Frédéric Lenoir

Handleiding voor een evenwichtige geest en een kalm gemoed
Ten Have 2012, 190 pagina's - € 19,95

Oorspronkelijke titel:Petit traité de vie intérieure (2010)

Wikipedia: Frédéric Lenoir (1962)

Interview
Wijsheid overstijgt het geluk (april 2012)

Korte beschrijving
Dit boek dat tot het genre van de levenskunst mag worden gerekend, is geschreven om levenswijsheid over te brengen, iets dat de traditionele religie niet langer kan verzorgen en waarvoor op filosofie en de grote spirituele tradities uit het Westen en het Oosten wordt teruggegrepen. Deze laten ons, aldus de schrijver, zien dat een geslaagd leven een leven is waarin we alles dat ons overkomt, nemen voor wat het is. Het boek helpt met het vinden en creëren van de instelling van berusting, zelfbeheersing en innerlijke rust die hiervoor nodig is. De schrijver heeft geen theoretische of filosofische ambities; zijn boek is volledig therapeutisch en adviserend. Een dominante rol is daarbij weggelegd voor het boeddhisme en de Jungiaanse psychoanalyse; beide hebben, in combinatie met het lezen van het Nieuwe Testament, de schrijver bewust gemaakt van zijn eigen gebreken. Het boek is goed vertaald, leest prettig, maar de predikende toon is irritant. Met eindnoten per hoofdstuk. Uitgave in bijna vierkant pocketformaat; normale druk.

Fragment uit hoofdstuk 4 - Handelen en niet handelen
'Wij zijn geboren werkzaam te zijn,' roept Montaigne uit aan het begin van zijn Essays. Betrokken zijn bij het leven betekent, per definitie, handelen. De mens voelt de behoefte om invloed te hebben op de werkelijkheid, haar vorm te geven en te veranderen, en ontleent daar voldoening aan. Deze behoefte is een van zijn kenmerkende eigenschappen, een karaktertrek die hem onderscheidt van de dieren, die bij het bouwen van hun hol, nest of korf geen lustprincipe volgen, maar gehoorzamen aan een overlevingsinstinct. De mens daarentegen voelt niet alleen de behoefte om te overleven, maar ook om te werken, bezig te zijn, te creëren: nietsdoen valt hem zwaar, in de letterlijke zin van het woord. Niets doen vindt hij vernederend en vervelend, en het belet hem om zich helemaal zichzelf te voelen. Een mens die slechts in ledigheid toekijkt hoe de tijd verstrijkt, leeft met een onvervuld gevoel: hij kan zijn mens-zijn niet in al zijn rijkdom tot ontwikkeling brengen. (pagina 41)

Terug naar Overzicht alle titels