Thalia Verkade en Marco te Brömmelstroet

Het recht van de sterkste : hoe ons verkeer steeds asocialer werd
De Correspondent 2020, 264 pagina's - € 20,--

Bio Thalia Verkade (1979) en Marco te Brömmelstroet (1980)

Korte beschrijving
De auto is nog altijd de dominante factor in het verkeer en bepaalt in grote mate de inrichting van ons land. In dit boek onderzoeken journalist Thalia Verkade (1979) en hoogleraar Toekomsten van Stedelijke Mobiliteit Marco te Brömmelstroet (1980) hoe deze situatie is ontstaan en wat de mogelijkheden zijn om die te veranderen. De honderden verkeersdoden die jaarlijks te betreuren zijn, vormen daarbij hun belangrijkste motivatie, want de emotionele impact van een ongeluk blijkt veel groter te zijn dan menigeen denkt die het niet van nabij heeft meegemaakt. Ondanks acties van belangenverenigingen en maatregelen van de overheid blijft de auto een bedreiging vormen voor kwetsbare verkeersdeelnemers. Zij komen daarom tot de conclusie dat in de bewoonde omgeving de straat weer een leefgebied moet worden waar alle gebruikers, ongeacht hun snelheid, gelijkwaardig zijn. Alleen op die manier kan voor iedereen de veiligheid gegarandeerd worden. Of het hier ooit van komt, is zeer de vraag, maar het grondige onderzoekswerk van de auteurs stemt in ieder geval wel tot nadenken over de vanzelfsprekendheid van het belang dat gehecht wordt aan snelheid, doorstroming en ordening. Een originele benadering van de verkeersveiligheidsproblematiek. Bevat afbeeldingen in zwart-wit. Met bronnenoverzicht.

Tekst op website uitgever
Steekt een hert de weg over of rijden wij dwars door zijn bos heen? Waarom moeten we op een knopje drukken als we de straat over willen steken? En hoe kan het dat we steeds sneller reizen, maar geen seconde eerder thuiskomen?
Van files tot fietssnelwegen, van drempels tot deelauto's: hoe we ons verplaatsen heeft enorme invloed op de inrichting van onze straten, onze steden én onze samenleving. Het bepaalt zelfs hoe we met elkaar omgaan.
In dit boek gaan journalist Thalia Verkade en wetenschapper Marco te Brömmelstroet op zoek naar een antwoord op die ene belangrijke vraag: van wie is de straat? Ze ontdekken dat het verkeer onze publieke ruimte heeft overgenomen – en laten zien dat een radicaal andere inrichting mogelijk is.

Fragment uit V. Verkering

De treinfietser

'Wist je dat bijna de helft van alle Nederlandse treinreizigers die je in de coupé ziet zitten met de fiets naar het station is gekomen of er met de fiets vandaan gaat?' vraagt Kager tijdens ons eerste gesprek.

  'Nu je het zegt', zeg ik. 'Ik doe dat zelf ook - bij misschien wel driekwart van al mijn treinritten.'

  'Ja. Mensen die dat doen, noem ik een treinfietser', zegt Kager.  'En hoeveel van alle fietsers die je in de stad tegenkomt is denk je een treinfietser?'vraagt hij.

  'Geen idee. Eén op de toen?

  'Eén op de drie. Dus als de helft van de treinreizigers een treinfietser is, en één derde van de fietsers in het centrum van de stad treinfietser is, waarom is dat dan nog geen officiële categorie in mobiliteitsonderzoeken?'

  Voor stadsbestemmingen in Nederland is de treinfietscombinatie een snelle manier om op je bestemming te komen, die vaak concurrerend is met de auto. Dat is wel logisch: over het grootste deel van de afstand ga je zo hard mogelijk, en voor de eerste en laatste kilometers kun je de fiets gebruiken, die juist zo goed is voor het precisiewerk.

  Een reden dat er in Nederland zo veel wordt gefietst, zegt Kager, is die goede aansluiting op de trein. En de treinen in Nederland worden zo intensief gebruikt omdat zo veel mensen de fiets pakken. het maakt alles flexibeler. 'Je kunt in grote steden vaak kiezen tussen meerdere stations om te vertrekken als je een fiets hebt om naar dat station te gaan. Daarnaast kiezen veel mensen voor de treinfiets omdat het ook een prettiger manier van reizen is, je dagelijkse beweging, kijken naar mensen, onverwachte ontmoetingen, tijd om te elzen of voor sociale media'. 

  Hoe ons leven en onze steden eruitzien en hoe onze mobiliteit eruitziet, dat hangt sterk met elkaar samen, en dat zorgt ook voor dat typische Nederlandse stadsleven, dat heel anders is dan bijvoorbeeld in België of Frankrijk, waar de overgrote meerderheid met de auto naar de hypermarché buiten het dorp moet. Hier kun je boodschappen doen op weg van het station naar huis. En dat doen we steeds meer. (pagina 198-199)

Terug naar Overzicht alle titels