Afhankelijkheidsverklaring
Atlas Contact 2019, 136 pagina's - € 16,50
Lenen als E-book via bibliotheek.nl
Citybooks: Rebekka De Wit (1985)
Korte beschrijving
De bron van deze essaybundel is te vinden in De Wits debuutroman 'We komen nog één wonder tekort' (2015)*. Hierin zegt de ik-figuur op een gegeven moment: 'Ik zou een Declaration of Dependence willen schrijven, omdat dat veel minder bezijden de waarheid klinkt en troostender dan de gebalde vuist en de independence'. Rebekka De Wit (1985) is behalve romanschrijfster en essayiste ook werkzaam als theatermaakster. Het boek bestaat uit drie delen: anekdotes, essays en de bespiegeling 'En de zee'. Sommige essays verschenen eerder op de Correspondent of in De Gids. Een steeds terugkerend credo is de zin 'hoe het allemaal in elkaar steekt’. Een zin die vaak door betweters wordt gebruikt om uit te leggen dat iemand naïef is (en daarmee monddood wordt gemaakt) of dat veel te verklaren valt uit het individualisme (een mythe), terwijl het volgens De Wit vooral om samenwerken gaat. De auteur zet aan tot net even anders denken en kijken naar de wereld. Dit boek is een klinkend voorbeeld van essayistiek van dit moment: persoonlijk en vrij. Een boek van een talentvolle en grensoverschrijdend denkende Vlaamse schrijfster dat past binnen de essayistiek van de eenentwintigste eeuw.
Tekst op website uitgever
‘Afhankelijkheidsverklaring’ van Rebekka de Wit is een bundel vol bespiegelingen, verhalen en essays over het meest vanzelfsprekende en over wat die vanzelfsprekendheden verzwijgen. Waarom probeert iedereen uitdagingen te maken van zijn doodsangsten? Hoe komt het dat afhankelijkheid wordt gezien als falen? En waarom kramen mensen die zeggen ‘een no-nonsense type’ te zijn, doorgaans veel onzin uit? ‘Afhankelijkheidsverklaring’ legt bloot wat onze vanzelfsprekendheden verzwijgen en komt tot pijnlijke conclusies over hoe (on)vrij, (on)afhankelijk en (on)geëmancipeerd we eigenlijk zijn
Fragment uit Illusies van onafhankelijkheid
Een ander voorbeeld, een waarin onze zelfdeceptie over onze onafhankelijkheid het best tot zijn recht komt, is de doe-het-zelfzaak. De deceptie begint al bij de naam, de doe-het-zelfzaak, want in werkelijkheid is die winkel het resultaat van duizenden jaren geaccumuleerde cultuur, een gesamtkunstwerk waar duizenden jaren miljoenen mensen aan hebben meegewerkt, en toch noemen we dat de doe-het-zelfzaak.
En het heeft ook effect. Als we besluiten 'helemaal zelf' een kippenhok te bouwen, kijken we naar een YouTube-tutorial, maken een lijstje en rijden naar de doe-het-zelfzaak. We lopen daar naar binnen, natuurlijk bomvol eigenwaarde vanwege de queeste die zich in ons heeft postgevat, we lopen naar de afdeling scharnieren, waar we er zes stuks van kopen. Ze zijn €1,49 per stuk, drieduizend jaar geleden uitgevonden, nog voor het bronzen tijdperk dus, verfijnd en ontwikkeld door ontelbaar veel mensen, gemaakt met erts uit Zuid-Amerika, vervoerd in boten die men ook pas na duizenden jaren echt varend kreeg, en in de haven worden ze uitgeladen door machines, ontwikkeld door mensen die naar scholen zijn gegaan die niet door jou maar voor jou zijn opgericht en dan worden al die scharnieren over wegen vervoerd die we samen hebben aangelegd, zodat jij kunt beginnen aan je eigen kippenhok en als het eenmaal af is, dan denk je: zo, dit heb ik helemaal zelf gedaan! Hier heb ik niemand voor nodig gehad! Wat ben ik toch een selfmade man! Wat ben ik toch een coole cowboy op de prairie!
En niet alleen voor scharnieren hebben we duizenden jaren, miljoenen mensen en ontelbaar veel grondstoffen nodig gehad, ook bovenstaande alinea heb ik niet in mijn eentje gemaakt. (pagina 53-55)
Artikel: Leve onze afhankelijkheid (De Correspondent, juli 2016)
Artikel: Vrijheid als mythe: wij ontstaan door onze relaties met anderen. (1 oktober 2019)
Terug naar Overzicht alle titels
Citybooks: Rebekka De Wit (1985)
Korte beschrijving
De bron van deze essaybundel is te vinden in De Wits debuutroman 'We komen nog één wonder tekort' (2015)*. Hierin zegt de ik-figuur op een gegeven moment: 'Ik zou een Declaration of Dependence willen schrijven, omdat dat veel minder bezijden de waarheid klinkt en troostender dan de gebalde vuist en de independence'. Rebekka De Wit (1985) is behalve romanschrijfster en essayiste ook werkzaam als theatermaakster. Het boek bestaat uit drie delen: anekdotes, essays en de bespiegeling 'En de zee'. Sommige essays verschenen eerder op de Correspondent of in De Gids. Een steeds terugkerend credo is de zin 'hoe het allemaal in elkaar steekt’. Een zin die vaak door betweters wordt gebruikt om uit te leggen dat iemand naïef is (en daarmee monddood wordt gemaakt) of dat veel te verklaren valt uit het individualisme (een mythe), terwijl het volgens De Wit vooral om samenwerken gaat. De auteur zet aan tot net even anders denken en kijken naar de wereld. Dit boek is een klinkend voorbeeld van essayistiek van dit moment: persoonlijk en vrij. Een boek van een talentvolle en grensoverschrijdend denkende Vlaamse schrijfster dat past binnen de essayistiek van de eenentwintigste eeuw.
Tekst op website uitgever
‘Afhankelijkheidsverklaring’ van Rebekka de Wit is een bundel vol bespiegelingen, verhalen en essays over het meest vanzelfsprekende en over wat die vanzelfsprekendheden verzwijgen. Waarom probeert iedereen uitdagingen te maken van zijn doodsangsten? Hoe komt het dat afhankelijkheid wordt gezien als falen? En waarom kramen mensen die zeggen ‘een no-nonsense type’ te zijn, doorgaans veel onzin uit? ‘Afhankelijkheidsverklaring’ legt bloot wat onze vanzelfsprekendheden verzwijgen en komt tot pijnlijke conclusies over hoe (on)vrij, (on)afhankelijk en (on)geëmancipeerd we eigenlijk zijn
Fragment uit Illusies van onafhankelijkheid
Een ander voorbeeld, een waarin onze zelfdeceptie over onze onafhankelijkheid het best tot zijn recht komt, is de doe-het-zelfzaak. De deceptie begint al bij de naam, de doe-het-zelfzaak, want in werkelijkheid is die winkel het resultaat van duizenden jaren geaccumuleerde cultuur, een gesamtkunstwerk waar duizenden jaren miljoenen mensen aan hebben meegewerkt, en toch noemen we dat de doe-het-zelfzaak.
En het heeft ook effect. Als we besluiten 'helemaal zelf' een kippenhok te bouwen, kijken we naar een YouTube-tutorial, maken een lijstje en rijden naar de doe-het-zelfzaak. We lopen daar naar binnen, natuurlijk bomvol eigenwaarde vanwege de queeste die zich in ons heeft postgevat, we lopen naar de afdeling scharnieren, waar we er zes stuks van kopen. Ze zijn €1,49 per stuk, drieduizend jaar geleden uitgevonden, nog voor het bronzen tijdperk dus, verfijnd en ontwikkeld door ontelbaar veel mensen, gemaakt met erts uit Zuid-Amerika, vervoerd in boten die men ook pas na duizenden jaren echt varend kreeg, en in de haven worden ze uitgeladen door machines, ontwikkeld door mensen die naar scholen zijn gegaan die niet door jou maar voor jou zijn opgericht en dan worden al die scharnieren over wegen vervoerd die we samen hebben aangelegd, zodat jij kunt beginnen aan je eigen kippenhok en als het eenmaal af is, dan denk je: zo, dit heb ik helemaal zelf gedaan! Hier heb ik niemand voor nodig gehad! Wat ben ik toch een selfmade man! Wat ben ik toch een coole cowboy op de prairie!
En niet alleen voor scharnieren hebben we duizenden jaren, miljoenen mensen en ontelbaar veel grondstoffen nodig gehad, ook bovenstaande alinea heb ik niet in mijn eentje gemaakt. (pagina 53-55)
Artikel: Leve onze afhankelijkheid (De Correspondent, juli 2016)
Artikel: Vrijheid als mythe: wij ontstaan door onze relaties met anderen. (1 oktober 2019)
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen