Groeiend verzet
Prometheus 2019, 160 pagina's - € 19,99
Wikipedia: Marianne Thieme (1972)
Korte beschrijving
'Dit boek is voor iedereen die zich zorgen maakt over de toekomst van onze prachtige planeet en zijn bewoners.' Dat schrijft fractievoorzitster en medeoprichtster van de Partij voor de Dieren Marianne Thieme in het woord vooraf van 'Groeiend verzet'. Het boek kan gezien worden als een tussenbalans van de politieke partij die in 2006 voor het eerst in de Tweede Kamer kwam. Thieme beschrijft wie de inspiratiebronnen van haar idealisme zijn, hoe ze aanvankelijk tegen single-issue partijen was gekeerd, hoe haar partij zich in de loop van de tijd heeft ontwikkeld, hoe de PvdD haar standpunten probeert te verwezenlijken, tegen welke hindernissen de partij aanliep en hoe ze daarmee omging. Met een fotokatern in kleur en een beredeneerde verwijzing naar verdere literatuur.
Tekst op website uitgever
‘Maandag 28 oktober 2002, twaalf dagen na de val van kabinet-Balkenende I. Het was koud, zonnig en droog, en er stond weinig wind. Dat viel op omdat het aan de IJ-oevers van Amsterdam vreselijk kan waaien. Vlak voor sluitingstijd stormde ik de Kamer van Koophandel binnen. Ik kwam zojuist uit het chique Zuid gefietst. Daar had ik de oprichtingsakte van een nieuwe partij ondertekend: de Partij voor de Dieren.’
In Groeiend verzet doet Marianne Thieme verslag van de opkomst van het grootste ideologische exportproduct uit de Nederlandse politiek. De redenen om de partij op te richten; de overeenkomsten met de negentiende-eeuwse vrouwenrechtenbeweging en andere emancipatiebewegingen; hoe het is om als activist in het parlement een andere wijze van politiek te bedrijven en hoe je succesvol kunt zijn door vast te houden aan je idealen; en waarom zij ondanks felle tegenstand hoopvol is dat de nieuwe groene revolutie aanstaande is.
Groeiend verzet is verplicht leesvoer voor iedereen die meent dat het roer radicaal om moet.
‘En voorts ben ik van mening dat er een einde moet komen aan de bio-industrie...’
Marianne Thieme (1972) is medeoprichter van de Partij voor de Dieren en sinds 2006 fractievoorzitter van de partij in de Tweede Kamer.
Fragment uit 4. Hoop
Idealisme is het nieuwe realisme
Het lastigst is het om de cynici ervan te overtuigen dat idealisme het nieuwe realisme is. Tussen droom en daad staan wetten en praktische bezwaren, om met Willem Elsschot te spreken. De wereld is inderdaad enorm ingewikkeld geworden en de machten en krachten waartegen we strijden zijn vaak groot, abstract en zetelen vaak ver weg: in Den Haag of Brussel of Washington. Voeg daarbij de kaasstolp die over dit soort beleidscentra staat, die politici, bestuurders en beleidsmakers afschermt van de geluiden van de straat en je begint te snappen waarom zelfs de grootste idealist wel eens moedeloos wordt. Ik voel het zelf meestal als ik op weg naar Den Haag weer een vrachtwagen vol varkens voorbij zie komen.
Het is om die reden dat de ontdekking dat de Partij voor de Dieren in een lange traditie van afschaffingsbewegingen stond zo inspirerend was. Niet alleen omdat je dan ziet dat er meer van dit soort bewegingen zijn geweest, die ook nog eens een grote overlap met elkaar vertonen: de eerste strijders voor vrouwenrechten of voor de afschaffing van de slavernij waren heel vaak ook vegetariër of veganist en zagen de strijd voor dierenrechten als het logische vervolg op de strijd voor vrouwenrechten. Ook omdat de gedeelde noemer is dat ze allemaal opkomen voor de kwetsbaarsten: slaven, minderheden, kinderen, vrouwen, homo's en dieren. (pagina 136-137)
Lees ook: De kanarie in de kolenmijn (uit 2016), dat ze schreef met Ewald Engelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen