Kishore Mahbubani 3

Heeft China al gewonnen?
Nieuw Amsterdam 2020, 320 pagina's - € 24,99

Oorspronkelijke titel: Has China won? : the Chinese challenge to American primacy (2020),

Wikipedia: Kishore Mahbubani (1948)

Korte beschrijving
China is een opkomende wereldmacht waar de Verenigde Staten hun handels- en technologie-oorlog op hebben gefocust. De auteur vergelijkt beide landen en stelt tien kritische thema's centraal die meteen al laten zien dat de geopolitieke strijd tussen beide landen nog wel twintig jaar zal aanhouden. Het probleem zou meer aan de Amerikaanse kant liggen die vastgeroest is in het denken en geen tweede plaats accepteert op het wereldtoneel. De tanende invloed van de Verenigde Staten zou mede mogelijk zijn door de verdeelde binnenlandse politiek en teveel emotie in de buitenlandse politiek. China aan de andere kant lijkt een strategische langetermijnpolitiek te volgen en zou minder belang hebben bij een militarisering van zijn buitenlandse politiek, maar veeleer vertrouwen op economisch kunnen. Hoewel het boek gesteld is in een vraag, lijkt het antwoord na lezing dat China reeds heeft gewonnen. Een actueel thema dat de komende jaren nog zal spelen; als je auteurs voorliefde voor China kunt vergeven, zijn de besproken thema's zeker het nadenken waard, niet alleen voor de Verenigde Staten maar ook voor China. De auteur is een voormalig diplomaat en publiceerde eerder enkele andere boeken over de internatiole politieke verhoudingen. Met eindnoten en een register..

Tekst op website uitgever
China is al aardig op weg om nummer één van de wereld te worden. Het denkt en opereert op mondiale schaal en neemt ambitieuze initiatieven, onder leiding van een van de meest competente en pragmatische wereldleiders. Amerika daarentegen is al enige tijd op z'n retour en heeft te maken met een economisch model dat door de financiële crisis van 2008 behoorlijk aan kracht heeft ingeboet.
Amerika staat voor een ongekende uitdaging: een grondige herijking van zijn binnen- en buitenlandse politiek, die inmiddels het sociale fundament van het land heeft aangetast en het aanzien in de wereld ernstig heeft verzwakt.
In Heeft China al gewonnen? is Mahbubani op z'n best met zijn scherpzinnige kijk op de strategische stappen en misstappen van Amerika en China in een wedstrijd op wereldschaal.

'Zelden is zo duidelijk geworden, zo indringend beschreven hoe de machtsverhoudingen in de wereld veranderd zijn en wat gevolgen dat heeft.' De Standaard

'Laat het maar aan Mahbubani over om te provoceren op het gebied van internationale betrekkingen.' NRC Handelsblad

'We moeten Mahbubani's adviezen heel serieus nemen.' Financial Times

Fragment uit (de) Epiloog bij de Nederlandse editie

'Hun onenigheid bleef, maar op de laatste avond, toen Churchill afscheid ging nemen, trok Stalin wat bij (...) het ene uur dat Churchill ervoor had uitgetrokken werden er zeven. Woorden en wijn stroomden overvloedig, en in een ogenblik van buitengewone vertrouwelijkheid bekende Stalin dat zelfs de spanningen van de oorlog niet te vergelijken waren met de vreselijke strijd die het kostte om de boerenstand te dwingen om over te gaan tot collectieve landbouw. Miljoenen koelakken waren, nou ja, uit de weg geruimd. Churchill de historicus dacht aan de uitspraak van Burke: "Als je geen hervormingen kan krijgen zonder onrechtvaardigheid, hoef ik geen hervormingen", maar Churchill de politicus besloot dat hij vanwege de broodnodige eendracht tijdens de oorlog beter niet hardop kon gaan zedepreken.'

Dit verhaal zal menigeen doen grinniken. Die ouwe Churchill liet zich hier van zijn gewiekste kant zien. Hoe slim om Stalin niet te schofferen of te tergen met louter gemoraliseer nu er een gezamenlijke vijand, Hitler, op het toneel was verschenen. Als Churchill nu nog leefde zou hij dan ook verbaasd  en zelfs bezorgd zijn over het feit dat Amerika zijn geopolitieke wedstrijd met China niet heeft gestaakt, al was het maar tijdelijk, om te vechten tegen de gezamenlijke vijand, COVID-19, die de wereldeconomie feitelijk meer schade heeft toegebracht dan Hitler in de Tweede Wereldoorlog.

Dat onvermogen om gezond strategisch verstand te gebruiken strookt met de belangrijke stelling van dit boek: de VS heeft besloten om zijn geopolitieke wedstrijd met China onverminderd voort te zetten en heeft zich () in die wedstrijd gestort zonder er eerst een intelligente en brede strategie voor te ontwikkelen. Dat gebrek aan strategisch denken is ook zichtbaar in de Amerikaanse reactie op COVID-19. (pagina 258-259)

Lees ook: De eeuw van Azië : een onafwendbare mondiale machts-verschuiving (2008),  Naar één wereld : een nieuwe mondiale werkelijkheid (2013) of Is het Westen de weg kwijt? : een provocatie (2018)

Terug naar Overzicht alle titels