Ambo 2013, 314 pagina's - € 24,95
Lenen als E-book via bibliotheek.nl
Maarten van Buuren (1948) en Joep Dohmen (1949)
Korte beschrijving
Een boek over ethiek en wel een speciaal type. De meeste ethische theorieën gaan uit van regels of principes (deontologie) dan wel van uitkomsten of gevolgen (teleologie). Daarover gaat dit boek niet. Het gaat om een derde type, de deugdethiek, die nadenkt over de kunst van het leven. Deugdethiek begint niet met de vraag die de beide andere typen stellen: wat moet ik doen? Deugdethiek begint met: hoe moet ik leven? In tien hoofdstukken behandelen de auteurs, beiden hoogleraar te Utrecht, evenzovele vertegenwoordigers van de deugdethiek, daarbij 25 eeuwen omspannend. Natuurlijk is het een moeilijk boek, maar toegankelijker en sprekender dan hier kan er moeilijk over worden geschreven. De beide auteurs hebben hun eigen stijl en opvattingen. Dat stoort niet, integendeel, het zou storen als het anders was. Het is een aanstekelijk boek. Het schrijft niet voor, het nodigt uit. En ondertussen wordt de lezer er ook nog wijzer van. Elk hoofdstuk besluit met een lijst van primaire en secundaire literatuur..
Tekst op website uitgever
Levenskunst is een manier om de zoektocht naar het goede leven vorm te geven. De westerse mens heeft de vrijheid veroverd om te kiezen wie hij wil zijn. Maar hoe die vrijheid in te vullen? En hoe kan een maatschappij vol vrije individuen goed functioneren? Daarvoor is een nieuwe moraal nodig die niet dogmatisch is, maar positief. Een moraal die persoonlijke vrijheid definieert ten opzichte van de ander, in een maatschappelijk verband.
Maarten van Buuren en Joep Dohmen betogen dat deugden de mens in staat stellen te onderscheiden wat het goede is. Ze moeten in de praktijk met wijsheid worden ingezet, afhankelijk van de situatie en de mores. Gebeurt dat niet dan verkeren ze in hun tegendeel en worden ondeugden.
In Van oude en nieuwe deugden gaan Van Buuren en Dohmen te rade bij tien denkers die in de loop van 2500 jaar verschillende visies op het goede leven hebben geformuleerd, van Laozi tot Machiavelli, van Friedrich Nietzsche tot Richard Rorty, van Aristoteles tot Martha Nussbaum.
Het zou echter zeer eenzijdig zijn om alleen op het verstand en de intellectuele vaardigheid in te werken. Mensen zijn niet alleen redelijke wezens, maar ook wezens met morele emoties. Het tweede aspect dat Nussbaum naast de ontwikkeling van autonomie nodig acht voor een humanistische vorming is mededogen. Persoonlijke vorming is van groot belang voor het ontwikkelen van een bloeiend gelukkig leven. Maar zij is ook van belang voor het voorkomen van mislukte levens en het tegengaan van een cultuur van haat. Daarom moeten we bovendien nagaan en proberen te ontdekken waarom mensen heel vaak niet in staat blijken tot mededogen. Vooral mensen die niet geleerd hebben om van zichzelf te houden, zullen zich vastbijten in haat jegens anderen.
Waarom hebben mensen vaak geen mededogen? Nussbaum laat zien hoe jonge mensen moeten leren hun primaire narcisme, hun schaamte over hun lichamelijkheid en hun onmacht te overwinnen. Opvoeding betekent: jonge mensen niet alleen leren inzien, maar ook leren aanvaarden dat ze als mens kwetsbaar zijn en altijd afhankelijk van anderen. Alleen wie daarin slaagt, is zelf beter in staat om open te staan voor anderen en anderen te helpen. Wie er echter niet in slaagt zijn onmacht te verdragen, zal zijn angst, walging en schaamte over zichzelf al gauw op anderen projecteren. Die ander, die vreemdeling, die allochtoon deugt niet; hij stinkt, is een rat, tuig. (pagina 301-302)
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen