Liefde : een onmogelijk verlangen?
Lannoo 2014, 111 pagina's - € 20,--
Wikipedia: Dirk De Wachter (1960)
Korte beschrijving
In deze bundel verkent de Vlaamse auteur, psychiater en hoogleraar aan de KU Leuven, het thema liefde vanuit verschillende invalshoeken. Aan de hand van fragmenten uit de wereldliteratuur bespreekt hij onder meer de volgende onderwerpen: het verlangen naar een duurzame relatie; liefde in een maakbare wereld; het belang van hechting; relatieproblemen en de therapeut; de perfecte match. Naast de literaire citaten ondersteunen zeven afbeeldingen van schilderijen de tekst. Op een prettige, relativerende manier beschrijft de auteur het mysterie 'liefde' en de welhaast onmogelijke eisen die men heden ten dage aan een relatie stelt. Hij komt tot de conclusie dat het geluk vaak schuilt in de 'gewonigheid' van het samenleven van alledag en niet zozeer in de nu heersende cultuur, waarin alles 'leuk' moet zijn. Een mooi vormgegeven boek met de kleur van de liefde, rood, voor het omslag en de citaten. Achterin vermelding van de literatuur en de schilderijen. Lezenswaard voor iedereen, want zoals de schrijver zegt: 'Iedereen wil graag geliefd en liefdevol zijn'.
Tekst op website uitgever
Geef de liefde de status die ze verdient, weg van de Hollywoodiaanse nepparadijzen en wellnessweekends
Geen enkel thema is zo vaak beschreven in literatuur, muziek en kunst als de liefde. Toch blijft de mens op zoek naar haar ware aard. We denken haar te kunnen definiëren en vatten maar merken steeds weer dat we tekortschieten.
Liefde is ondoorgrondelijk maar levensnoodzakelijk. In dit boek beschrijft Dirk De Wachter, auteur van Borderline Times (2012), hoe de liefde in haar voortbestaan bedreigd wordt door het hedendaagse consumentisme en de kwalijke illusie dat alles maakbaar is.
Liefde. Een onmogelijk verlangen is een pleidooi om gewoon te doen. Want alleen dan, als we niks forceren, kan de liefde in volle glorie verschijnen.
Liefde toont zich bij momenten in zwijgen, in niet-zeggen. We leven in een tijd van hypertransparantie en openheid. Alles wordt gedeeld op Facebook en overal worden foto's van gemaakt. Tegen die trend in wil ik pleiten voor zwijgen. Niet altijd aan je geliefde alles zeggen wat er op je hart ligt kan heel liefdevol zijn. Koppels maken elkaar kapot in een soort van doorgedreven eerlijkheid. Bij de therapeut, waar het praten natuurlijk aangemoedigd wordt, zeggen geliefden soms hard en pijnlijk wat ze van elkaar niet kunnen uitstaan. Hoe onbevredigd ze bijvoorbeeld de seks vinden. Ook al is het waar; zwijg, in naam van de liefde. Zeg niet wat pijnlijk en lastig is. Toon een zekere mildheid. Liefde kan alleen bestaan bij monde van enige duisternis. Maar in onze tijd staan overal spots: we willen alles zien. Soms is het goed om dingen niet te scherp te laten zien. Het is geen pleidooi voor hypocrisie, wél een protest tegen de egocentrische reflex van de waarheid. Zo moet je niet op je sterfbed toegeven dat je overspel hebt gepleegd, vijftig jaar geleden met de beste vriendin van je vrouw. Of kun je beter verzwijgen dat je in een mooie langdurige liefdesrelatie weleens gevoelens voor iemand anders hebt gekoesterd. Het is soms beter om te zwijgen. Dat kan natuurlijk niet veralgemeend worden. In sommige gevallen is het het heel goed om zulke zaken bespreekbaar te maken. Steeds opnieuw lijken grote uitspraken over de liefde gecounterd te worden door hun tegendeel. Er is geen eenduidige waarheid, geen verplichte norm.
Laten we in deze hypertransparante tijden de coulissen behouden. Dan kunnen we kiezen of we op het podium komen zingen of liever in de duisternis blijven staan. (pagina 88-89)
Artikel: Liefde - We moeten niet steeds op zoek naar nieuwe verhalen, we moeten nieuwe betekenissen zoeken in dezelfde verhalen. (oktober 2014)
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen