Ten Have 2020, 336 pagina's - € 22,99
Oorspronkelijke titel: Superior : the return of race science (2019)
Wikipedia: Angela Saini (1980)
Korte beschrijving
In de eerste helft van de twintigste eeuw was denken over de mens in termen van rassen nog de gewoonste zaak van de wereld, al of niet in het verlengde van kolonialisme, imperialisme en fascisme, ook als rechtvaardiging voor allerlei kwalijke praktijken. BBC-journaliste Angela Saini dacht dat het na de Holocaust wel definitief gedaan zou zijn met rassentheorieën – maar niets blijkt minder waar, ook al vormen ze overduidelijk geen mainstream-wetenschap meer. Aanhangers van rasconcepten blijven zich actief in actuele beleidsdiscussies mengen zoals de vraag of positieve discriminatie aan universiteiten wel zin heeft, of het Human Genome Project steun verdient en of bepaalde bevolkingsgroepen hun eigen medicijnen behoeven. Wetenschappers die vasthouden aan ras als verklaring voor verschillen in intelligentie en dergelijke, vinden elkaar al decennia in het tijdschrift Mankind en meer recent in de Verenigde Staten bij de extreemrechtse altright-beweging. Sommige wetenschappers en gewone burgers blijken onbeleerbaar, maar hoeveel dreiging daarvan uit gaat, weet de wat overdrijvende Saini ook niet echt. Het boek is voorzien van een bronnenoverzicht per hoofdstuk. Dit boek had wat beknopter gekund, maar laat zien hoe moeilijk het soms is de motieven van verkondigers te doorgronden.
Gedurende deze hele periode van hectiek was er één groep mensen bij wie het nieuws nauwelijks opwinding teweegbracht. Zij waren helemaal niet verbaasd.
'Ik was aanvankelijke verbaasd hoeveel aandacht die hele toestand rond Cheddar Man in de pers kreeg', zegt Mark Thomas, hoogleraar evolutionaire genetica aan University College London, die aan het onderzoek heeft meegewerkt. Achteroverleunend in zijn stoel, met zijn stonewashed jeans en gekraagde shirt, is Thomas zo herkenbaar als ene hoogleraar maar kan zijn. Hij is een van 's werelds meest vooraanstaande experts op het gebied van oud DNA en heeft, vanuit zijn gezagvolle positie, de neiging om te vertellen hoe het zit. Voor genetici zoals hij was de ontdekking dat Cheddar Man zwart was geweest niet zo opmerkelijk, tegen de achtergrond van wat ze al wisten. Ze hadden het min of meer verwacht. 'Waar ik meer verbaasd over was, waren de reacties in de Daily Mail, zegt hij lachend.
Thomas had de bevindingen van de Cheddar Man-tests verwelkomd als een van de vele stukjes bewijs in een enorme hoeveelheid onderzoeksmateriaal. Hij had er een paar zinnen aan gewijd in zijn jongste artikel. Wetenschappers wisten toen al een paar jaar, door het analyseren van de skeletten van andere jager-verzamelaars die in West-Europa gevonden waren, dat die donkere huidpigmentatie destijds heel goed normaal kon zijn geweest. Een lichte huid was immers vermoedelijk een latere evolutionaire aanpassing, die mensen in noordelijke klimaten heeft geholpen om meer vitamine D op te nemen als er niet genoeg zon was. De eerste pioniers zijn niet als witte mensen uit Afrika gemigreerd, waar weinig of geen overlevingsvoordeel school in het hebben van een lichtere huidpigmentatie. (pagina 181-182)
Artikel: ‘Er zijn veel mensen die racisme salonfähig proberen te maken’ (NRC Handelsblad 14 febrauri 2020)
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen