Thomas Rap 2019, 215 pagina's - € 21,99
Oorspronkelijke titel: On the future : prospects for humanity (2018)
Wikipedia: Martin Rees (1942)
Korte beschrijving
Verzameling essays over hoe de wereld er – waarschijnlijk – uit zal gaan zien. De essays zijn gegroepeerd in hoofdstukken op basis van bij elkaar passend onderwerpen. Essays over biotechnologie, cybertechnologie en kunstmatige intelligentie vormen zo samen het hoofdstuk 'De mens op aarde'. Het boek gaat niet alleen over technologie, maar ook over de ethiek van ontwikkelingen. Opvallend omdat de auteur een astronoom is. Maar toch ook weer niet zo vreemd omdat de auteur veel bijdraagt aan het maatschappelijk debat als 'Astronomer Royal' van het Verenigd Koninkrijk. Geen illustraties, wat het boek een erg saaie indruk geeft. Het taalgebruik van de meeste stukjes is eenvoudig. Goed vertaald uit het Engels. Met literatuurverwijzingen in eindnoten en een register. De auteur is bekend van verschillende, ook in het Nederlands vertaalde populair-wetenschappelijke boeken.
Tekst op website uitgever
Onze wereld verandert sneller dan we kunnen bevatten. Robotisering, biotechnologie, cybertechnologie en artificial intelligence: al deze ontwikkelingen bieden kansen, maar brengen ook bedreigingen met zich mee. Wat gebeurt er met de werkgelegenheid, wat voor gevaren brengt klimaatverandering met zich mee, hoe stoppen we de krimp van de biodiversiteit en hoe voorkomen we een nucleaire oorlog? Kortom: hoe zorgen we ervoor dat planeet aarde een fijne plek blijft om te leven? En laten we het allemaal op ons afkomen, of nemen we zelf het heft in handen? Als geen ander beschikt Martin Rees over de relevante kennis en is hij in staat om die complexe materie voor ons toegankelijk te maken. Rees laat ons zien dat we het anders kúnnen en móeten doen. Over de toekomst is een toegankelijk, optimistisch en inspirerend boek. Het geeft ons inzicht in de wereld die wij zelf gestalte geven – de wereld van morgen. Martin Rees was lange tijd werkzaam als directeur van het Instituut voor Sterrenkunde in Cambridge. The Queen benoemde hem zelfs tot Koninklijk Astronoom. Hij was president van de Royal Society en is lid van het House of Lords. Hij schreef meerdere bestsellers over wetenschap, astronomie en technologie.
Door de digitale revolutie wordt een elite van vernieuwers en grote internationale concerns ontzettend rijk, maar om de samenleving gezond te houden, zal die rijkdom herverdeeld moeten worden. Er zijn plannen om dat via een basisinkomen te doen. Zoals bekend zitten daar allerlei haken en ogen en maatschappelijke nadelen aan. Een veel betere optie zou zijn om de banen te subsidiëren waaraan op dit moment een grote behoefte bestaat en waarvan de betaling en de maatschappelijke status onredelijk laag zijn.
Het is leerzaam (en soms verbijsterend) om eens te bekijken hoe mensen die niet op hun financiën hoeven te letten, hun geld uitgeven. De rijken hechten waarde aan persoonlijke dienstverlening, ze hebben personal trainers, nanny's en butlers in dienst, en als ze oud worden, huren ze zorgpersoneel in. Een progressieve regering zou dan ook als maatstaf moeten hanteren dat iedereen de ondersteuning moet kunnen krijgen waaraan de meest gefortuneerden, de mensen met de meeste keuzemogelijkheden, nu de voorkeur geven. Om een menswaardige samenleving te creëren, zullen regeringen het aantal werknemers in en de status van de zorg sterk moeten verhogen. Er zijn nu veel te weinig zorgverleners en zelfs in rijke landen is hun werk onzeker en slecht betaald. (Robots zullen zeker een deel van de basisverzorging kunnen overnemen en bij elementaire zaken als wassen, voeden en verschenen wekt een robot misschien ook minder schaamte op. Maar wie het kan betalen, wil óók aandacht van ene echte mens.) Er zijn ook andere banen die de maatschappij ten goede zouden komen en voor veel mensen nuttig werk zouden betekenen, zoals hoveniers in openbare parken, conciërges, beheerders enzovoort.
Niet alleen heel jonge en hele oude mensen hebben zorg nodig. Nu zoveel dingen, inclusief het contact met de overheid, via internet gaan, moeten we ons bijvoorbeeld ook zorgen maken om alleenwonende mensen met een beperking die via een website hun uitkering moeten aanvragen of hun boodschappen moeten bestellen. Stel je de zorgen en de frustratie voor als er iets misgaat! Deze mensen hebben alleen rust als ze verzorgenden hebben die met de computer kunnen omgaan en die hen daarbij kunnen helpen, zodat toegang tot hulp is gegarandeerd en ze de aansluiting met de samenleving niet kwijtraken. Anders hebben we straks een onderklasse van digibeten. (pagina 84-85)
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen