprofessionals.


Fragment uit het VoorwoordNiet alleen biologie en genen, niet alleen de psychosociale context, maar het geheel van biologische, psychologische, sociale en culturele factoren blijkt belangrijk voor ontplooiing. In termen van het aloude debat over biologie of omgeving als meest bepalende factor (het debat over nature of nurture) geldt daarom: De genen van het kind bepalen de potentie, de mogelijkheden, de bovengrens. Maar het is de omgeving die bepalend is voor wat er uiteindelijk van deze mogelijkheden - het latente talent - gerealiseerd wordt. En de adolescent ontwikkelt zich in de lange periode vanaf de start van de puberteit tot ongeveer 25-jarige leeftijd en moet daarom beschouwd worden als werk in uitvoering. De tiener die geïnspireerd wordt, die nieuwe dingen kan ervaren en ondernemen, die terugkoppeling krijgt en op een liefdevolle manier wordt gestuurd, die heeft een voorsprong in het verwerven van de vaardigheden die in de volwassenheid nodig zijn. Extra stimulerend is dan ene ouder die de bijlessen en de sportverenigingen betaalt, en ene leerkracht die vertrouwen geeft, zoals meneer Van den Brandhof. (pagina 8)

Youtube - Lezing Jolles TEDx Amsterdam 'Kind, tiener, brein' & ontplooing (juni 2016)




Lees ook: : Ellis en het verbreinen : over hersenen, gedrag & educatie (2011)

Terug naar Overzicht alle titels

Matt Ridley 2

De evolutie van alles
Atlas Contact 2016, 398 pagina's - € 25,--

Lenen als E-book via bibliotheek.nl

Oorspronkelijke titel: The evolution of everything (2015)

Wikipedia: Matt Ridley (1958)

Korte beschrijving
De wereld is in hoge mate het gevolg van menselijk handelen, maar niet van menselijk ontwerp. Dat is de stelling van dit boek. Per hoofdstuk worden thema's behandeld als het heelal, de evolutie, de economie, onderwijs, cultuur en het internet. Met voorbeelden uit heden en verleden slaagt de schrijver erin zijn stelling te onderbouwen. Alles om ons heen ontwikkelt zich geleidelijk en ongericht door een soort natuurlijke selectie van concurrerende ideeën en beslissingen. Vanzelfsprekend komt Darwin aan bod, maar ook allerlei vergeten wetenschappers en politici die juist heel verkeerde ideeën hadden over de maakbaarheid van de wereld. Sommige hoofdstukken blijven wat abstract omdat in een beperkt aantal bladzijdes veel argumentatie wordt doorgenomen, inclusief de wetenschappelijke onderbouwing. Daar tegenover staan prikkelende passages, waarin de schrijver erin slaagt helder te maken dat planmatig overheidsingrijpen in economie en samenleving slechts tot beperkt resultaat leidt en particulier initiatief de das om doet. Zijn politiek-liberale toon doet niets af aan deze conclusies. Een prikkelend boek dat opbouwend aantoont dat de wereld niet planmatig maakbaar is en juist een gevolg is van een natuurlijke selectie van concurrerende ideeën.

Fragment uit het Voorwoord. De algemene theorie van de evolutie
Zo heb ik het geleerd, maar ik denk nu dat het vaker niet dan wel klopt. Natuurlijk, individuen hebben invloed, net als politieke partijen en grote bedrijven, en leiderschap speelt heus wel een rol. Maar als er één hardnekkige mythe over de wereld bestaat, dan is het dat we allemaal maar aannemen dat de wereld veel meer uit een plan bestaat dan in werkelijkheid het geval is. Daardoor zien we telkens weer de oorzaak voor het gevolg aan: de zeilboot krijgt de schuld van de wind, de toeschouwer krijgt de schuld van de gebeurtenis. Er wordt een veldslag gewonnen, dus moet de winst aan een generale worden toegeschreven (en niet de malaria-epidemie die het vijandelijk leger verzwakte); een kind leert, dus moet een leraar het hebben onderwezen (en niet de boeken, andere kinderen of de door de leraar aangewakkerde nieuwsgierigheid); een soort wordt gered, dus moet een natuurbeschermer die gered hebben (en niet de uitvinder van de kunstmest die zorgt dat er minder grondgebied nodig is om voldoende voedsel voor de bevolking te verbouwen); er wordt iets uitgevonden, dus moet een uitvinder het bedacht hebben (en betreft het niet de onverbiddelijke, onvermijdelijke komst van de volgende technologische ontwikkeling); er doet zich een crisis voor, dus zien we een samenzwering (en niet dat alles in het honderd liep). We beschrijven de wereld alsof mensen en instituties altijd aan het roer hebben gestaan, terwijl dat helemaal niet zo is. Nassim Taleb zegt daar in zijn boek Antifragiel over dat het hele idee van 'oorzaak' in een complexe wereld verdacht is: 'Nog een reden om kranten te negeren in hun voortdurende aanbod van oorzaken van dingen.' (pagina 9)

Enkele citaten uit een interview
Vraag: Toch laat uw boek zich lezen als een conservatief pleidooi: laten we vooral geen grootse ambities hebben en geen grootse plannen doorvoeren.
MR: Daar ben ik het niet mee eens. Sommige hoofdstukken vind ik zelfs heel erg links: tegen de overheid, tegen religie. Ik ben geen fundamentalistische conservatief met een hoofdletter C, meer een libertariër met een kleine l. Om een of andere reden wordt het libertarisme geassocieerd met conservatisme, omdat het idee van laissez-faire - wat oorspronkelijk een progressief idee was - met name in de Verenigde Staten is gekaapt door de rechterflank van de politiek.
Ik zeg u: in de achttiende en vroege negentiende eeuw zou mijn boek zonder twijfel zijn herkend als een radicaal en progressief manifest. Maar in de loop der tijd heeft het idee in ons hoofd postgevat dat laissez-faire conservatief is - en ik weiger te accepteren dat dit een juiste interpretatie is. Conservatisme betekent dat je waarde hecht aan autoriteit, aan God, aan grote bedrijven, aan overheden die zelfs opdragen wat je wel en niet in slaapkamer mag doen. In mijn boek reken ik af met al die ideeën. Hoe kun je zo iemand nu conservatief of rechts noemen?
(Wat goed gaat, is overwegend onbedoeld in Vrij Nederland van 20 augustus 2016)

Lees van Matt Ridley ook: De rationele optimist : over de ontwikkeling van de welvaart (2010)

Youtube - Matt Ridley: "The Evolution of Everything: How New Ideas Emerge" | Talks at Google (december 2015)


Terug naar Overzicht alle titels