Lannoo 2016, 189 pagina's - € 20,--
Wikipedia: Dirk De Wachter (1960)
Korte beschrijving
De Vlaamse psychiater-psychotherapeut De Wachter schreef een kritisch en filosofisch getint betoog over de vele facetten van de huidige maatschappij. Hij probeert een diepere laag aan te boren voorbij consumptief gedrag, oppervlakkigheid en egocentriciteit. Zijn zienswijzen liegen er niet om, hij ontleedt tot op de bodem. Luchtig gebracht en met humor, maar hij hamert nogal lang op hetzelfde aambeeld. Er komen slechts spaarzaam antwoorden, deels gebaseerd op de ideeën van de Franse filosoof Levinas. De Wachter propageert empathie voor de medemens, kiest voor de nuance en ruimt een belangrijke plaats in voor kunst. Kunst kan een brug slaan tussen de ratio en datgene wat ten diepste niet te begrijpen valt: je eigen zelf. Kunst werkt ontregelend, herinnert aan 's mensen authenticiteit, creëert ruimte en behoedt voor cynisme en machteloosheid. Zijn kijk op de dingen schudt wakker, maar overtuigt niet helemaal. In het hoofdstuk Jeugd richt hij zich in briefvorm tot jonge mensen en maakt daarin een opvallend onderscheid tussen consumerende vijftigers en milieubewuste jeugd. Dit klinkt wat geforceerd in het geheel.
Tekst op website uitgever
Onze wereld is niet dezelfde als die van gisteren. Tussen de stortvloed aan beeld en geluid, de digitale wereld en de dreiging van terrorisme kijkt de moderne mens in de spiegel, en vindt daar enkel zichzelf. Hoe gaan we om met die dolgedraaide maatschappij in deze tijden? En met onszelf?
In De Wereld van De Wachter staat succesauteur Dirk De Wachter op uit de psychiaterstoel en trekt de wereld in, op zoek naar de mens die hij is. Op zoek naar de manier waarop mensen vandaag echt kunnen samenleven. Op zoek naar de zin van onze dagelijkse realiteit.
Van literatuur en kunst over virtual reality tot de kracht van de jeugd: dit boek is een neerslag van een persoonlijke zoektocht naar hoop voor de moderne mens, in tijden waarin het mag om het niet meer te weten.
Dirk De Wachter is psychiater-psychotherapeut en diensthoofd systeem- en gezinstherapie aan het Universitair Psychiatrisch Centrum van de K.U.Leuven, campus Kortenberg. Hij is opleider en supervisor in de gezinstherapie in verschillende centra in binnen- en buitenland.
Ik zeg het zonder nostalgie: universiteiten worden steeds meer instituten waar onze jeugd niet heen gaat om zichzelf verder te vormen, maar waar we ons geld omruilen voor ene diploma. Door de vermarkting van het hoger onderwijs wordt het misschien democratisch r- hoe mee volk hoe liever - maar lijkt de lat voor de student en de academicus onvermijdelijk lager te zullen moeten liggen. Reclameacties ronselen studenten, studierichtingen worden leuk voorgesteld en beloven succesvolle carrières en gegarandeerde welstand. Maar als iedereen een diploma nodig heeft om succesvol te kunnen worden, dreigt het niveau aan de massa aangepast te moeten worden. Tegelijkertijd speelt ook de outputfinanciering van de universiteiten een rol, die subsidies krijgen afhankelijk van het aantal inschrijvingen. Het is al vaak gezegd: van een bastion van kennisverwerving en het aanleren van een kritische houding evolueren universiteiten naar een diplomafabriek. Natuurlijk worden studenten niet dommer, maar de teloorgang van een brede, cultureel ingebedde vorming, waarbij kritisch denken en historisch besef een centrale plaats krijgen, lijkt te wijken voor een versmalde, functionele beroepsopleiding. De student shopt zijn pakketjes bij elkaar, de scholen verkopen hun hapklare leukigheid.
Ouders en studenten menen na het betalen van inschrijvingsgeld in het hoger onderwijs bijna recht te hebben op een diploma. Ze hebben er immers voor betaald. Hoe kunnen we ook anders verwachten, als we leven onder de belofte dat de sleutel tot alle succes achter een eenvoudige transactie schuilt? En zo wordt de academie warempel een fabriekswinkel, maar dan eentje zonder outletprijzen. (pagina 82-83)
Enkele citaten uit een interview in NRC Handelsblad van zaterdag 15 oktober 2016 ('We durven elkaar niet meer in de ogen te kijken')
Vraag: U typeert de westerse mens als overprikkeld, egocentrisch en hoogmoedig. Is uw boek een wake-up call?
DDW: Zeker. Ik ben bezorgd over de wereld. Het stemt mij hoopvol dat een jonge generatie mensen nadenkt over klimaat, relaties, cultuur, rechtvaardigheid en multiculturalisme. Maar ik zie ook hoe die generatie overrompeld wordt door bancair en politiek cynisme.
Vraag: De wereld is nog te redden, schrijft u, maar we moeten wel opschieten.
DDW: Ja, als we niets doen gaat de boel naar de vaantjes. Maar zeg, nu raakt u wel aan mijn grootste angst: dat mensen een quote uit mijn boek halen en concluderen dat ik een onnozelaar ben. Cynisme is de grootste vijand, hè, dat slaat alles dood.
Vraag: U heeft moeite met kritiek?
DDW: Dat hangt ervan af van wie. Toen ik op de radio vertelde dat het gene kwaad kan als mensen een klein beetje ongelukkig zijn, reageerde een luisteraar met de woorden: 'Ik word heel ongelukkig als ik zijn kop zie'. Nu ja, dat deed mij weinig. Dat heeft geen grond. Maar als verstandige mensen vinden dat ik baarlijke onzin vertel, dan doet mij dat zeer veel pijn.
De wereld van De Wachter is een persoonlijk boek, zegt hij. Niet alleen is het een intellectuele zoektocht naar zingeving in een maatschappij die bedreigd wordt door sociologische en ecologische automutilatie - de mens is geobsedeerd door lichamelijke perfectie en verwaarloost het klimaat - in het boek uit De Wachter ook zijn angsten en twijfels. Soms lijkt het of hij bij zichzelf op de divan ligt.
Lees van Dirk De Wachter ook: Border line times : het einde van de normaliteit (2012) & Liefde : een onmogelijk verlangen? (2014)
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen