Hoe verandert internet je manier van denken?

Hoe verandert internet je manier van denken?
Maven 2011, 413 pagina's

Lenen als E-book via bibliotheek.nl

Oorspronkelijke uitgave: Is the internet changing the way you think? : the net's impact on our minds and future (2011)

Korte beschrijving
Sinds 1988 houdt de Edge Foundation zich bezig met het propageren van een 'derde cultuur' (een term die verwijst naar 'Two Cultures' van C.P. Snow, de alfa's en de bêta's). Onder 'derde cultuur' wordt daarbij verstaan het werk van intellectuelen die kritische vragen stellen, op een manier die niet alleen henzelf maar ook het grote publiek aan het denken zet. Een van de activiteiten van Edge is het jaarlijks voorleggen van een prikkelende vraag aan topwetenschappers en andere intellectuelen, en het in boekvorm publiceren van hun antwoorden. De vraag van 2010 was: 'Hoe verandert internet je manier van denken?' 151 denkers, meest wetenschappers, geven in een paar bladzijden een hoogst persoonlijk antwoord op die vraag. Doordat elke vorm van discussie ontbreekt, zeggen deze stukjes vaak meer over de schrijver dan over het thema. En juist dat maakt ze interessant, want het gaat om grote namen. Al moet de lezer wel zoeken, want de stukjes staan niet op alfabet volgens de naam van de auteur en een index ontbreekt. Wel vermeldt elk stukje minimale biografische gegevens.

Fragment uit de bijdrage van Charles Seife: Ik heb mijn geheugen uitbesteed
Het ging zo geleidelijk dat het me eerst niet opviel. Achteraf gezien was het al aan de gang vóór de komst van internet. De eerste symptomen ontsieren nog steeds de boeken in mijn bibliotheek. Elk ezelsoor staat voor een leemte in mijn geheugen. Ik probeerde niet een passage in het boek, of een belangrijke statistiek te onthouden, maar ik nam de gemakkelijkere weg: markeren waar de informatie stond. Elk ezelsoor is een metageheugen, een verwijzing naar een idee dat ik wilde onthouden, terwijl ik er tegelijkertijd te lui voor was.
 Door internet werd deze gewoonte de belangrijkste manier om kennis op te slaan. Terwijl het web groeide, zwollen mijn browsers met bookmarks - informatie die ik belangrijk vond, maar niet wilde onthouden. Toen zoekmachines volwassener werden, deed ik zelfs niet meer aan bookmarks. Ik vertrouwde er gewoon op dat Alta-Vista, Hotbot en later Google me zouden helpen ideeën te vinden en onthouden. Mijn metageheugen, de verzameling verwijzingen naar ideeën, werd langzamerhand vervangen door meta-metageheugen - verwijzingen naar verwijzingen van gegevens. Dagelijks groeide dit metageheugen in mijn brein, verwijzingen naar verwijzingen naar verwijzingen, op plekken waar ideeën of feiten zouden moeten zitten.
  Tegenwoordig berg ik minder op in het labyrint van mijn brein, en meer in de grote hoop van mijn vaste schijf. Daardoor kost het indelen - zorgen dat ik het allemaal weer kan terugvinden - net zo veel tijd als het vergaren van de informatie. Mijn geheugen zit in mappen, in mappen in mappen. Gemakkelijk toegankelijk en gemakkelijk op te zoeken, als mijn metageheugen mij in de steek laat (met andere woorden: als ik niet meer weet waar ze staan). Als een bestand beschadigd raakt, heb ik alleen een verwijzing over, een leegte waar een idee zou moeten zitten, een geest van een gestorven gedachte ... (pagina 310-311)

Terug naar Overzicht alle titels