Bert Bakker 2008, 160 pagina's
Wikipedia: Femke Halsema (1966) en haar website
Korte beschrijving
De auteur, politica, heeft een essay geschreven over overmatige consumptie. Ze analyseert de hyperconsumptie van zowel zichzelf als de samenleving. Ze komt tot de conclusie, dat dit gedrag negatieve gevolgen heeft voor de samenleving, zodat op politiek niveau andere keuzes nodig zijn. Onze consumptie leidt tot uitputting van natuurlijke bronnen, vermindering van de biodiversiteit en een grotere tweedeling tussen rijk en arm. De nadruk op individuele maximalisatie van geluk, inkomen en luxe vermindert de onderlinge verdraagzaamheid en roept gedrag op van vooropstelling van het eigen recht en grove afwijzing van de ander. Zij tekent daartegenover in enkele schetsen, dat politieke invloed op het consumentengedrag nodig is om de aanpassing van de individuele consumptie van burgers (meer solidariteit en weerbaarheid) te stimuleren. Daardoor kan het geluk van mensen toenemen. Een maatschappijkritisch boek met een logische opbouw, gebaseerd op de actuele situatie. Bestemd voor een politiek geïnteresseerd publiek.
Ik ben een consument zoals de meesten van ons. Op verveelde momenten speur ik internet af op zoek naar koopjes. Via de glossy's ben ik op de hoogte van alle modetrends en - ondanks goede voornemens - val ik elk seizoen wel een keer voor een kledingstuk dat een jaar later ongedragen naar d ekledingkast van ene vriendin verhuist. Bijna elke vrije zaterdagochtend, als ik de verplichte weekboodschappen doe, kom ik thuis met een 'traktatie' voor mezelf: overbodige keukenspullen, een nieuw boek dat op de stapel 'ongelezen' gaat, kleding of make-up. Soms is het excuus dat ik het 'echt' nodig heb, meestal vind ik dat ik het verdiend' heb na een week te hard werken. Af en toe schaam ik me zo over ene impulsaankoop dat ik 'm wegmoffel in een kast om te verstoffen.
Consumeren is lekker. Het troost en het is de kortste route naar een gelukkiger leven. Met make-up en kleding beloof ik mezelf een stralend en zelfverzekerd uiterlijk, keukenspullen zijn het begin van aandachtige en liefdevolle avonden koken voor vrienden, en met elk nieuw boek neem ik me voor dat de tv 's avonds uitblijft. Als ik na verloop van tijd de beloften niet heb waargemaakt, begin ik fris met nieuwe aankopen en nieuwe voornemens.
Zoals de meesten van ons ben ik ook een consument met schuldgevoel. Als de postbode een internetpakketje aflevert kijk ik schuldbewust naar mijn partner, of deel hem ongevraagd en beschuldigend mee dat hij een paar weken geleden ook iets voor zichzelf kocht. Net als al die andere consumenten weet ik heel goed dat ik mezelf voor de gek houd. Terwijl ik geleidelijk bezwijk onder de potentiële hobbyartikelen en overbodige luxegoederen, verandert mijn levensstijl nauwelijks. Het omgekeerde is eerder het geval. Hoewel bijna elk consumptieartikel wordt gekocht om meer te ontspannen, beter te eten en gezonder en tevredener te leven, is juist mijn koopgedrag de afgelopen jaren mijn leven meer gaan beheersen. De drempel voor een nieuwe aanschaf is lager geworden en de vanzelfsprekendheid van 'even shoppen' groter. Consumeren heeft een groter beslag gelegd op mijn financiën en schaarse vrije tijd. (pagina 9-11)
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen