Prometheus 2021, 155 pagina's - € 17,50
Wikipedia: Ron Meyer (1981)
Korte beschrijving
Ron Meyer (1981), vakbondsman en voormalig voorzitter van de Socialistische Partij, lucht zijn hart over de onzichtbaarheid van de sociale klasse van zijn ouders. Hij heeft zijn persoonlijke herinneringen, reflecties en waarnemingen over rijk en arm, laag- en hooggeschoolden opgeschreven in een directe, bondige stijl in korte, makkelijk leesbare losstaande stukjes. Samen vormen ze een scherp geformuleerde aanklacht tegen de heersende macht. En een ode aan zijn ouders uit de Heerlense arbeidersbuurt, die hij in zijn boek regelmatig persoonlijk toespreekt. Fabrieksarbeiders, 'blue collar workers', zijn er steeds minder. Maar er bestaat nog wel degelijk een grote onderklasse van mensen met min of meer eenvoudige beroepen die onmisbaar zijn. Zoals tijdens de coronapandemie is gebleken. En die mensen, zoals thuiszorgmedewerkers, schoonmakers, supermarktmedewerkers, pakketbezorgers, worden behalve onderbetaald nog steeds genegeerd en ondergewaardeerd. Meyers woede over het negeren van deze sociale klasse zal door hen goed begrepen worden.
Tekst op website uitgever
‘Dit is het verhaal van jullie leven, jullie volharding en jullie opoffering, van mijn worsteling met die opoffering. Dit is het verhaal van een klasse die niet meer leek te bestaan. Bespot en bespuugd. Vergeten en genegeerd door de heersende macht. Een klasse van onzichtbaren die onmisbaar blijken. Dit is een verhaal van mensen waar het aan de talkshowtafels of in de boeken vrijwel nooit over gaat.’
Wie een bescheiden inkomen, een klein huis en werk met weinig status heeft, is zogenaamd dom, lui en zonder ambitie. Vergeten, genegeerd en zes jaar eerder dood. Eigen schuld, dikke bult. Had je maar moeten studeren of harder je best moeten doen. Schoonmaker, pakketbezorger, vuilnisophaler, distributiemedewerker, zorgverlener en miljoenen anderen. Mensen die niet thuis kunnen werken, de hardste klappen vangen en ons land overeind houden.
Arbeiderskind Ron Meyer is woedend én liefdevol over zijn onzichtbare sociale klasse. Zijn verhaal legt de worsteling bloot van een man die zijn klasse ontvlucht maar er telkens weer terugkeert. In een aanklacht tegen de heersende macht en een ode aan zijn vader, een koelmonteur, en zijn moeder, een thuiszorger, brengt hij sociale klasse terug in het publieke debat. Terug van nooit weggeweest uit de samenleving.
Ron Meyer (Heerlen, 1981) is vakbondsman en socialist. In 2018 verscheen van zijn hand Grip, een grondige analyse van de staat van Nederland.
‘Zelden werd de pijn van de hedendaagse Nederlandse working class zo indringend verwoord.’ Sander Heijne, auteur van Fantoomgroei
‘Het Nederlandse antwoord op het veelgeprezen Ze hebben mijn vader vermoord van Édouard Louis.’ Ewald Engelen
Fragment uit 25. Weerstand
Ook nieuwe ideeën bewandelen zo'n pad. Blootgesteld aan de heersende opvattingen worden nieuwe ideeën en belangen zelden alleen met gejuich ontvangen. Ze botsen hard op de bestaande ideeën. Ze banen zich een weg dwars door zompige ondergrond en ondergaan forse politieke tegenwind en ideologische stortregens. We kunnen veel leren van de ideologen van de heersende macht. Ooit waren ze marginaal. Ze werden genegeerd, uitgelachten, bespot. Komt dat je bekend voor? Het pad naar verandering is dat van een belangen- en ideeënstrijd. Ideeën die zich niet beperken tot wat vandaag de dag politiek mogelijk lijkt. Niet tot zetels in de peilingen. Ideeën die dwars door de status quo heen breken. Een socialisatie van ideeën. 'De belangrijkste les die de ware liberaal ter harte moet nemen van het succes van de socialisten is dat het hun stoutmoedigheid om utopisch te denken was die ze de steun van intellectuelen opleverde', schreef de neoliberale peetvader Friedrich Hayek in de eerste helft van de vorige eeuw. 'Alleen een crisis - feitelijk of waargenomen - leidt tot echte verandering. Wanneer die crisis zich voordoet, hangen de maatregelen die worden genomen af van de ideeën die in de lucht hangen. Dat, geloof ik, is onze fundamentele functie: alternatieven ontwikkelen voor bestaand beleid, en die levend en beschikbaar houden totdat het politiek onmogelijke politiek onvermijdelijk wordt', zei Milton Friedman, die andere denker van het neoliberalisme. 'Voor het tot stand brengen van een nieuwe consensus heb je eerst een botsing van meningen, een choc des opinions nodig. Het gaat er in de politiek m hoe een nieuw gedachtegoed de overhand krijgt boven het oude', schreef voormalig VVD-leider Frits Bolkestein. Oud-VVD'er Geert Wilders liet optekenen 'dat vandaag geen gelijk niet betekent dat je morgen ook ongelijk hebt'. Wat vandaag onmogelijk lijkt, kan morgen werkelijkheid zijn. Het lijkt verbluffend veel op historische teksten van mensen die streden voor solidariteit en tegen ongelijkheid. En zeg nou zelf, mam, het is niet alsof zes jaar eerder doodgaan ons geen reden geeft om opnieuw in de aanval te gaan. Dwars door de modder heen. Niet onder de indruk van het weer van de dag, maar gericht op het klimaat van het tijdperk. De weerstand van het moment koesterend als een compliment van de toekomst. Wie geen weerstand voelt, staat stil en zakt weg in het moeras van de macht. We moeten dwars door de drek van 'kan niet', 'onmogelijk' en 'onbetaalbaar'. We zullen er desnoods doorheen moeten kruipen. Het pad van de ideeënstrijd is het pad naar een nieuwe wereld. Onze nieuwe wereld. (pagina 129-130)
Interview: Onzichtbare klasse, kom in opstand (De Volkskrant, zaterdag 12 juni 2021)
Lees ook Grip : in gesprek over de staat van ons land (uit 2018), Voettocht naar het hart van het land : hoe sociaal en democratisch zijn we nog? van Jan Schuurman Hess (uit 20) en De grote verkilling van Gert Van Istendael (uit 2019)
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen