Atlas 2007, 359 pagina's - € 24,90
Oorspronkelijke titel: The world without us (2007)
Wikipedia: Alan Weisman (1947)
Korte beschrijving
De mensheid heeft met name de afgelopen vijftig jaar een flinke ecologische crisis veroorzaakt, die onze eigen bestaansbasis bedreigt. Wat zou er eigenlijk gebeuren, als (bijvoorbeeld ten gevolge daarvan) de mensheid ineens volledig van de aardbodem zou verdwijnen? Alan Weisman probeert die vraag te beantwoorden in dit boek, dat is gebaseerd op veel biologische en ecologische kennis van zaken en van research, onder meer naar plaatsen op aarde waar zo'n situatie feitelijk is voorgekomen (lange tijd gedemilitariseerde zones in Korea en Cyprus en langs de Pools-Russische grens, het gebied rond Tsjernobyl). Dat levert een fascinerend en (voor de mens) ontnuchterend beeld op: veel van onze sporen zullen zeer snel worden uitgewist, vooral de cultuuruitingen waar we zo trots op zijn. Plastic, rubber, radioactief afval en keramiek zullen ons het langst overleven. Een tot nadenken stemmend boek, dat echter een moralistische ondertoon soms niet kan vermijden. Geïllustreerd in zwart-wit, met literatuur, websites en register.
Op basis van feitenkennis en feitelijke research zoekt de auteur antwoord op de vraag hoe de wereld er zonder de mensheid uit zou zien.
Fragment uit hoofdstuk 1 - De geur van het paradijs
Het heeft iets schokkends als je bedenkt dat heel Europa er ooit uitzag als dit Puzcza. Als je het bos in gaat besef je dat wij bijna allemaal zijn opgegroeid in een flauwe afschaduwing van wat de natuur bedoeld heeft. Als je de esdoorns ziet, met stammen van ruim twee meter breed, of door een opstand van de allerhoogste bomen loopt - gigantische Noorse sparren, ruig en oud als Methusalem - , zou je iemand die opgegroeid is te midden van de in vergelijking hiermee miezerige bosgebieden met hun betrekkelijk jonge aanplant die je overal op het noordelijk halfrond vindt, zich eigenlijk in ene exotisch oord als het Amazonegebied moeten wanen. Maar het verbluffende feit doet zich voor dat het juist zo echt en zo vertrouwd voelt. En op een bepaald, bijna cellulair niveau, ook zo compleet.
Fragment uit Tot slot - Onze aarde, onze ziel en zaligheid
Zoals mensen plegen te zeggen, komen we dit leven niet levend uit - ook de aarde niet. Over pakweg 5 miljard jaar vanaf nu zal de zon uitdijen tot een rode reus en zal hij de binnenplaneten, inclusief de aarde, verzwelgen in zijn vurige schoot. ()
Op dit moment is het voor ons, de mensen die nog op aarde zijn, veel belangrijker of we de laatste grote uitsterving op deze planeet - zoals vele wetenschappers het noemen - te boven kunnen komen en of we de rest van het leven daarin betrekken, in plaats van het af te breken. De biologische les die we kunnen trekken uit zowel fossiel als levend materiaal geven aan dat we het alléén niet al te lang zullen redden. (pagina 299)
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen