Ambo Anthos 2018, 94 pagina's - € 10,--
Wikipedia: Bert Keizer (1947)
Korte beschrijving
'Nieuw licht' is een reeks filosofische essays waarin een schrijver over een maatschappelijk relevant thema zijn of haar opvatting toetst aan een eerdere denker. De serie is bedacht door Frank Meester en Coen Simon, filosofen en schrijvers. In dit tiende deel geeft Bert Keizer, jarenlang arts in verpleeghuizen, nu werkzaam voor de Levenseindekliniek en daarbij filosoof, zijn visie op het in 1777 (postuum) verschenen essay van David Hume (1711-1776), 'Over zelfdoding', waarin deze het recht op een zelfgekozen dood verdedigde. We zijn van euthanasie bij terminale ziekten nu bij de eis dat iedereen een overdosis medicijnen zou mogen nemen, ook als daar geen lichamelijke aanleiding toe bestaat. Er blijft wel een verantwoordelijkheid ten opzichte van onze naasten: hoe weten we dat we bij een zelfgekozen dood het goede besluit nemen? Filosofische gedachten over de al dan niet gekozen dood. Interessant voor de lezer die dieper in wil gaan op relevante onderwerpen. Pocketuitgave; normale druk.
Informatie op website uitgever
'Voltooid' van Bert Keizer is onderdeel van de essayreeks Nieuw Licht, waarbij Nederlandse denkers een klassiek geworden essay naar de hedendaagse wereld toe trekken om te zien hoe houdbaar de ideeën zijn. Arts en filosoof Bert Keizer herleest als ervaren stervensbegeleider Humes 'Over zelfdoding' en werpt nieuw licht op de praktijk en de theorie van een vrijwillig levenseinde. Keizer schreef de bestsellers 'Het refrein is Hein' en 'Onverklaarbaar bewoond'.
We kenden al de luxe van een lang, zorgeloos leven na ons pensioen, nu willen we ook de luxe van een korte, pijnloze dood voor de aftakeling. De Schotse filosoof David Hume pleitte al in de achttiende eeuw voor het recht op een zelfgekozen dood. We hebben evenveel recht op zo'n einde als op de vrijwillige keuzes ín het leven. 'Ik dank de voorzienigheid, niet alleen voor het goede dat ik reeds heb ontvangen, maar ook voor het vermogen dat ik bezit om aan het kwaad dat me bedreigt te ontkomen.' Hoe logisch dit ook klinkt, het gebruik van 'voltooid leven' als argument om er een eind aan te maken heeft grote gevolgen voor ons idee van een waardevol leven.
Meneer B. is zevenenzestig, van huis uit jurist, maar al een paar jaar met pensioen. Zijn vrouw doet open. Ze is meteen in tranen. 'Ik weet waar u voor komt. Ik wil liever niet bij het gesprek zijn.' Ik praat met meneer in zijn werkkamer. Hij is van 1942 en ik kan hem dus onomwonden vragen of hij een Beatles- of een Stonesfan is. 'Stones natuurlijk, hoewel met enige twijfel over hun huidige status, ik bedoel: moeten die jongens, jongens?, wel zo lang doorgaan?' Hij vindt 'wheelchairrock' beledigend, 'maar Mick Jagger heeft zijn image vastgezet in een bankschroef in plaats van mooi in te storten zoals Keith dat doet'. We ontmoeten elkaar echter niet voor een nadere weging van de sixties, maar vanwege zijn uitgezaaide darmkanker. Ik ben SCEN-arts en moet controleren of hij onder de euthanasiewet valt. Bij een dergelijke diagnose is dat niet zo moeilijk. Hij eet nog nauwelijks. Drinken gaat wel. Hij is geel, uitgeteerd, hologig. Hij is ook erg rustig. Over eventualiteiten na de dood is hij erg makkelijk: 'Ik heb daar niks mee.' Hij is niet bitter over zijn lot, ook niet over zijn behandelaars. Hoewel? 'Ze leiden je over een aantal hordes die steeds hoger en lastiger worden totdat je je over de allerlaatste heen geworsteld hebt, en daar doemt dan toch het graf op. Terwijl je hoopte na al die ellende gewoon weer terug in de wei te kunnen rennen. Ach.' Hij gooit het allemaal over zijn schouder en neemt me moeizaam lopend mee naar de huiskamer, waar hij samen met zijn kleinzoon bezig is met het bouwen van een prachtig model van die grote Amerikaanse trucks. Hij wijst op zijn kleinzoon: 'Hij moet het priegelwerk doen want ik heb geen gevoel meer in mijn vingers door de chemo.' Twee dagen later ging het drinken ook niet meer en kreeg hij euthanasie van zijn huisarts.
Dit is dus een makkelijke, als u mij de uitdrukking wilt vergeven. Het is ondraaglijk, uitzichtloos, er zijn geen behandelopties meer, en meneer is goed bij zijn hoofd.
Nu een lastige. (pagina 46-47)
Startpagina Nieuw Licht
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen