Cossee 2017, 288 pagina's - € 24,99
Lenen als E-book via bibliotheek.nl
Oorspronkelijke titel: The ordinary virtues (2017)
Wikipedia: Michael Ignatieff (1947)
Korte beschrijving
De mondialisering heeft grenzen doen vervagen en gemeenschappen tot in alle uithoeken van de aarde met elkaar in contact gebracht. Maar, zo vraagt de gekende politiek essayist en wereldburger Ignatieff zich af, heeft deze mondialisering in een nog steeds verdeelde wereld ook geresulteerd in een gedeeld normen-en-waardenstelstel? Om deze vraag te kunnen beantwoorden heeft Ignatieff niet slechts met ‘deskundigen’ gesproken, maar juist met de ‘gewone man’: van immigrantengemeenschappen in New York en arme latinowijken in Los Angeles, via de enorme krottenwijken in Rio de Janeiro en illegale townships in Zuid-Afrika, de door de kernramp in Fukushima getroffen Japanse boeren tot het door conflict diep verdeelde Bosnië en Myanmar. Het prikkelend essay laat zien dat er wellicht veel is dat deze diverse gemeenschappen verdeelt, maar dat er ook en vooral een gedeelde morele ethiek is: simpele deugden als vergevingsgezindheid, tolerantie, empathie en individuele en collectieve veerkracht zorgen voor lokale en internationale verbinding.
Tekst op website uitgever
Michael Ignatieff bezocht de Braziliaanse favela’s, de Zuid-Afrikaanse en Zimbabwaanse townships, Japanse boeren, gangs in Los Angeles en monniken in Myanmar om te onderzoeken welke morele deugden mensen over de hele wereld delen. Terwijl de globalisering de wereldbevolking economisch verbindt, rijst de vraag of ook onze waarden steeds meer overeenkomen. Zijn universele mensenrechten inmiddels een wereldwijd gedeelde moraal geworden?
Op zoek naar antwoorden bezocht Michael Ignatieff in drie jaar tijd acht landen. In zijn onderzoekend essay laat hij zien dat dagelijkse deugden als tolerantie, vergevingsgezindheid, vertrouwen en veerkracht samen een moreel kompas vormen, zowel in kosmopolitische metropolen als in achterstandswijken. Deze kernwaarden stellen het lokale belang boven het universele, en de wensen en verlangens van de eigen groep boven die van vreemden.
Ignatieff toont ons dat deugden niet theoretisch of ideologisch gefundeerd zijn. Deugden kunnen verdeeldheid zaaien, maar ook zorgen voor verbinding of verzoening, zowel op lokaal, landelijk en internationaal niveau.
Voor Eleanor Roosevelt was de toetssteen van de historische invloed van de mensenrechten de vraag of ze als wetgeving de deugden van gewone mensen had versterkt. Zo niet, dan was die wetgeving zinloos.
Met de vraag van Eleanor Roosevelt kunnen we onze conclusies over de kwestie die in dit boek is onderzocht toespitsen: heeft de mondialisering van de ethiek, met name de verbreiding van de mensenrechten, de gewone deugden veranderd? Heeft de nieuwe mondiale ethiek van deze tijd ertoe geleid dat mensen in het dagelijks leven toleranter zijn geworden, meer vertrouwen hebben in hun rechten en zich er bewuster van zijn?
Het eerste wat opvalt, is hoe zelden we de vraag van Eleanor Roosevelt stellen. Mensen die de mensenrechtenrevolutie bestuderen, meten de vooruitgang sinds 1945 af aan de hand van meetbare criteria als het ratificeren van een verdrag door een staat, het naleven van mensenrechtverplichtingen door een staat, het wisselende voorkomen van mensenrechtschendingen enzovoort. Mensen die het verhaal van de mensenrechtenrevolutie vertellen als een verhaal van vooruitgang, hebben al snel aangenomen dat mensenrechten enige invloed op de gewone deugden moeten hebben gehad toen ze eenmaal een integraal onderdeel van het officiële discours van staten waren geworden. Wetenschappers op het gebied van mensenrechten zijn nog maar net begonnen serieus te meten of dat daadwerkelijk zo is. (pagina 220)
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen