Joris Luyendijk 2

Kunnen we praten
Atlas Contact 2017, 94 pagina's - € 5,--

Lenen als E-book via bibliotheek.nl

Wikipedia: Joris Luyendijk (1971), zijn website en zijn bankblog

Korte beschrijving
Een uitnodiging om via de website kunnenwepraten.nl te reageren op de persoonlijke zoektocht van Joris Luyendijk naar het vertrouwen van de democratie, langs de ravijnen van het populisme. In het eerste deel beschrijft hij de vragen van het populisme over zeggenschap in eigen land, immigratiestromen, de houdbaarheid van de EU, flexibilisering, privatisering – kortom, de hele verbouwing van Europa. Dit zijn goede vragen, maar de antwoorden zijn er niet. Een grap of belediging, daar moeten we het mee doen als het aan Wilders ligt. Als we uit de EU zouden gaan, moet dat op goede gronden gebeuren en niet manipulatief, vindt Luyendijk. Hebt u nog vertrouwen in de politiek? Democratie heeft regels en daar moet je op kunnen vertrouwen en dankzij populisme is Luyendijk daar eens ingedoken. Wie reageert? Goede gespreksvragen. Voor wie 'Dit kan niet waar zijn' (2015)* een te dik boek is. Pocketuitgave; normale druk.

De Correspondent: Welkom bij Kunnen We Praten? Zo kan jij meedoen aan het gesprek  (februari 2017)

Fragmenten uit Deel 1
Tien jaar lang las ik over de financiële wereld, de crash van 2008 en alle schandalen die volgden, en interviewde ik namens The Guardian bankiers en bankmedewerkers. Ik voelde in deze periode mijn bezorgdheid en verontwaardiging groeien, vandaar de titel van mijn boek erover: Dit kan niet waar zijn.
  Het was wel waar. Nog fataler voor mijn vertrouwen in de gevestigde orde: het was allemaal allang bekend. Veel insiders bij baken en in de media deden het boek verveeld af als ‘niets nieuws’.
  Waarom gebeurde er dan niks? Was de financiële sector immuun voor ontmaskering? Waar waren politiek en journalistiek?  (Joris Luyendijk. Kunnen we praten? (pagina 25)

()

Hoe meer gesprekken ik voerde, hoe duidelijker me werd dat deze ideologie een land of continent niet ziet als een gemeenschap van burgers, maar veel meer als een soort arena of fabriek voor zo efficiënt mogelijke consumptie en productie. Voor Verbouwers gaat politiek in een democratie niet over wat voor land je wil en kan zijn, maar over het verder ‘uitrollen’ en managen van de marktwerking en schaalvergroting.
  Er is geen alternatief en bij verkiezingen kun je de kapitein veranderen, maar niet de koers van het schip. Daar gaat ‘de politiek’ namelijk niet over. 
(Joris Luyendijk. Kunnen we praten? pagina 49-50)

()

Bijna snapte ik het nu, en de mentaliteit die hoort bij dit wereldbeeld legde niemand me zo goed uit als een recruiter die ik in de City van Londen had leren kennen. Hij helpt bankiers aan een nieuwe baan en voert dus lange gesprekken over hun wensen en angsten. Wanneer zijn klanten moeten beslissen waar ze willen werken en wonen, vertelde hij, kijken ze eerst naar de rechtszekerheid: hoe betrouwbaar is de overheid? Want ze willen niet dat op een dag opeens hun bezittingen worden afgepakt. Daarna is de enige vraag waar ze, binnen de wet, zo weinig mogelijk belasting hoeven te betalen.
  Dit zijn de meest mobiele en flexibele mensen die je je kunt voorstellen, zei de recruiter. Nationale identiteit vinden ze onzin, en solidariteit is voor hen niet meer verbonden aan een land. Een hoogopgeleide professional in de City heeft veel meer met een hoogopgeleide halff-Chinese, half-Amerikaanse collega in New York, Hong Kong of Rio de Janeiro dan met een landgenoot die werkt als lerares of verpleger in Manchester of Birmingham.
Dat woord is volgens mij de kern: solidariteit. In e-mails van lezers, voor de vragenstellers bij lezingen en in het werk van kritische schrijvers over dit systeem gaat het steeds om het wegvallen daarvan: tussen landen, tussen burgers en binnen organisaties.
Joris Luyendijk. Kunnen we praten (pagina 50-51)

Lees ook: Pleidooi voor populisme : pamflet van David Van Reybrouck (uit 2008), Dat kan niet waar zijn : onder bankiers van Joris Luyendijk (uit 2015),  Wat is populisme? van Jan-Werner Müller (uit 2017), Paniek in de polder : polytiek in tijden van populisme van Jos de Mul (2017), De nieuwe revolutionaire golf : waarom burgers zich van hun leiders afkeren van Rob de Wijk (2016), Voettocht naar het hart van het land : hoe sociaal en democratisch zijn we nog? van Jan Schuurman Hess (uit 2014) of Onbehagen : nieuw licht op de beschaafde mens van Bas Heijne (september 2016)


Terug naar Overzicht alle titels