Veertien missies voor Europa

Veertien missies voor Europa : nieuwe denkers over een vrije, gelijke en democratische toekomst
Redactie: Thijs van Aken, Suzanne van den Eynden & Afke Groen  - € 24,90
Boom 2024, 159 pagina's 

Korte beschrijving
Een engagerende essaybundel over de toekomst van Europa. In het boek beschrijven veertien denkers hun vernieuwende ideeën en voorstellen over de toekomst van Europa en de Europese Unie. Het boek volgt het voorbeeld van de bekende econoom Mariana Mazzucato, die stelt dat de EU missies zou moeten formuleren om tot innovatieve oplossingen voor grote uitdagingen te komen. Het boek biedt antwoorden op urgente vragen waar de Europese Unie vandaag de dag mee te maken heeft, zoals klimaatverandering, oorlog en groeiende ongelijkheid. Het boek doorbreekt de discussie over 'voor' of 'tegen' Europa en biedt inspiratie voor de toekomst van het continent. Geschreven in essayistische, intelligente en betogende stijl. Met enkele schema’s in zwart-wit. Met name geschikt voor een geoefend lezerspubliek. Met bijdragen van David Bokhorst, Yasmine Bouzoraa, Josette Daemen, Lynn Hillary, Justin Lindeboom, Ellen Mangnus en acht anderen. Redacteuren Thijs van Aken, Suzanne van den Eynden en Afke Groen zijn verbonden aan de Mr. Hans van Mierlo Stichting, het wetenschappelijk bureau van D66.

Tekst op website uitgever
De gevolgen van klimaatverandering, de oorlog op het Europese continent en de groeiende ongelijkheid: de Europese Unie staat voor immense vraagstukken. Hoe willen we de toekomst van Europa vormgeven? Wat kan en moet Europees beleid betekenen voor Europeanen? De grote problemen van vandaag vragen immers om gezamenlijke antwoorden.

In Veertien missies voor Europa presenteren nieuwe denkers hun vernieuwende ideeën en voorstellen voor een vrije, gelijke en democratische toekomst. Ze volgen daarbij het voorbeeld van econoom Mariana Mazzucato. Zij stelt dat de Europese Unie missies zou moeten formuleren om tot innovatieve oplossingen voor grote uitdagingen te komen — net zoals bij de maanmissies in de jaren zestig. Veertien missies voor Europa geeft gehoor aan deze oproep van Mazzucato. Wat is bijvoorbeeld het belang van sociale investeringen voor gelijkheid tussen Europeanen? En hoe kan een Europese Defensie Unie bijdragen aan onze veiligheid?

Veertien missies voor Europa biedt frisse, hedendaagse antwoorden op de urgente vragen waar de Europese Unie mee te maken heeft, en doorbreekt de discussie over ‘voor’ of ‘tegen’ Europa. Daarmee biedt het onmisbare inspiratie voor de toekomst van Europa.

Auteurs
David Bokhorst, Yasmine Bouzoraa, Josette Daemen, Lynn Hillary, Justin Lindeboom, Ellen Mangnus, Marieke Meesters, Joris Melman, Yf Reykers, Daniel Scholten, Sven Schreurs, Nynke Schulp, Vincent Stuer, Tom Theuns, Laura de Vries & Birgit Wouters schreven de hoofdstukken. 

De redacteuren Thijs van Aken, Suzanne van den Eynden & Afke Groen zijn verbonden aan de Mr. Hans van Mierlo Stichting, het wetenschappelijk bureau van D66.

Fragment uit 11. Een Europees humanitair visum : Baseer migratiebeleid op mensenrechten
Europees humanitair visumsysteem
Een Europees humanitair visumsysteem is geen nieuw idee, maar wel een idee dat meer aandacht nodig heeft. Vanwege een gebrek aan overeenstemming in het Europees Parlement mislukten pogingen om een humanitair visum toe te voegen aan de Europese Visumcode. Ook een voorgestelde verordening over een Europees humanitair visum heeft het daglicht nooit gezien. In 2020 heeft de Europese Commissie wel voorgesteld om hervestiging op Europees niveau te regelen. Hervestiging gaat over selectie door de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor de Vluchtelingen van kwetsbare vluchtelingen, die vervolgens worden uitgenodigd door een Europese lidstaat en daar een asielvergunning krijgen. Het voorstel van de Commissie was onderdeel van het nieuwe migratie- en asielpact, waarin de Commissie verschillende voorstellen bundelen om migratie doeltreffend en humaan te regelen.
  Dat de voorstellen zich ook richten op het creëren van legale, veilige routes voor mensen om bescherming te krijgen in Europa klinkt wellicht hoopgevend, maar het valt op dat het pact voornamelijk maatregelen bevat om de aantallen migranten die naar Europa komen te verminderen. De Europese afspraken over de afschrikkende maatregelen aan de grenzen en de verwachte toenemende druk op de lidstaten aan de buitengrenzen krijgen veel aandacht. Ten minste een deel van die aandacht zou echter moeten gaan naar het creëren van veilige, legale routes voor bescherming in Europa. Een Europees humanitair visumsysteem is daar een voorbeeld van.
  Vanuit mensenrechtelijk perspectief biedt een Europees humanitair visumsysteem meerdere voordelen. Een daarvan is dat mensen vrij snel duidelijkheid krijgen over een mogelijk verblijfsrecht in Europa. Dat voorkomt natuurlijk niet volledig dat sommigen alsnog de gevaarlijke oversteek over de Middellandse Zee zullen maken, maar een humanitair visumsysteem biedt mensen die internationale bescherming zoeken wel een andere, veel veiligere mogelijkheid om een asielverzoek in te dienen.
  Ook kan een Europees humanitair visumsysteem de huidige versplintering tussen de verschillende nationale humanitaire visumsystemen tegengaan. Voorwaarde is wel dat het Europese systeem de nationale systemen vervangt.
  Een Europees humanitair visumsysteem zou niet vrijblijvend mogen zijn, maar een duurzaam onderdeel moeten zijn van het Gemeenschappelijk Europees Asielsysteem. Het al dan niet verlenen van humanitaire visa onder een Europees humanitair visumsysteem mag niet afhankelijk zijn van de goede wil van de lidstaten, maar zou - net zoals bij de 'gewone' Schengenvisa - een kwestie moeten zijn van de vraag of de betrokkene aan de vereiste criteria voldoet.
  Het Europees humanitair visumsysteem zou ook aan een aantal procedurele voorwaarden moeten voldoen. Zo moet de procedure duidelijk zijn vastgelegd, zodat het zowel voor de lidstaten als voor de derdelander duidelijk is waar deze de aanvraag kan indienen, wie de aanvraag behandelt en tot welke rechterlijke instantie een derdelander zich kan wenden bij een afgewezen aanvraag. Cruciaal is dat de rol van private actoren duidelijk is. Zo zouden ngo's in het land waar de aanvraag voor een humanitair visum wordt ingediend wel een voorstel kunnen doen voor de selectie, maar mag de aanvraagprocedure niet volledig afhankelijk zijn van een dergelijke private actor. De lidstaat moet dus vinger aan de pols houden. Daarom moet het in de procedure duidelijk zijn dat het de lidstaat is, niet de private actor, die het laatste woord heeft over het verlenen van een humanitair visum. (pagina 121-122)

Terug naar Overzicht alle titels