Van deze lezing geeft onderstaand filmpje een impressie (duur: 6:17)
Toevallig
Toevallig stond op dinsdag 20 november in het tweede katern van Trouw een interview met de filosoof Jan Baars. Van wie onlangs het boek Aging and the art of living verscheen. Ga je googelen dan tref je onderstaande tekst aan die een indruk geeft van dat boek (nog niet verschenen in een Nederlandstalige versie)
In this deeply considered meditation on aging in Western culture, Jan Baars argues that, in today’s world, living longer does not necessarily mean living better. He contends that there has been an overall loss of respect for aging, to the point that understanding and "dealing with" aging people has become a process focused on the decline of potential and the advance of disease rather than on the accumulation of wisdom and the creation of new skills.
To make his case, Baars compares and contrasts the works of such modern-era thinkers as Foucault, Heidegger, and Husserl with the thought of Plato, Aristotle, Sophocles, Cicero, and other Ancient and Stoic philosophers. He shows how people in the classical period—less able to control health hazards—had a far better sense of the provisional nature of living, which led to a philosophical and religious emphasis on cultivating the art of living and the idea of wisdom. This is not to say that modern society’s assessments of aging are insignificant, but they do need to balance an emphasis on the measuring of age with the concept of "living in time."
Uit het interview in Trouw enkele citaten
Vraag: Waaraan herken je die opgejaagde pas?
Alles moet snel, jong en nieuw zijn. De mensen die ons de financiële crisis hebben ingeloodst waren ambitieuze twintigers. In die wereld ben je snel oud, gaat de zon vroeg onder. Dat weten ze, daarom hebben ze haast om in korte tijd veel geld te verdienen. Ze staan onder druk constructies te verzinnen die op korte termijn renderen, maar op de lange duur funest zijn. Zoals gebleken is.
We geloven allemaal in het idee van 'een leven lang leren'. Kijk naar de bijscholingsprogramma's, daaraan nemen nauwelijks vijftigers deel. Elk bedrijf weet dat de meesten van hen met een paar jaar uitgerangeerd zijn; vijftigers halen de kosten van de bijscholing er niet meer uit.
Vraag: We moeten van de regering langer doorwerken, maar de cultuur zorgt ervoor dat we vroeger langs de zijlijn komen te staan
Ja. Doordat jongeren hoger opgeleid zijn, begint bij de meesten het werkende leven zo rond de 25. Dan komen ze binnen een paar jaar onder een enorme druk te staan: carrière, gezin, kinderen. En twintig jaar later beschouwdt de maatschappij hen als een oudere werknemer. Die druk zorgt voor een ongekend aantal burn outs - wat dan weer geïnterpreteerd wordt als het gevolg van het ouder worden. We leven langer maar worden eerder oud - dat is de paradoxale toestand van onze tijd.
Vraag: Is dat zo? Als ik een recente foto van iemand van vijftig bekijk, zie ik een jeugdiger iemand dan op een vergelijkbare foto van een halve eeuw geleden.
Dat bevestigt mijn stelling. De reactie op de ervaring, dat de maatschappij jou oud vindt worden, is ervoor te zorgen dat je er jong blijft uitzien. Acceptabel oud worden betekent in onze tijd: jong blijven. Daar zijn alle reclames over gezichtscrèmes op gebaseerd, en trouwens ook het Zwitserlevengevoel, dat steunt en teruggrijpt opeen tijd nog ver vóór het spitsuur van het leven, toen we heerlijk lekker niets konden doen. Elke oudere weet dat die rimpels niet weg te smeren zijn, en dat een leven vol reisjes en lanterfanten op den duur verschrikkelijk saai wordt en geen bevrediging schenkt. Dat heeft weinig te maken met goed oud worden.Klik hier voor een artikel uit het Filosofie Magazine (2012), waarin hij op hetzelfde onderwerp ingaat. Van Jan Baars is zijn boek De kunst van ouder worden : de grote filosofen over ouder worden (2010) in de collectie opgenomen.
Homepage Achtergrondartikelen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen