Beledigende broccoli 2.0 : over de kloof tussen hoopvollen en hooplozenVan Gennep 2023, 204 pagina's
- € 17,99Korte bio van Tim 'S Jongers (1981)
Korte beschrijving
Een uitgebreide versie van het boek ‘Beledigende broccoli’ (2022)* over sociale ongelijkheid, waarin Tim ’S Jongers pleit voor het benutten van ervaringskennis bij het bestrijden van armoede in de samenleving. Tim ’S Jongers deelt in deze bundel zijn persoonlijke ervaringen over opgroeien in armoede en de strijd om zich daaraan te ontworstelen. Hij bespreekt de huidige maatschappelijke ongelijkheid en de noodzaak van nieuwe inzichten en ervaringskennis om deze ongelijkheid te bestrijden. Want dé kloof in de samenleving, stelt ’S Jongers, is die van de hoopvollen en de hooplozen. Deze uitgebreide editie bevat het VPRO-marathoninterview met de auteur, columns, nieuwe essays en de Participatielezing 2022. In heldere stijl en vanuit persoonlijk perspectief geschreven. Voor de meer geoefende lezer. Tim 'S Jongers (1981) is een Nederlandse politicoloog, bestuurskundige en publicist. Sinds september 2022 is hij directeur van de Wiardi Beckman Stichting..
Tekst op website uitgever
Tussen goede bedoelingen en de uitwerking van sociaal beleid gaapt een grote kloof. Neem het voorbeeld van de broccoli en de pastinaak. Kinderen in een achterstandswijk zouden op school gezonder moeten eten. Een goed idee. Maar wat als die kinderen zonder ontbijt naar school zijn gekomen? In Beledigende broccoli vraagt Tim ’S Jongers hoe deze kloof overbrugd kan worden. De wereld van het beleid is gesloten voor de ervaringen van kwetsbare mensen. Hoe kan ervaringskennis een rol gaan spelen? Op deze vraag geeft Tim ’S Jongers persoonlijke en ongemakkelijke antwoorden, waarbij het verkrijgen van articulatiemacht een belangrijke rol speelt. Tim ’S Jongers is senior adviseur bij de Raad voor Volksgezondheid & Samenleving (RVS) en columnist bij de Volkskrant. In dit boek zijn daarom tevens een aantal columns en een bijzonder interview met de auteur dat in deze krant verscheen opgenomen.
Fragment uit Exotische diersoort
De eerste ervaring die ik met jullie wil delen, is die van de eerste werkconferentie van de RVS die ik mocht bijwonen. In een grote zaal gingen we met wat ik 'hooggeleerden' noem, praten over onze werkagenda en de richtingen die we uit willen met onze adviezen. Na de plenaire sessie zat ik bij de workshop sociaaleconomische gezondheidsverschillen. Kort gezegd gaat het erover dat mensen die onder aan de maatschappelijke ladder bungelen, zes jaar eerder doodgaan en twaalf jaar in minder goede gezondheid doorbrengen. Dat voelt niet alleen onrechtvaardig, maar zet natuurlijk ook een druk op het zorgstelsel en de maatschappelijke veerkracht. Dat moet dus anders.
Na de inleiding van het thema door onze voorzitter Jet Bussemaker viel het me op dat er slechts anderhalve minuut nodig was om het thema volledig te laten gaan over 'die mensen' in 'die wijken'. Naar mijn gevoel alsof het een exotische diersoort betrof die niets van de wereld om zich heen begrepen had. Achterstandswijken als het epicentrum van hooplozen die niet mee kunnen. Om de verschillen te verkleinen moesten zij overduidelijk veranderen, alleen maar veranderen. Zij moesten dit, zij moesten dat, zij moesten zus en zij moesten zo. Het gaf me een ongemakkelijk gevoel. Ik voelde me niet alleen persoonlijk aangesproken, want het overgrote deel van mijn leven was ik een van 'die mensen', maar ik vond het ook erg respectloos naar de mensen toe over wie het ging. De andere kant van het verhaal, en dat weet ik ondertussen wel zeker, is dat er een oprechte betrokkenheid, bezorgdheid en goedheid van uitgaat.
Het is omdat er een collega mijn ongemakkelijke gevoel deelde, dat ik de zaal niet verliet. Bovendien was ik wel gewend aan het gevoel dat veel van wat besproken wordt met betrekking tot meer kwetsbare burgers onder ons, vanuit een zekere realiteit gebeurt die ver afstaat van de realiteit van die kwetsbare burger. Maar toch. Ik ging erover in gesprek met onze directeur. Enkele maanden daarvoor had ze mij een spannend gevoel gedeeld en dat had veel opgebracht. Dus ik waagde de gok, de veiligheid was er. Ik stelde haar de retorische vraag of we de methode het jaar daarop niet konden omdraaien: een groot aantal mensen uit achterstandswijken bij elkaar zetten en hen vragen wat moet veranderen in de wijken van de 'hooggeleerden'. Ik zag er een goede denkoefening in. Want, hoeveel aanbevelingen denken jullie dat zullen opgevolgd worden? Inderdaad, nul. Vanwaar dan het idee dat we zonder de mensen over wie het gaat erbij te betrekken tot weloverwogen aanbevelingen komen, die ook nog eens braaf opgevolgd zullen worden? Ondanks alle goede bedoelingen waren het de hoopvollen die gingen besluiten over de hooplozen. (pagina 17-19)
Lees o.a. ook: Pleidooi voor populisme van David Van Reybrouck (uit 2008), In ons belang van Albert Jan Kruiter & Eelke Blokker (uit 2011), De brievenbus van mevrouw De Vries van Stephan Steinmetz (uit 2013), De onmisbaren van Ron Meyer (uit 2021), Voettocht naar het hart van het land van Jan Schuurman Hess (uit 2014), Sander en de kloof van Sander Schimmelpenninck (uit 2023), Fantoomgroei van Sander Heijne en Hendrik Noten (uit 2020), Ze zijn ons vergeten van Peter Mertens (uit 2020), De grote verkilling van Geert Van Istendael (uit 2019), of De tirannie van verdienste van Michael Sandel (uit 2020).
Artikelen
The time is now – Elite(s) (juni 2020)
Onttrekken of toevoegen? (februari 2019)
Kijk vooral (ook) naar de Tegenlicht-uitzending De Kloofdichters (januari 2023)
Terug naar Overzicht alle titels
