Hein de Haas

Hoe migratie echt werkt : het ware verhaal over migratie aan de hand van 22 mythen
Spectrum 2023, 519 pagina's - € 24,99

Wikipedia: Hein de Haas (1969)

Korte beschrijving

Tekst op website uitgever
Al jaren zorgt het debat over migratie voor verdeeldheid binnen de wereldpolitiek en inmiddels lijkt de kloof groter dan ooit. De media tonen bijna wekelijks beelden van gevaarlijke overtochten op de Middellandse Zee en politici beloven de toestroom van migranten en asielzoekers in te perken. Anderen beweren dat we immigranten juist hard nodig hebben om groei en innovatie te stimuleren. Maar wat zijn de feiten achter de krantenkoppen, de beweringen van politici en de beslissingen die zij nemen?

Op basis van 30 jaar onderzoek maakt hoogleraar Sociologie Hein de Haas korte metten met 22 hardnekkige linkse én rechtse migratiemythen, voorziet hij de lezer van essentiële kennis en confronteert ons met ontnuchterende lessen over migratie. Hoe migratie echt werkt is een inspirerend, onthullend en onmisbaar boek dat onze kijk op de wereld compleet zal veranderen.

Hein de Haas is socioloog, geograaf en een internationaal toonaangevend migratieonderzoeker. Tussen 2006 en 2015 was hij onderzoeker aan en mededirecteur van het International Migration Institute (IMI) aan de Universiteit van Oxford. Momenteel is hij hoogleraar Sociologie aan de Universiteit van Amsterdam, van waaruit hij leiding blijft geven aan het IMI. Daarnaast is hij buitengewoon hoogleraar Migratie en Ontwikkeling aan de Universiteit Maastricht.

Over Hoe migratie echt werkt:
‘Wat als de universele aannames in het migratiedebat al die tijd onjuist waren? Hein de Haas haalt in zijn boek algemene migratiemythes onderuit, weerlegt conventionele opvattingen aan beide kanten van het debat en biedt feitelijke en doordachte analyses van een polariserende kwestie. Hoe migratie echt werkt is onmisbaar voor iedereen die geïnteresseerd is in migratie.’ Yascha Mounk, auteur van De identiteitsval en Het grote experiment

‘Een zorgvuldige, gebalanceerde en overtuigende kijk op een van de meest polariserende kwesties van deze tijd. Gewapend met enorm veel data bestrijdt Hein de Haas zaken omtrent migratie die wij als vanzelfsprekend zien. Hij maakt de mythen systematisch met de grond gelijk en brengt propaganda vanuit elke politieke hoek aan het licht.’ Ian Morris, auteur van De val van het Westen en Het lot van een eilandenrijk

‘We hebben veel meer rigoureuze wetenschap en nuchtere analyses van wereldwijde migratieontwikkelingen nodig – en dit grondige, nieuwe boek van Hein de Haas is een uitstekend uitgangspunt. [De Haas] toont op bijzonder heldere en informatieve wijze hoe we de sociale en economische uitdagingen die ons te wachten staan beter tegemoet kunnen treden.’ Parag Khanna, auteur van Azië is de toekomst

Fragment uit (de) Inleiding
Ik heb dit boek geschreven om lezers inzicht te bieden in hoe migratie echt werkt, inzichten die sterk geworteld zijn in de beste data en onderzoek. Het achterliggende doel is om een écht debat over migratie aan te wakkeren. Een debat waarin politici niet langer wegkomen met het afhaspelen van onverbloemde propaganda of beleidsvoorstellen die het misschien goed doen voor de bühne, en hen wellicht ook helpen de volgende verkiezingen te winnen, maar die de echte problemen niet oplossen - en ze in werkelijkheid vaak zelfs erger maken. We kunnen zoveel beter.
  Bovendien is er reden voor hoop dat we het in de toekomst ook beter zullen doen. Uit opinieonderzoek blijkt namelijk dat de meeste mensen een tamelijk genuanceerde mening over migratie hebben. Het is eenvoudigweg niet waar dat de publieke opinie zich massaal tegen immigratie heeft gekeerd. De politieke polarisatie, waarin verstokte voor- en tegenstanders verhit tegenover elkaar staan, is niet representatief voor hoe de meeste mensen over migratie denken en voelen. Want hoewel veel mensen legitieme zorgen hebben over immigratie, integratie en segregatie, begrijpt een ruime meerderheid ook dat migratie tot op zekere hoogte onvermijdelijk is, dat arbeidsmigranten een cruciale rol vervullen en dat immigranten en vluchtelingen fundamentele rechten horen te hebben. Bovendien begrijpen ze de dilemma's die hieruit voortvloeien.
  Wat dit boek bovenal laat zien is dat er geen simpele oplossingen bestaan voor de complexe migratieproblematiek. Maar weten we de onnozele paniek en angst weg te nemen, die al veel te lang een verlammende uitwerking op discussies hebben gehad, dan scheppen we ruimte voor een geïnformeerd debat over de voor- en nadelen van immigratie. Dat zal ons de kans bieden om effectiever beleid uit te denken dan de fouten van het verleden vermijdt en beter uitpakt voor álle leden van onze samenlevingen. (pagina 26(

Terug naar Overzicht alle titels

Naomi Klein 4

Dubbelganger : een reis naar de spiegelwereld
De Geus 2023, 540 pagina's - € 25,99

Oorspronkelijke titel: Doppelganger : a trip into the mirror world (2023)

Wikipedia: Naomi Klein (1970)

Korte beschrijving

Tekst op website uitgever
Al zo'n 25 jaar legt Naomi Klein als geen ander de harde werkelijkheid achter onze cultuur en politiek bloot. In haar internationale bestsellers schrijft ze over de gevolgen van branding, van bezuinigingen, en van de uitbuiting van de planeet op onze samenleving en op onze ziel. Haar nieuwe boek brengt alles waar ze tot nu toe over schreef bij elkaar.

Dubbelganger is persoonlijker. Met humor en zelfinzicht doet Klein verslag van haar groeiende obsessie met een andere publieke intellectueel. Deze vrouw heeft dezelfde voornaam als zij en houdt zich bezig met dezelfde thematiek. Geen wonder dat de twee stelselmatig door elkaar worden gehaald. Alleen heeft deze dubbelganger in de loop der tijd een andere, extremistische afslag genomen en propageert ze tegenwoordig alles wat Naomi Klein al haar hele leven bestrijdt.

Hoe heeft deze vrouw zo kunnen worden? En waarom zijn zo veel van onze naasten net als zij vertrokken naar een onnavolgbare realiteit, die toch angstwekkend veel lijkt op de onze? Klein gaat op zoek naar een antwoord in deze ‘Spiegelwereld’ van wellness-rechts, complotdenkers en populisten. Maar uiteindelijk leert een blik in de spiegel ons natuurlijk vooral iets over onszelf.

Klein richt haar blik naar binnen, naar onze collectieve geestestoestand, maar ook naar buiten, waar de klimaat-, economische, medische, en politieke crises van deze tijd overal in elkaar grijpen. Zo eindigt wat begon als het verslag van een persoonlijke obsessie als een briljante politieke en culturele analyse. Bovenal is Dubbelganger een zoektocht naar een uitweg uit de Spiegelwereld, een manier om – verenigd en solidair – de wanhoop en de verwarring achter ons te laten.

Fragment uit (de) Inleiding: off-brand ik
Ter verdediging: het was nooit mijn bedoeling dit boek te schrijven. Ik had geen tijd. Niemand die erom vroeg. Sommigen waarschuwden me zelfs uitdrukkelijk het niet te doen. In ieder geval niet nu. Niet nu de wereld wordt geteisterd door zoveel letterlijke en figuurlijke branden. En zeker niet hierover
  Andere Naomi, zo noem ik haar tegenwoordig. Degene met wie ik al meer dan tien jaar constant wordt verward. Mijn dubbelganger met het volumineuze kapsel. Degene die anderen kennelijk niet van mij kunnen onderscheiden. degene die allerlei extreme dingen doet, waardoor onbekenden me hekelen, bedanken of hun medelijden met me betuigen.
  Dat ik het überhaupt in een soort codetaal over haar heb, getuigt van de absurditeit van mijn situatie. Een kwarteeuw lang was ik iemand die schreef over de macht van grote bedrijven en de ravage die ze aanrichtten. Ik glip in verre landen naar binnen bij fabrieken waar misstanden plaatsvinden, en steek de grenzen over van landen die zuchten onder een militaire bezetting. Ik doe verslag van de nasleep van olielekken en categorie 5-orkanen. Ik schrijf boeken met Grote Ideeën over Serieuze Onderwerpen. Maar in de maanden en jaren dat ik deze tekst schreef - een periode waarin begraafplaatsen ruimte tekortkwamen en miljardairs zichzelf de ruimte in schoten - leek alles wat ik wilde schrijven of had kunnen schrijven slechts een hinderlijke verstoring, een brutale onderbreking. of ik wilde deelnemen aan evenementen in de aanloop naar de klimaattop van de Verenigde Naties? nee, sorry, mijn agenda zit vol. Een reactie misschien op de terugtrekking van Amerikaanse troepen uit Afghanistan? Op de twintigste gedenkdag van 11 september? Op de Russische invasie van Oekraïne? nee, nee en nog eens nee.
  In juni 2021, toen dit project inmiddels echt uit de klauwen liep, kreeg de zuidkust van British Columbia, de Canadese regio waar ik tegenwoordig met mijn gezin woon, te maken met een merkwaardig nieuw weerverschijnsel: een zogenaamde hittekoepel. In dit statische hogedrukgebied voelde de dikke stroperige lucht als een grommend wezen dat zich met boosaardige bedoelingen opdrong. Meer dan zeshonderd mensen kwamen om het leven, onder wie veel ouderen; op onze kust raakten naar schatting tien miljard zeedieren levend gekookt; een hele stad ging in vlammen op. het gebeurt niet vaak dat deze afgelegen, dunbevolkte plek de internationale headlines haalt, maar de hittekoepel zorgde voor kortstondige wereldfaam. Een redacteur vroeg of ik, aangezien ik al vijftien jaar betrokken was bij de strijd tegen klimaatverandering, een verslag wilde schrijven hoe het was om zo'n ongekend, door klimaatverandering veroorzaakt verschijnsel mee te maken.
  'Ik ben bezig aan iets anders,' antwoordde ik terwijl de lijklucht mijn neusgaten vulde.
  'Mag ik vragen waarmee?'
  'Nee, mag je niet.'(pagina 11-12)

Lees ook:  No time : verander nu, voor het klimaat alles verandert van Naomi Klein (uit 2014), Nee is niet genoeg : tegen Trumps shocktherapie, voor de wereld die we nodig hebben (uit 2017) en Brand! een vurig pleidooi voor een nieuwe groene politiek (uit 2019).

Terug naar Overzicht alle titels

Camille Étienne

Opstand voor het klimaat : het overwinnen van onze collectieve onmacht *
Grondwerk 2024, ? pagina's - € ??

Verschijnt januari 2024

Oorspronkelijke titel: Pour un soulèvement écologique (2023)

Wikipedia: Camille Étienne (1998)

Korte beschrijving
Tekst op website uitgeverCamille Étienne groeide op in de Franse Alpen als kind van de bergen. Gedurende haar jonge leven (24 jaar) zag ze de gletsjers van dichtbij smelten. Na het behalen van een Bachelor aan het fameuze Institut d’études politiques de Paris (‘Sciences Po’) heeft ze haar leven in het teken gesteld van de strijd om de ecologische crisis af te weren.  

In dit boek (Franse titel: Pour un soulèvement écologique) pleit Camille overtuigend en onverbiddelijk voor een ecologisch opstand als voorwaarde voor onze collectieve toekomst: ‘klimaatverandering is niet onvermijdelijk, het is een oorlog zonder naam tussen degenen die er belang bij hebben dat er niets verandert en degenen die er alles bij te winnen hebben, maar van wie sommigen het alleen nog niet beseffen’. 

Dit boek is het Franse antwoord op ‘How to Blow up A Pipeline’ van Andreas Malm, en een must-read voor iedereen die zich zorgen maakt over de klimaatcrisis en de schijnbare maatschappelijke onmacht om in actie te komen.

*de Nederlandse titel is nog onder voorbehoud.

Fragment uit

Terug naar Overzicht alle titels

Jan Rotmans 5

De perfecte storm : op zoek naar een nieuwe balans
De Geus 2023, 110 pagina's  - € 15,99

Wikipedia: Jan Rotmans (1961)

Korte beschrijving

Tekst op website uitgever
‘Hoewel we lang niet hebben gedaan wat nodig is en we voor enorme uitdagingen staan, ben ik toch optimistisch. Want vanuit het transitiedenken weet ik dat we crises nodig hebben om echt te kunnen veranderen. En ook dat we dieper moeten kijken, namelijk onder de oppervlakte waar de golven nu wild en hoog zijn. Dan zie je hoeveel moois er al gebeurt in de onderstroom, en hoe snel die aan kracht wint. Bovendien zie ik een nieuw integraal bewustzijn ontstaan. Daarin draait het naast het rationele om gevoel, spiritualiteit en wijsheid. Ik heb er dan ook oprecht vertrouwen in dat we de perfecte storm kunnen doorstaan en achter ons kunnen laten. Al is het nu wel alle hens aan dek, dus blijf niet aan de kant staan kijken.’ – Jan Rotmans in De perfecte storm

Fragment uit Water - bewegen naar een nieuw bewustzijn
Een ontsporende samenleving met een economie die op hol slaat vraagt om reflectie. Ik ben een fan van hoogleraar klinische psychologie en psychoanalyse Paul Verhaeghe. Zijn boek Identiteit vind ik prachtig. Daarin beschrijft hij hoe hij in zijn spreekkamer ziet hoe onze neoliberale economie en op maakbaarheid gerichte samenleving mensen letterlijk ziek maken. De druk die wij onszelf opleggen is buitensporig hoog. Op de middelbare school moeten leerlingen presteren en zitten de ouders erbovenop. Maar ook docenten moeten presteren, en de school zelf als geheel ook, want alles wordt gemonitord en vergeleken met andere scholen. Terwijl niet de scholen centraal moeten staan, maar de leerlingen en docenten. laten we meer vanuit vertrouwen het beste halen uit de potentie van onze kinderen. Leerlingen staan nota bene op de basisschool al onder een enorme druk. Het NOS-journaal opent zelfs met de Citotoet als die er weer is. Daar werd vroeger echt niet zoveel aandacht aan gegeven. Wie heeft er verzonnen dat scholen met elkaar moeten concurreren en dat ziekenhuizen winst moeten maken? Dat is letterlijk ziekmakend. Vandaar dat ik altijd zo de nadruk leg op de transitie van waarden.

De afgelopen decennia hebben we met elkaar een nogal harde en kille samenleving gecreëerd. Alles moest efficiënt en effectief zijn en een hoog rendement hebben. Dat zijn koude waarden, terwijl mensen snakken naar het warme en menselijke. Dat we zover zijn afgedwaald van de kern en niet meer liefdevol en respectvol met elkaar omgaan, heeft veel te maken met waarden die ons zijn opgedrongen. Die gaan richting het egoïstische en hebzuchtige en het lijkt dan allemaal te draaien om competitie en concurrentie. Daarmee ga je uit van een mensbeeld dat volgens mij niet klopt. Want van nature zijn we niet alleen competitief; we zijn evengoed symbiotisch en coöperatief.
  Ik ben een fel tegenstander van het idee dat onbeperkte groei mogelijk is, want dat heeft ons in de problemen gebracht. Toch ben ik niet zo'n aanhanger van niet-groeien, van degrowth, als doel op zichzelf; alsof we helemaal niet meer mogen groeien. We moeten zeker minder vervuilen, verspillen en bezitten, maar het is te hopen dat al die niches op het gebied van hergebruik, circulariteit en duurzaamheid de komende jaren juist heel hard gaan groeien. Anders kunnen we de problemen namelijk niet oplossen. Groei is een natuurlijk verschijnsel, maar de natuur kent daarnaast ook perioden van bloei of rust. Onbeperkte groei leidt in de natuur tot vernietiging. Wij lijken echter maar één stand te kennen: méér.
  Ik heb een aversie tegenover dat ongelimiteerde groeidenken, waarbij beurzen al in paniek raken als de groei van de groei afneemt, maar ben een voorstander van regeneratieve groei, dat wil zeggen: groei die niet ten koste gaat van de natuur maar haar juist sterker maakt. Er komen steeds meer regeneratieve boerderijen, zoals Bodemzicht en Lenteland, en ook de natuurinclusieve kringlooplandbouw neemt toe, met boeren die circulair werken doordat energie, grondstoffen en restafval worden hergebruikt. Zij hebben zich verenigd in de stichting Caring Farmers. Er komt ook meer strokenlandbouw, voedselbossen, diervriendelijke landbouw en hightech precisielandbouw zonder chemische bestrijdingsmiddelen. (pagina 73-75)

Lees ook: : In het oog van de orkaan : Nederland in transitie (2012) Verandering van tijdperk : Nederland kantelt (2014), Omwenteling : van organisaties, mensen en samenleving (2017) en Omarm de chaos (2021).

Terug naar Overzicht alle titels

Angela Saini 2

De Patriarchen : de oorsprong van ongelijkheid
Ten Have 2023, 352 pagina's  - € 27,48

Oorspronkelijke titel: The Patriarchs : how men came to rule (202)

Wikipedia: Angela Saini (1980)

Korte beschrijving
Een verkenning van de geschiedenis en het heden van genderonderdrukking.  Angela Saini gaat in op de oorsprong, de geschiedenis, onze pogingen om het te begrijpen en onze inspanningen om het te bestrijden. Daarbij onderzoekt zij de wortels van het patriarchaat, de maatschappijvorm waarin mannen de macht hebben, en onthult een complexe geschiedenis waarin mannelijke dominantie voor het eerst in samenlevingen werd ingebed en zich over de hele wereld verspreidde van de prehistorie tot het heden. Intelligent en aanjagend geschreven. Voor een breed tot geoefend lezerspubliek.  Angela Saini (Londen, 1980) is een Britse schrijver en journalist. Ze schreef een klein aantal boeken. Haar werk werd in meerdere landen uitgegeven..

Tekst op website uitgever
Wetenschapsjournaliste Angela Saini schreef een moedig boek over hoe mannen de baas werden én hoe het anders kan.

Voor fans van Sapiens en The Dawn of Everything: een baanbrekende verkenning van genderonderdrukking - de oorsprong, de geschiedenis, onze pogingen om het te begrijpen en onze inspanningen om het te bestrijden

Dit gedurfde en radicale boek onderzoekt de wortels van het patriarchaat, de maatschappijvorm waarin mannen de macht hebben, en onthult een complexe geschiedenis waarin mannelijke dominantie voor het eerst in samenlevingen werd ingebed en zich over de hele wereld verspreidde van de prehistorie tot het heden.

Over eerder werk:
‘Een vurig pleidooi tegen rassendenken.’ – de Volkskrant
‘Een sterk staaltje onderzoeksjournalistiek over racisme.’ – Trouw
‘Een terechte en tijdige waarschuwing.’ – NRC

Fragment uit

Lees ook: Superieur : de terugkeer van de rassentheorie (2020) en Het begin van alles : een nieuwe geschiedenis van de mensheid van David Graeber & David Wengrow(uit 2022) of Sapiens : een kleine geschiedenis van de mensheid van Yuval Noah Harari (uit 2014)

Terug naar Overzicht alle titels

Wouter Kusters

Schokeffecten : filosoferen in tijden van klimaatverandering
ISVW 2023, 363 pagina's - € 29,95

Wikipedia: Wouter Kusters (1966)

Korte beschrijving
Een kritische en actuele beschouwing van de functie van filosofie in tijden van klimaatverandering. Hoe kan je nog rustig slapen als je je volledig bewust wordt van de dreiging van klimaatverandering? Filosoof Wouter Kusters beschrijft hoe hijzelf reageerde toen hij besefte hoe diep we in de problemen zitten. Hij analyseert reacties van shock, paniek en angst tot berusting, vertrouwen en zelfs optimisme, en stelt de vraag: is er in het licht van de dreigende ondergang nog filosofie mogelijk? De eerste alarmschok leidt tot duurzaam alarmisme en tot een zoektocht naar manieren om verantwoordelijkheid te nemen.’Schokeffecten’ is in een aansprekende stijl en met filosofische diepgang geschreven, waarbij de auteur zijn persoonlijke verhaal verweeft met een bredere maatschappelijke visie. Vooral geschikt voor geoefende lezers.Wouter Kusters (1966) is een Nederlandse filosoof en taalwetenschapper. Zijn debuutboek 'Pure waanzin' werd bekroond met de Van Helsdingenprijs en de Socrates Wisselbeker. Tien jaar later won hij opnieuw de Wisselbeker met 'Filosofie van de waanzin’.

Tekst op website uitgever
'Het grondpatroon van de klimaatverandering is niet dat van de paranoia, van zij tegen ons, maar eerder dat van de schizofrenie, wij tegen wij.'

Wat gebeurt er als de toestand van de wereld echt tot je doordringt? Als je je volledig bewust bent van de immense dreigingen van klimaatverandering en ecologische destructie? Hoe kan je dan nog rustig slapen? Wat zeg je tegen je (klein)kinderen? Wie roep je ter verantwoording? In Schokeffecten laat Wouter Kusters zien hoe hijzelf reageerde toen hij besefte hoe diep we in de problemen zitten. Hij analyseert mogelijke reacties van shock, paniek en angst tot berusting, vertrouwen en zelfs optimisme. Hoe kunnen we uit het verblindende licht van de dreigende ondergang ontsnappen, zonder dat we onze ogen ervoor sluiten? Hoe houden we ons geestelijk staande? Wat kunnen en moeten we denken? Is er nog wel filosofie mogelijk? Uiteindelijk biedt Kusters perspectief. De eerste alarmschok leidt tot duurzaam alarmisme, en blinde paniek wordt filosofische paniek. Het is tijd voor verantwoordelijkheid.

Fragment uit 7. Atopische achronie
7.2 Escalaties
Ingeschaald
De nieuwe Grote waarheid is ontstellend (schokkend, traumatiserend, beangstigend, deprimerend), maar komt niet geheel uit de lucht vallen. In haar effecten werkt ze verbijsterend en ontgoochelend, maar in haar samenstellende delen lijkt er weinig nieuws onder de zon. Zoals ik al eerder betoogde, is er niet zozeer sprake van een nieuw paradigma, maar eerder van verwarrende, na-ijlende gevolgen van een eerdere grote paradigmawisseling. Deze omwenteling voltrok zich aan het begin van de moderne tijd (zie pagina 72 e.v.)  en is in haar consequenties nog niet uitgewerkt in de menselijke geest. Een van de gevolgen, die door de bevindingen van de klimaatwetenschap extra is geaccentueerd, is onze verdwaling in de tijd. We weten niet meer goed hoe we ons zouden kunnen of moeten verhouden tot nabije en verre verledens en toekomsten. De vraag die zich in het antropoceen sterk opdringt, is door Latour als volgt geformuleerd, ik herhaal: 'In welk tijdperk bevinden we ons? Niet in termen van de kalender, maar eerder in termen van het ritme, de cadans, de beweging van de tijd?' De nieuwe Grote Waarheid (opmerking: Bruno Latour heeft het over het Nieuwe Klimaatregime, ook met twee hoofdletters - hd) biedt zelf geen antwoord op deze vraag, ze heeft het eerdere historische bewustzijn alleen maar verder verward, door indringend te melden dat ook de natuur een geschiedenis heeft, en wel een geschiedenis die met onze menselijke geschiedenis verweven is. Om dit te kunnen vatten, zal ik hieronder eerst het alledaagse bewustzijn van tijd bespreken, met haar indeling van tijd in schalen, oftewel 'scalair denken', en het vervangen door een sferisch kristaldenken.

Voordat het antropoceen ging doorwerken in de menselijke ziel, kende het historisch bewustzijn duidelijk onderscheiden domeinen. Het algemeen geaccepteerde wereldbeeld bestond erin dat we - filosoof en niet-filosoof, historicus en niet-historicus - de geschiedenis opvatten als bestaande uit drie delen, of beter gezegd, op drie (tijd)schalen, te weten: 1) eerst was er de immens lange natuurgeschiedenis, oftewel de prehistorie, met 2) daarna een menselijke geschiedenis, die vergeleken met de prehistorie zeer kort duurde, en 3) een persoonlijke geschiedenis, die je zelf hebt meegemaakt en die het laatste draadje is waar het weefsel van de prehistorie en historie in uitlopen. Wanneer we onder het begrip 'natuur' van 'natuur'geschiedenis ook dode natuur laten vallen, dan omvat de prehistorie vier en en half miljard jaar, de menselijke geschiedenis - als we die laten beginnen bij het ontstaan van het schrift - slechts zesduizend jaar, terwijl ieders persoonlijke geschiedenis ongeveer de tijd omvat die men to nu toe heeft geleefd. Wanneer we deze drie delen van de geschiedenis op de schaal van een dag zouden afbeelden, krijg je het volgende: als de prehistorie om twaalf uur 's nachts zou beginnen, en de tijd van het bestaan van de aarde 24 uur zou duren, dan zou het eerste leven op aarde na drie uur 's nachts verschijnen. Het zou daarna meer dan de helft van de dag duren, tot vier uur 's middags, voordat er zeedieren zouden ontstaan en pas om tien uur 's avonds zou het leven het land op kruipen. Vanaf elf uur 's avonds zouden veertig minuten lang de dinosauriërs rondstampen. En dan, niet meer dan tien seconden voor middernacht (voor nu) verschijnt de mens. En in nog minder dan een honderdste seconde flitst het kapitalisme op, stijft het gebruik van fossiele brandstoffen en begint de opwarming van de aarde door de mens. Die honderdste seconde moeten we nog kleiner maken, nog verder opdelen om tot de hoeveelheid tijd van de persoonlijke geschiedenis te komen. (pagina 181-182)

Terug naar Overzicht alle titels

Dan Saladino

Eten tot het op is : 's Werelds meest zeldzame voedsel
Mazirel Pers 2023, 460 pagina's - € 34,99

Oorspronkelijke titel: Eating to Extinction : The World’s Rarest Foods and Why We Need to Save Them (2023)

Website Dan Saladino (19?)

Korte beschrijving

Tekst op website uitgever
Van een kleine karmozijn peer in het westen van Engeland tot pistachenoten uit Syrië of een blaarkopkoe in Nederland, er zijn duizenden voedingsmiddelen die voor altijd verloren dreigen te gaan. Dan Saladino reist de wereld rond om hun verhalen te onthullen en ontmoet pionierende boeren, wetenschappers, koks, producenten en inheemse gemeenschappen die voedseltradities verdedigen en vechten voor verandering. Eten tot het op is gaat over het behoud van gastronomisch erfgoed, over de crisis waarmee onze planeet vandaag de dag wordt geconfronteerd, en waarom het terugwinnen van een diverse eetcultuur van vitaal belang is voor onze toekomst.

Fragment uit

Terug naar Overzicht alle titels