Frank Furedi

De terugkeer van het gezag : waarom kinderen niets meer leren
Meulenhoff 2011, 303 pagina's - € 9,99 (ebook)

Oorspronkelijke titel: Wasted : why education isn't educating (2009)

Wikipedia: Frank Furedi (1947) en zijn website 

Korte beschrijving
De economie, de politiek en onderzoekers spelen in het onderwijs een grote rol. Dit boek heeft als thema: geef het onderwijs terug aan de school en aan de ouders; geef de docent zijn klas terug waarin zijn gezag centraal staat. Leer kinderen weer naar het verleden kijken, naar de kennis van voorgaande generaties. Het doel van onderwijs is de ontwikkeling van het denken en van het gevoel, het opbouwen van waarden en normen en het opdoen van vaardigheden. Waar het in onderwijs vooral om gaat, is: hoe krijgen ze les en wat is de inhoud van het onderwijs? Het boek is helder (en ook zeer uitvoerig) geschreven door de socioloog Frank Furedi, hoogleraar aan de universiteit van Canterbury. Uiteraard speelt dan de structuur van de samenleving en ook de Engelse situatie een rol. Om het woord gezag te vermijden is het beter te zeggen: geef het onderwijs terug aan de school, waar geborgenheid en wijsheid worden doorgegeven door de onderwijzer aan de leerling, die uniek is. Er zijn drie aanhangsels, een alfabetisch register, een bibliografie en een groot aantal eindnoten. Aan te bevelen voor onderwijsmensen, -besturen en andere in het onderwijs geïnteresseerden.

Fragment uit 3. Verwarring over gezag van volwassenen
Door de neiging om 'progressief' onderwijs te hekelen vergeet men nogal eens openlijk te erkennen dat de crisis in het gezag in de allereerste plaats kan worden verklaard door het feit dat volwassenen zo veel moeite kost om zich gezaghebbend te gedragen. De oriëntatie en technieken die de  progressieve onderwijsdeskundigen bepleiten zijn op zichzelf niet verantwoordelijk voor de achteruitgang van het gezag van volwassenen. Er is zelfs heel veel te zeggen voor een minder rigide en open vorm van pedagogiek die kinderen optimaal de ruimte geeft voor zelfexpressie en voor de verwezenlijking van hun individualiteit. Het kan reusachtige voordelen opleveren voor de kinderen als ze de kans krijgen om te experimenteren en onbelemmerd de wereld kunnen verkennen. Deze vorm van gedurfde pedagogiek wordt vaak voorgesteld als antigezag; maar om het te laten slagen is de inbreng vereist van zelfverzekerde en intelligente volwassenen die op gezaghebbende manier invloed kunnen uitoefenen op kinderen. Het is een solide en gezaghebbende schoolethos dat de basis vormt van een vrij en open leerproces. Het vermogen van kinderen om zichzelf te uiten hangt af van een mate van zelfbeheersing en het is allesbehalve duidelijk wat zij zullen uiten als zij die controle niet hebben aangeleerd.
  Hoewel kindgericht progressief onderwijs dikwijls in verband wordt gebracht met egalitarisme, spreken die twee elkaar vaak tegen. Progressief onderwijs is met zijn nadruk op zelfverwezenlijking en individuele expressie in potentie juist niet egalitair. Sterker nog, het werkt meestal het beste onder omstandigheden waarbij kinderen het voordeel genieten van het aanzienlijke culturele kapitaal van hun welvarende ouders. Dat is een van de redenen waarom tegenwoordig echt non-conformistisch kindgericht onderwijs alleen in de marges van de samenleving bestaat. Tegen ons wordt de retoriek van kindgericht onderwijs gepreekt; maar in een wereld waarin onderwijs de samenleving moet dienen, is onderwijs allesbehalve kindgericht. (pagina 112-113)

Youtube - Frank Furedi: Western parents don't know how to bring up their children - IQ2 debate (10:59)



Terug naar Overzicht alle titels