maandag 16 augustus 2021

Paolo Giordano 2

Wat ik niet wil vergeten
De Bezige bij 2021, 174 pagina's € 16,99

Wikipedia: Paolo Giordano (1982)

Korte beschrijving
Vanaf het begin van de coronapandemie schreef de auteur een maandelijkse bijdrage voor het Italiaanse dagblad Corriere della Sera. Hierin probeerde hij uit te leggen welke wiskunde eraan te pas komt om te begrijpen hoe de pandemie zich ontwikkelt. De andere persoon, die ook de auteur aan het worden is, reflecteert op wat lockdowns en andere maatregelen werkelijk opleveren, wat ze met hemzelf en zijn landgenoten doen, geestelijk, sociaal, fysiek. Hij bekritiseert de communicatie van de overheid met de burger en die van de experts in televisietalkshows, want men weet niet om te gaan met het feit dat de pandemie overal ter wereld, ook door de globalisering, vrijwel hetzelfde verloop kent, niettemin complex is en zo radicaal nieuw dat mensen de 'ondenkbare' situatie maar moeilijk accepteren. Al in november 2020 concludeert hij dat de bereidwilligheid zich aan beperkende maatregelen te houden niet lang meer zal standhouden. Dat verbaast hem niet na decennia van 'ondermijning van elke deskundigheid'. Hoe dan ook, de nationale, regionale en lokale overheden reageren vrijwel altijd te laat. Laat goed ons voortschrijdend inzicht in alle aspecten van de pandemie zien. Persoonlijke ervaringen, Italiaanse details en wat er in de wereld gebeurt, staan, prachtig verwoord, naast elkaar.

Tekst op website uitgever
Tijdens de lange coronaperiode deed de Italiaanse schrijver Paolo Giordano wat schrijvers nu eenmaal doen: hij observeerde de situatie en probeerde een wereld te begrijpen die ineens vreemd en bedreigend was. Maar hij reageerde ook als academicus: hij probeerde de oorzaken en gevolgen te duiden, te luisteren naar de deskundigen en zijn eigen gedachten te ordenen. Zo vormde zich een uniek coronadagboek over een jaar van grote verandering en een reflectie op een unieke, onvergelijkbare periode in ons bestaan.

Giordano brengt niet alleen een verhelderende terugblik op deze ingrijpende tijd, maar in Wat ik niet wil vergeten gaat hij op zoek naar een nieuwe balans tussen rede, emotie en verwachtingen. Want we zullen, wanneer de storm eindelijk is gaan liggen, op zoek moeten naar een nieuwe, toekomstbestendige manier van leven.

Fragment uit Op zoek naar het tripelpunt - Een provisorische balans
De coronacrisis was en is nog steeds een kenniscrisis. Telkens als de pandemie in een andere fase belandde, kostte het tijd voordat de wetenschap tot redelijk betrouwbare inzichten kwam, voordat de media een manier vonden om die inzichten te vertalen in een vorm die gedeeld kon worden, en voordat de instanties ten slotte op basis van die nieuwe inzichten konden acteren. Was een deel van die vertragingen, vooral aan de kant van de wetenschap, onvermijdelijk - we bestudeerden immers een nooit eerder vertoond verschijnsel terwijl het zich voor onze ogen voltrok - de haperende communicatie en reactie van de instanties werden grotendeels veroorzaakt door hun geringe bereidwilligheid om naar de wetenschappelijke bevindingen te luisteren. We waren niet effectief omdat we de wetenschap ontwend waren, we waren ontwend ons erin te verdiepen en daarvoor al om haar in het publieke debat te betrekken.
  Toegegeven, de verscheidenheid aan competenties die nodig waren om de pandemie op een organische manier te benaderen, was van meet af aan ontmoedigend: microbiologie, algemene geneeskunde, epidemiologie, statistiek, economie, psychologie, communicatiewetenschappen, sociale en politieke wetenschappen en nog veel meer. Elke kwestie leek verknoopt met andere, de correlaties tussen de gebieden waren talloos. Verschillende perspectieven leidden tot uiteenlopende conclusies. Te midden van al deze spanningsvelden hebben de media hun best gedaan overal verslag van te doen, maar ze zochten te vaak hun toevlucht tot het beproefde schema van de tegenstellingen: voor elke mening ruimte te bieden aan een tegengestelde mening. Helaas, in het geval van onderwerpen waar een behoorlijke technische kant aan zit, hebben niet alle meningen dezelfde waarde, en ook niet hetzelfde bestaansrecht. (pagina 170-171)

Draadje (februari 2022)

Lees ook: In tijden van besmetting (uit 2020)

Terug naar Overzicht alle titels



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen