Lannoo 2023, 431 pagina's - € 39,99
Korte bio van Koen De Leus (1969)
Korte beschrijving
Een verhandeling over beleggen met de huidige internationale economie in ogenshouw en vijf grote economische trends die de komende dertig jaar de maatschappij zullen beheersen. Het boek analyseert de huidige instabiele wereldeconomie, belicht de uitdagingen van inflatie, klimaatcrisis, vergrijzing, hoge schulden, disruptieve innovatie en multiglobalisering. Het onderscheidt de belangrijke economische trends van tijdelijke hypes en identificeert vijf grote trends die de komende dertig jaar zullen domineren en die van belang zijn voor het doen van lucratieve investeringen. Daarbij geven de auteurs concrete adviezen en proberen alarmisme over de economie te temperen. Informatief, intelligent en met diepgang geschreven. Met ondersteunende diagrammen in kleur en zwart-wit. Voor de meer geoefende lezer met verregaande interesse in het onderwerp. Koen De Leus is hoofdeconoom bij de Belgische bank BNP Paribas Fortis en auteur. Philippe Gijsels is hoofdstrateeg bij BNP Paribas Fortis en beleggingsprofessional.
Tekst op website uitgever
Eén ding is zeker: de wereldeconomie staat op losse schroeven. Beleggers, bedrijven en overheden moeten hun aanpak herdenken in het licht van gierende inflatie, de voortdurende klimaatcrisis en een vergrijzende bevolking. Daarnaast krijgen ze af te rekenen met de hoogste schuldenberg ooit in vredestijd, disruptieve innovatie en de effecten van multiglobalisering.
Er gebeurt zoveel tegelijkertijd, waardoor het moeilijk is om de grotere golven te onderscheiden van de kleine hypes. Welke economische ontwikkelingen zullen blijven nazinderen en welke zijn van voorbijgaande aard? Hoe zal de rente evolueren? Welke groeilanden zijn de wereldmachten van morgen? In welke sectoren vallen de meeste opportuniteiten te rapen?
Macro-econoom Koen De Leus en marktstrateeg Philippe Gijsels duiken onder de motorkap van onze economie. Ze ontwaren de vijf grote trends die de komende dertig jaar ons leven en ons geld zullen beheersen. Met diepgravende analyses en concrete adviezen bieden ze houvast, leggen ze verbanden bloot en temperen ze het alarmisme.
De nieuwe wereldeconomie toont hoe je mee kunt surfen op de globale megatrends en succesvol kunt investeren in een veranderende realiteit.
'De komende decennia bieden uitdagingen, maar ook kansen. Dit boek helpt je mee te surfen op de golven, of tenminste niet opgeslokt te worden door de tsunami.'
Fragment uit Oorlog en energie
Voortel voor een globale koolstofbelasting
'We hebben behoefte aan een wereldwijde koolstofbelasting', legt professor Rajan Raghuram uit in een toespraak voor het IMF. 'Alle economen zeggen dat het zinvol is, maar het is een "one zize fits all"-oplossing. Politiek is zo een introductie van een koolstofbelasting in de VS vandaag onhaalbaar. En voor Tanzania is het niet fair, want de CO2-uitstoot per hoofd bedraagt amper 0,2 ton tegenover 16 ton in de VS.
Een rechtvaardiger systeem is mogelijk. De globale uitstoot per capita bedraagt 4,6 ton. Wie meer dan het gemiddelde uitstoten, betalen aan een mondiaal fonds; wie minde ruitstoten zoals Tanzania, ontvangen. 'Concreet betalen de VS 16 minus 4,6. Dat is het teveel aan uitstoot dat het vandaag produceert. Dat vermenigvuldigen we met 325 miljoen Amerikaanse burgers én met wat ik de mondiale koolstofprikkel noem. Die zetten we bij de aanvang op 10 dollar per ton. Die 10 kan later nog opgetrokken worden. Bij de start betalen de VS nu jaarlijks 38 miljard aan het fonds.
Als je alle bedragen van alle grote 'vervuilers' optelt, kom je uit op ongeveer 100 miljard dollar. Dat is ook de hulp die de rijke landen aan de arme hebben beloofd. Tanzania, een 'minder dan gemiddeld vervuiler' ontvangt volgens dezelfde berekening ongeveer 2,4 miljard dollar. Dat overheidsgeld kan worden gebruikt om de grootste risico's van bepaalde projecten te dekken. Daardoor wordt er extra geld vanuit de privésector aangetrokken. 'Een hefboom van 9 voor 1 zou niet normaal zijn, wat een financiering van 1000 miljard dollar oplevert', rekent de voormalige IMF-hoofdeconoom voor. 'Dat zijn de bedragen die een verschil beginnen te maken in de klimaatfinanciering.'
Rechtvaardigheid is gedekt. Een tweede voordeel van dit systeem is dat het de juiste prikkels zet. 'Tanzania heeft er alle belang bij zijn emissies laag te houden, want anders verliest het een stuk van zijn inkomen. De VS worden gestimuleerd om hun uitstoot te verminderen, waardoor het bedrag dat zij moeten betalen vermindert.'
Tot slot is het een gecentraliseerd systeem: de landen beslissen zelf hoe ze hun CO2-uitstoot beperken. Willen Tanzania noch de VS hun burgers en bedrijven ene koolstofbelasting opleggen, in tegenstelling tot het Europeses Emission Trading Mechanism en andere koolstofbelastingen die er gelden? Dan kan Tanzania door bijvoorbeeld steenkool te verbieden de CO2-emissies naar beneden halen. De VS kunnen in plaats van ene koolstofbelasting stimuli geven, zoals ze recent deden met de Inflation Reduction Act. 'Verschillende manieren voor verschillende mensen. je betaalt als land je bijdrage, maar wat je in je eigen land doet, is je eigen keuze.'
Wat ook interessant is aan dit systeem, is dat het verantwoordelijkheid toewijst aan andere landen. 'Wat we nodig hebben, is een systeem dat eigendomsrechten in emissies toewijst. En dit systeem doet precies dat.' Er is een gemeenschappelijke begroting, een gemiddelde hoeveelheid emissies die je mag uitstoten. Stoot je meer uit, dan betaal je. En je betaalt zolang je meer dan gemiddeld uitstoot. (pagina 155-156)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen