Borderline times : het einde van de normaliteit
Lannoo 2012, pagina's - € 19,99
Wikipedia: Dirk De Wachter (1960)
Korte beschrijving
Tegenwoordig is 'borderline' een van de meest frequente diagnoses binnen de psychiatrie. Voor het stellen van deze diagnose zijn minimaal vijf van negen criteria vereist. De Leuvense psychiater en gezinstherapeut De Wachter heeft deze criteria nu gebruikt om zijn maatschappijvisie te beschrijven. Dit omstreden boek is met veel publiciteit ontvangen en wordt soms als de tegenhanger van Swaab ('Wij zijn ons brein', 2010) gezien. De schrijver geeft een pessimistische maatschappijkritiek waarin de westerse samenleving zelf ziek is en aan een borderlinebeeld lijdt. De negen hoofdstukken zijn lezenswaardig en de auteur blijkt zeer belezen. Toch ontbreekt voldoende zelfkritiek, wordt er geen richting voor een oplossing gegeven en gaat het niet over de borderline-aandoening bij patiënten. Ondanks overdrijvingen onconventioneel en confronterend. Een boeiend boek dat tot nadenken en tegenspraak oproept.
Youtube: fragmenten uit tv-programma's waarin Dirk De Wachter over zijn boek aan het woord wordt gelaten (46:16)
Klik hier voor een artikel over een toneelvoorstelling (Sartre zegt sorry), het boek Identiteit van Paul Verhaeghe en een interview met Dirk De Wachter (VN 2-2--2013)
Dit boek gaat over de westerse mens in de grootstedelijke maatschappij.
Als we niet oppassen, dan weet die mens morgen niet meer wie hij is. Problematisch is dat voor de identiteit, aangezien de ware identiteit juist ontstaat uit die twijfel, uit dat zoeken naar fundering en aarding, en niet uit de handeling om van jezelf een kloon te maken van het beeld van de moderne westerse mens zoals het via de media en de beeldcultuur op ons afkomt. Als die twijfel wordt weggeveegd, als we wat er zo allemaal op ons afkomt niet meer in vraag stellen, als ons enige identificatiepunt de grootte van onze borsten is, de auto waar we mee rijden, de hoeveelheid citytrips die we op een jaar doen of het merk van onze horloge, dan is het maar te hopen dat we dat leven kunnen blijven volhouden.
We moeten hopen dat ons succestraject niet plots doorkruist wordt en dat onze carrière lukt, want stel dat we plots met tegenslag te maken krijgen - onze carrière loopt spaak omdat de bank bezuinigt en we plots op straat komen te staan, de vrouw stapt op omdat de man nooit thuis is, of de man omdat de vrouw niet meer mooi is - dan stort die hele nepidentiteit als een kaartenhuis in elkaar. We houden dan helemaal niets meer over. We tuimelen maatschappelijk uit de boot, en dat was dat. Adieu aan onze 500 vrienden op Facebook, gedaan met de wekelijkse cocktailparty's waarop we werden uitgenodigd. Na een jaar niet mee te zijn gegaan op citytrip met 'de kliek', hoeven we het jaar nadien niet meer aan te kloppen. In de nood kent men zijn vrienden, zegt het spreekwoord, maar 'vriend' blijkt nu een heel rekbaar begrip te zijn geworden. Een hechte vriendschapsband veronderstelt nog altijd een stukje meegaan op elkaars pad , zoals in het huwelijk: in goede en kwade dagen. En daarin investeren vraat tijd, veel tijd, en ook veel inzet. En dan ook nog empathie, veel. Maken we daar nog tijd voor? (pagina 115-116)
Artikel: Borderline - We verliezen ons in keuzes, en weten het niet meer. (maart 2013)
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen