ISVW 2020, 185 pagina's - € 17,50
Wikipedia: Jan Terlouw (1931)
Korte beschrijving
Marjolein Westerterp sprak voor deze uitgave veelvuldig met Jan Terlouw (geboren in 1931). Ze verwerkte de interviews tot een geschreven portret van de schrijver en voormalig politicus van D66. In vraag-antwoordvorm lopen Westerterp en Terlouw zijn leven door. Het gaat over zijn jeugd in de Tweede Wereldoorlog, de studententijd in Utrecht, de totstandkoming van zijn schrijverschap, het huwelijk met zijn Alexandra, de kinderen die ze kregen, zijn loopbaan in de wetenschap, de switch van de gemeenteraad van de Domstad naar het lidmaatschap van de Tweede Kamer en een ministerspost in de kabinetten Van Agt II en III. Ook behandelen ze thema's als religie, voltooid leven, leiderschap, en natuur en milieu. Deel drie in een serie waarin het gedachtegoed en levensverhaal van een bekende Nederlander wordt belicht. Pocketuitgave; normale druk.
Tekst op website uitgever
Jan Terlouw zet zich onvermoeibaar, met veel passie en optimisme, in voor de toekomst van de generaties na ons. Hij stelt voor om de natuur te zien als compagnon en niet als slaaf die je kunt uitbuiten. Om elkaar weer te vertrouwen en op te houden met het verwoesten van de aarde.
Zijn rijke loopbaan op het gebied van de wetenschap, politiek en schrijverschap leverde Terlouw nog meer inzichten op. Samen met Marjolein Westerterp filosofeert hij volop over thema’s als verandering, leiderschap, fantasie, liefde, optimisme en vrijheid.
Een rijk en opbeurend boek vol wijsheden die ertoe doen.
Marjolein Westerterp is met de pen grootgebracht en deze altijd trouw gebleven. Ze is een veelzijdig auteur, chroniqueur van het Koninklijk Huis, en hoofdredacteur van Oog voor Afrika.
Fragment uit IV. De politiek en het hart van de samenleving
EW: Je blijft vaak terugkeren naar je mening dat de overheid meer verantwoordelijkheid moete nemen, dat de overheid moet zorgen dat de burger die langetermijnvisie gaat zien en wellicht zal omarmen.
JT: 'We hebben een samenleving waarin vrijwel alles is gericht op de korte termijn. Politici denken aan de verkiezingen, die altijd dichtbij zijn. Ondernemers denken aan winst, om de aandeelhouders rustig te houden. Mensen, individuen, denken aan nu eten, veilig zijn, voortplanten, zoals ieder levend organisme in de natuur dat doet.
Nu begint meer en meer het besef door te dringen dat we de aarde, de natuur, overvraagd hebben. De maatregelen die we nemen, moeten rekening houden met het effect dat ze hebben op de langere termijn. het mooie is dat we dat kunnen. Want de schepping, of de evolutie, of wat dan ook, heeft ons, als enige levensvorm hersens gegeven die tot analytische denken in staat zijn. Dat is in deze fase van het menselijk bestaan ons overlevingsmechanisme. Zo denk ik erover.
Ik kan het ook zo zeggen: De markt neemt geen verantwoordelijkheid voor de lange termijn. De overheid heeft die verantwoordelijkheid wel en heeft ook de macht tot regelgeving.
Ik vind dat de privatiseringen in het algemeen helemaal niet goed uitvallen, dat ze doorgeslagen zijn, en ik volg daarin Klaas van Egmond van wie ik het interessante boek Een vorm van beschaving las. Hij is hoogleraar in de geowetenschappen, in het bijzonder milieukunde en duurzaamheid, aan de Universiteit Utrecht. Hij geeft in dat boek aan dat onze huidige beschaving wordt gekenmerkt door crisissituaties die zich op ecologisch, economisch en sociaal gebied voordoen, en welke oorzaken hieraan ten grondslag liggen: fundamentalistische religies, totalitaire staten, materialisme, hedonisme en een even fundamentalistisch kapitalisme. Hij onderzoekt hoe er naar een nieuwe "kwaliteit van leven" kan worden gezocht om onze beschaving te veranderen. En geeft aan dat herhaling van de rampzalige geschiedenis alleen kan worden voorkomen door naar een min of meer gedeeld mens- en wereldbeeld te zoeken. Die nieuwe manier van leven zou passen binnen de draagkracht van de fysieke aarde, en tegelijkertijd onze beschaving weer menselijk en waardig maken. Hij zegt ook dat de overheid meer moet doen, maar dan moet je de overheid ook zo organiseren dat deze het kan doen, en dat ben ik zeer met hem eens. (pagina 54-55)
Draadje (mei 2021)
Lees ook: Natuurlijk (uit 2018)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen