De Correspondent 2019, 237 pagina's - € 20,--
Lenen als E-book via bibliotheek.nl
Jelmer Mommers (1987) op website De Correspondent
Korte beschrijving
'Onze toekomst op een steeds warmer wordende aarde' – de ondertitel geeft aan dat het gaat over de klimaatverandering. De afgelopen vijf jaren deed de schrijver onderzoek. Dit brengt het besef dat er iets aan te doen is door ieder van ons. Het boek is opgebouwd uit drie delen: Wat is er mis?, Waar gaat het heen?, Wat kunnen we doen? Het eerste deel legt de zes manieren uit waarop de mensen in de loop van honderden jaren een stempel drukten op de aarde. Het tweede deel legt uit dat het nog niet te laat is, legt uit waardoor het systeem van vervuilen en politieke machteloosheid zichzelf in stand houdt. Het derde deel beschrijft keuzes en kansen, het verhaal over een wereld waarin we willen wonen, over een groene transformatie. En de grote kracht van het kleine verschil. Het boek is voorzien van enkele figuren, grafieken en eindnoten met verwijzingen naar bronnen en literatuur. De schrijver is journalist en werkzaam voor De Correspondent, een online journalistiek platform, gevestigd in Amsterdam, dat diepgravende achtergrondverhalen publiceert. Hij is bekend door zijn onderzoek naar Shell. Het boek richt zich op iedereen die het klimaatprobleem niet serieus neemt en iedereen die er iets aan wil doen.
Korte beschrijving op website uitgever
In dit boek beschrijft Jelmer Mommers een van de grootste problemen van onze tijd: klimaatverandering.
Het eerlijke verhaal is dat we ongelofelijk in de shit zitten. Zo’n warm klimaat als er nu aankomt, heeft de mens nog nooit meegemaakt. Maar hoe erg het wordt, dat bepalen we zelf.
Fragment uit 7. Keuzes en kansen
Een verhaal voor iedereen
Alleen een goed verhaal kan ons uit deze patstelling helpen. De mens die 'heer en meester' over de natuur moest zijn en zo ongelooflijke overwinningen en winsten zou boeken - dat was eeuwenlang een goed verhaal. Het heeft een groot deel van de wereldbevolking veel gebracht en het maakte duidelijk wat de plek van de mens op aarde was. Een groeiende economie levert voor velen vooruitgang en vrijheid en comfort. Daar deden we het voor.
Nu dat verhaal als een kaartenhuis in elkaar stort, hebben we een ander verhaal nodig. Mensen nachtmerries bezorgen over de 'klimaatapocalyps' is niet genoeg - daarmee voorkomen we geen enkele ramp. Ook IPCC-rapporten zijn niet genoeg - die leest bijna niemand en inspirerend zijn ze ook niet.
Je kunt een verhaal uiteindelijk alleen vervangen door een ander verhaal. In wat voor wereld zouden we willen wonen? Waar doen we het voor? (pagina 141)
Klimaatverandering is een ramp van een onderwerp, ik zeg het maar gewoon eerlijk. Ik ben er al vijf jaar continu mee bezig en ik vind het nog steeds afstotelijk. Dus als je hebt geaarzeld dit artikel open te klikken: ik begrijp het helemaal.
Het begint al bij het woord ‘klimaat’. Met de technische betekenis is niet zoveel mis: ‘het gemiddelde weer over een periode van minstens dertig jaar’. De term is bedacht om algemene uitspraken te kunnen doen over het weer op een bepaalde plek: Nederland heeft bijvoorbeeld een gematigder en koeler klimaat dan India.
Voor de meeste mensen en gedurende het grootste deel van onze recente geschiedenis was het klimaat een gegeven, ongeveer zo boeiend als het langzame stromen van gletsjers of de samenstelling van de lucht die we inademen. Achtergrond. Voer voor experts.
Maar we weten allemaal dat het woord ‘klimaat’ tegenwoordig een heel andere lading heeft. Dreiging. Gevaar. De afgelopen jaren vertellen experts ons in steeds fellere bewoordingen dat het klimaat door menselijk toedoen ingrijpend verandert. Niet op één plek, niet in Nederland óf in India, maar overal tegelijk. Ze vertellen ons dat de aarde opwarmt, dat zeespiegelstijging kuststeden bedreigt, dat hittegolven vaker ondraaglijk heet worden, dat de wereldwijde voedselvoorziening onder druk staat. Ze vertellen ons dat doorgaan op de huidige weg vrijwel zeker tot wereldwijde catastrofes zal leiden – en al leidt.
Nu heb ik goed en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat het klimaatdebat in Nederland en elders de afgelopen zes maanden is opgevlamd. Of liever opgelaaid: het klimaat is niet meer weg te denken van de politieke agenda.
De Zweeds tiener Greta Thunberg inspireerde met haar schoolstaking een wereldwijde protestbeweging van jongeren die de straat opgingen om hun regeringen onder druk te zetten.
In de VS presenteerde het progressieve Congreslid Alexandria Ocasio-Cortez een wetsontwerp voor een Green New Deal, dat als doel heeft de volledige Amerikaanse energievoorziening binnen tien jaar (!) volledig te verduurzamen.
Lees op Vox.com wat de Green New Deal inhoudt.
En alle Nederlandse politieke partijen die donderdag deelnemen aan de Europese verkiezingen zijn het erover eens dat de EU-doelstellingen voor vermindering van de CO2-uitstoot strikter moeten worden nageleefd. Alle partijen, behalve Forum voor Democratie, PVV en Jezus Leeft.
Dat schreef Rutger Bregman eerder op basis van de Europese Stemwijzer.
Het slechte nieuws is dat de kleine groep neezeggers nog buitenproportioneel veel macht heeft. De regering van de Amerikaanse president Donald Trump ging de afgelopen tijd gewoon door met het slopen van het milieubeleid in dat land. En Thierry Baudet won de Provinciale Statenverkiezingen, deels door het mobiliseren van onvrede over het Nederlandse klimaatbeleid.
Wat moeten we in vredesnaam met deze tegengestelde krachten? Hoe is het uit te houden, een klimaatdebat dat zó belangrijk is en tegelijkertijd tot zó veel verdeeldheid leidt?
Klimaatverandering bedreigt alles wat ons lief is. Maar hoe erg het wordt, bepalen we zelf
Aanvullende artikelen
En aangezien onze leiders zich als kinderen gedragen, zullen we de verantwoordelijkheid moeten nemen die ze al lang geleden hadden moeten nemen. (december 2018)
Next freedom en koning Midas (december 2018)
Huxleys schrikbeeld van een bevolking die te zeer gedrogeerd is door 'onverbloemde trivialiteiten' om zich als verantwoordelijke burgers in te zetten. (januari 2019)
Het was een onhoorbare en onzichtbare verovering, die dag in dag uit verder oprukte en waar niemand zich tegen verweerde omdat niemand het echt doorhad. (februari 2019)
Volwassenheid - vereist dat je resoluut onder ogen ziet dat je nooit de wereld zult krijgen die je wenst, maar tevens blijft weigeren met minder genoegen te nemen. (over the New Green Deal)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen