dinsdag 23 juni 2020

Charles Eisenstein

Juwelenschip 2019, 480 pagina's  € 29,--

Wikipedia: Charles Eisenstein (1967)

Korte beschrijving
In zijn laatste boek gaat de inspirerende Amerikaanse dwarsdenker Charles Eisenstein (auteur, spreker en onderzoeker) dieper in op de geschiedenis van geld, vanaf de prehistorie tot aan het moderne kapitalisme. De auteur maakt via een geïntegreerde synthese van theorie, visie en praktijk de belangrijkste ideeën over de Nieuwe Economie inzichtelijk. Kernbegrippen: negatieve rente, lokale valuta, verbondenheid, gemeenschapszin en een ecologische wijze van samenleven. Eisenstein vermijdt wollige kreten en ronkende vergezichten, maar schetst een realistisch en wenkend perspectief waarin alles draait om hoe wij zelf onze wereld vormgeven door de manier waarop we ons tot elkaar en de natuur verhouden. Zo mild als Eisensteins mensbeeld is, zo scherp is zijn systeemkritiek. Met een conclusie, appendix, literatuurlijst en index. Een idealistisch boek voor een redelijk omvangrijke lezerskring als positief alternatief voor de traditionele economische literatuur.

Tekst op website uitgever
In Naar een economie van verbinding traceert Eisenstein de geschiedenis van geld, vanaf de prehistorische economie van het uitwisselen van geschenken tot aan het modern kapitalisme en de huidige economische crisis. Hij laat zien hoe het geldsysteem heeft bijgedragen aan vervreemding, competitie en schaarste, hoe het onze gemeenschapszin heeft vernietigd en een eindeloze groei noodzakelijk maakt. Die groei stuit nu op haar eigen grenzen. De nasleep van de ineenstorting van het systeem biedt volgens Eisenstein grote kansen om de overstap te maken naar een meer verbonden, ecologische en duurzame manier van samenleven.

Naar een economie van verbinding bevat een geïntegreerde synthese van theorie, visie en praktijk. Het boek maakt de belangrijkste ideeën over de Nieuwe Economie inzichtelijk, zoals negatieve rente, lokale valuta, op grondstoffen gebaseerde economie, economie op basis van schenking en het herstel van gemeenschappelijk ‘bezit’.

Fragment uit deel II. De economie van herinnering ...
Minder geld maar meer rijkdom

Economische recessie is vandaag de dag de favoriete boeman van beleidsmakers, die het begrijpelijk genoeg in verband brengen met werkeloosheid, armoede en maatschappelijke onrust. Ik heb al uitgelegd hoe een systeem van negatieve rente er voor zorgt dat geld zelfs in een krimpende economie blijft rollen, zodat polarisatie van rijkdom en oplopende deflatie wordt voorkomen. Desondanks zullen heel wat mensen met afgrijzen reageren op een pleidooi voor negatieve economische groei: zal dat de samenleving niet per definitie armer maken? Zal dat niet per definitie leiden tot een afname van de hoeveelheid goederen en diensten die ten goede komen aan het algemeen belang?
  Nee, dat zal niet gebeuren. Negatieve economische groei hoeft helemaal niet te leiden tot vermindering van rijkdom, noch tot het minder voorhanden zijn van wat we 'goederen en diensten' noemen. Houd in gedachten dat goederen en diensten op dit moment worden gedefinieerd als zaken die worden ingewisseld voor geld. Als ze via een ander, niet-monetair systeem beschikbaar zijn, kan de statistische 'economie' zelfs krimpen terwijl de reële economie - alles wat mensen voor elkaar maken en doen - groeit.
  Ik zal er geen doekjes om winden: dit boek is een pleidooi voor 'ontgroei' van de economie, voor een economie die krimpt en een recessie die tientallen jaren of zelfs eeuwen zal aanhouden. Natuurlijk heeft het woord 'recessie' vandaag de dag vooral een negatieve klank, maar in feite betekent het niets anders dan een periode van teruggang. Ik pleit er nadrukkelijk niét voor dat we iets van de kwaliteit van ons leven moeten opofferen voor het welzijn van de planeet. We hoeven slechts de rol van geld in te perken. Als onze toekomst gepaard gaat met meer diversiteit in de manier waarop we dingen met elkaar delen, zal economische groei niet langer hetzelfde betekenen als nu. We hoeven niet nog altruïstischer en opofferingsgezinder te worden en afzien van van onze eigen welvaart ten gunste van anderen. Krampachtig houden we vast aan het idee dat geld en eigenbelang gelijk zijn aan elkaar. Maar dat zal niet lang meer zo blijven. (pagina 267-268)
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen