Bot 2020, 271 pagina's - € 22,--
Website Peter Joosten (1984)
Korte beschrijving
Al sinds het begin van de mensheid houdt het fenomeen supermens ons bezig. Zo dateert het oudste bekende epos al uit 2100 voor Christus en zoekt men al eeuwenlang naar het eeuwige leven. Echter, de laatste decennia gaat het mensverbeteren een stap verder met het zogenaamde biohacking. Dit is het optimaliseren van je lichaam door middel van biologie (bijv. voeding, drugs), maar ook technologie (bijv. implantaten, trackers). In dit boek neemt de auteur (1984), zelf biohacker, ons mee in deze wereld. Het is opgedeeld in drie delen. Deel 1 bespreekt technologieën die op dit moment al worden toegepast, deel 2 technologieën waaraan gewerkt wordt en deel 3 bespreekt de gevolgen en uitdagingen. Willen we wel eeuwig leven? Wat zijn de drijfveren? Hoe zit het met privacy, ethiek en gelijkheid? Een interessant boek dat lekker vlot wegleest; vol met korte voorbeelden en verhalen die aanzetten tot nadenken. Met veel links naar interessante media. Biohacking lijkt onvermijdbaar, maar hoever moeten we gaan en zijn we er klaar voor? Geschikt voor iedereen met interesse in technologische ontwikkeling.
Tekst op website uitgever
Pillen om slimmer te worden. Een ring die je slaap meet. Implantaten waarmee je kan betalen. Genetische modificatie om gespierder te worden. Machines aansturen met je gedachten.
De supermens is geen sciencefiction meer.
In dit boek neemt Peter Joosten je mee op reis in de wereld van biohacking: het experimenteren met technologie en biologie. Van LSD microdoseren in Silicon Valley tot oog-implantaten in Hoofddorp. Van robotpakken op het Groningse platteland tot gekloonde honden in Zuid-Korea. Van onderhuidse chips in een Rotterdamse discotheek tot nieuwe zintuigen in Finland.
Biohacking verandert ons leven radicaal, nu en in de toekomst. Wat betekent dat voor onze privacy, onze autonomie en ons geluk? En moeten we wel gaan sleutelen aan de mens?
Korte beschrijving
Fragment uit De daad van Noveltsyin
Schuldig door de stappenteller
De data uit stappentellers kunnen je ook verraden. De laatste keer dat de negentigjarige Anthony Aiello zijn stiefdochter zag? Dat was toen hij een zelfgemaakte pizza en Italiaanse amandelkoekjes bij haar thuis bezorgde. Zijn stiefdochter, de zevenenzestig jarige Karen Navarra, liep naar de voordeur en gaf hem twee rozen als bedankje. Tenminste, dat was wat Anthony de politie van San Jose, Californië, vertelde.
Vijf dagen na deze ontmoeting ontdekte een collega van Karen haar levenloze lichaam in haar huis. Ze heeft diepe snijwonden in haar hoofd en haar nek. Een groot en scherp keukenmes ligt los in haar rechterhand. Overal ligt bloed en een halfopgegeten pizza. De lijkschouwer schrijft op dat Karen waarschijnlijk zelfmoord heeft gepleegd.
De rechercheurs ondervragen de overgebleven familieleden: haar moeder Adele Aiello en haar stiefvader Anthony. Hij zegt dat hij op acht september een kwartier bij haar is geweest om de pizza en koekjes af te geven. Een dag later zag hij haar nog rijden in haar auto.
De politie besluit om naast de informatie op het plaats delict en de gesprekken met Adele en Anthony, ook andere bronnen te gebruiken. Zo draagt Karen een Alta HR stappenteller van Fitbit. Ze zien haar hartslag op acht september rond 15:20 ineens enorm snel stijgt. Daarna valt haar hartslag, totdat haar hart rond 15:28 stopt met kloppen.
De rechercheurs bekijken de videobeelden van de beveiligingscamera die bij de voordeur van Karen haar huis hangt. Ze zien dat Anthony haar huis verlaat. Niet vijftien minuten nadat hij binnenkomt, maar om 15:33. Ongeveer vijf minuten nadat Karens activity tracker geen hartslag meer registreert.
De politie pakt Anthony op. Bij een huiszoeking vinden ze kleren met bloedsporen van Karen. Hij kan het niet geloven: opgepakt door een stappenteller. (pagina 192-193)
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen