Farid Tabarki

Het einde van het midden : wat een maatschappij van extremen betekent voor mens, bedrijf en overheid
Atlas Contact 2016, 223 pagina's -  - € 25,--

Lenen als E-book via bibliotheek.nl

Farid Tabarki (19?) en Studio Zeitgeist en een van de Trendredenaren

Korte beschrijving
We zijn in een 'vloeibare' samenleving terechtgekomen, waarin vaste vormen en verhoudingen verdwijnen. Moderne giganten als Google, Facebook, Amazon en Apple drukken het traditionele 'midden' van de maatschappij weg. De consument bestelt zijn producten rechtstreeks bij de internetleverancier zonder tussenkomst van de lokale winkelier of reisagent. 3D-printing stelt mensen in staat zelf hun producten te ontwerpen en te vervaardigen. Dat betekent dat het 'midden' zichzelf opnieuw moet uitvinden. De auteur, trendwatcher en directeur van onderzoeksbureau Studio Zeitgeist, analyseert de gevolgen van technologische vernieuwingen voor het individu, het bedrijfsleven en de overheid. Een boeiende schets van wat ons in de nabije toekomst mogelijk allemaal te wachten staat. Voorzien van literatuur- en bronvermeldingen in eindnoten en een register..


Korte beschrijving
Farid Tabarki is tijdgeestonderzoeker, wereldreiziger en oprichter van Studio Zeitgeist, die maatschappelijke, technologische en economische veranderingen hanteerbaar maakt voor bedrijven en instituties.
In dit boek beschrijft hij hoe in een vloeibare samenleving het midden geen plek meer heeft. Dit midden verdwijnt of moet zich helemaal opnieuw uitvinden. De reisagent en de platenbons kunnen daar al langer over meepraten, maar nu moeten ook de ondernemer, de HR-manager, de ambtenaar en de docent eraan geloven. Hun rol verandert sneller dan ze zelf misschien vermoeden.
Tabarki verbindt in dit boek drie tendensen waarin een traditioneel midden ten onder gaat. Ten eerste worden veel tussenpersonen zoals winkeliers en makelaars overbodig en wordt hun rol overgenomen door slimme onlineplatforms. Ten tweede verdwijnen veel banen, juist in het middenkader, vaak vanwege technologische ontwikkeling. De nationale staat, ten slotte, boet aan belang in ten gunste van het lokale en internationale niveau.
De combinatie van technologische en sociale ontwikkeling zorgt ervoor dat de veranderingen hard gaan. Individuen en organisaties, zowel bedrijven als instituties, kunnen buigen of barsten. Dit boek geeft naast een analyse ook praktische ideeën en voorbeelden van verandering.

Fragment uit 8, Talentenjacht
Vier trends in leiderschap
Talent, reputatie en sociaal kapitaal zijn afhankelijk van een goede omgeving om te kunnen gedijen. Ze worden gevoed door (zelf)leiderschap. Laat ik vier trends aangeven die leiderschap zullen beïnvloeden:
1. De toekomstige leider is geen manager. Ik geloof dat management en leiderschap eerder rollen van individuen zijn, in verschillende verbanden, dan posities in een hiërarchie.
2. De toekomstige leider wordt ondersteund door automatisering. ()... onderstreept dat in een tijd van big data, grote onzekerheid en grote verandering de besluitvorming niet meer zonder de intelligentie van machines kan.
3. De toekomstige leider is een vrouw. Zoals mens en machine in de toekomst zullen moeten samenwerken voor optimale resultaten, zullen mannen en vrouwen dat ook moeten doen. Daarbij gaat het niet zozeer om het geslacht van de personen in kwestie, maar eerder om het benutten van diversiteit. ()
4. De toekomstige leider ben je zelf. Of je nu creative bent bij een reclamebureau, onderwijzer op een basisschool of schoonmaker, de baan voor het leven met het bijbehorende gespreide bedje zal eerder uitzondering zijn dan regel. Voor steeds meer mensen is het zaak om leiderschap te tonen in de manier waarop ze hun eigen levenswandel en carrière vorm geven. Om in stormachtig weer te blijven varen moet je goed koers houden - de echte leider ben je daarom zelf.

De vierde trend is zowel de belangrijkste als de moeilijkste. (pagina 199-200)

Terug naar Overzicht alle titels

James Wallman

Ontspullen : meer leven met minder
Kosmos 2016, 288 pagina's -  € 20,--   

Oorspronkelijke titel: Stuffocation : living more with less (2015)

Website James Wallman

Korte beschrijving
'We zitten verstrikt in onze bezittingen in plaats van ons er rijk door te voelen'. Ons huidige materialisme leidt tot allerlei klachten (gezondheid, milieu) en heeft zijn verzadigingspunt bereikt. De auteur, trendwatcher en publicist, werkt in dit boek zijn alternatief hiervoor uit. Dit gebeurt vanuit zeer diverse invalshoeken (onder meer maatschappelijke, technologische, economische, psychologische, filosofische). Hierbij functioneren uitgebreide praktische voorbeelden, verhalen, citaten, wetenschappelijk onderzoek, zelftesten enzovoort. Zijn conclusie is dat we toe moeten naar een ander waardensysteem: de status van bezittingen zal plaats – moeten c.q. gaan – maken voor het vinden van geluk in intrinsieke 'belevingen', zoals 'ervaren' en 'doen' ('experiëntialisme'). Maar ook gaat hij in op de vraag: hoe 'ontspul' je? In de bijlage wordt voor dit alles een praktisch toepasbare methode aangereikt voor oefening en volharding. Samengevat: 'het geluk van weinig spullen' wordt onderhoudend, veelzijdig en goed onderbouwd gemotiveerd. Een actueel, gedegen en praktisch boek.

Korte beschrijving op website uitgever
Je zult vast en zeker herkennen dat je teveel spullen hebt in huis. We hebben er met elkaar meer dan ooit – en veel dingen die we nooit gebruiken, zoals kleding, keukenspullen en prullaria. Maken ze jou nog gelukkig? Volgens trendwatcher James Wallman kun je beter ervaringen verzamelen in je leven en jezelf van spullen ontdoen. De Japanse opruimgoeroe Kondo helpt je met selecteren, maar Wallman gaat een stap verder. Hoe zorg je ervoor dat je niet verleid wordt om meer te kopen?

In Ontspullen beschrijft de auteur inspirerende alternatieven, die gratis zijn of weinig hoeven te kosten. Dit boek biedt jou een combinatie van psychologische inzichten, aansprekende voorbeelden en praktische tips voor een lichter leven.

Fragment uit de Inleiding - We hebben genoeg van spullen
We leven nu in een tijd van materiële overvloed. Eerder waren materiële dingen duur en schaars. Het was bijvoorbeeld zo moeilijk om aan kleding te komen dat kledingstukken van generatie op generatie werden doorgegeven. Voor de Industriële Revolutie zou een blouse schrikbaren duur zijn geweest in termen van tijd, inspanning en geld. Historica Eve Fisher heeft uitgerekend dat een blouse nu ruim 2000 pond zou kosten. Maar nu zijn dingen - kleding, schonen, bekers, auto's, brillen, boeken, speelgoed en miljoenen andere spullen - overal verkrijgbaar en goedkoop. Ook hier moeten onze ingebouwde impulsen nog worden aangepast. Als gevolg daarvan verstouwen miljoenen mensen hun huizen en levens vol met spullen. Ze raken daardoor overmand; komen erin om, hebben er last van. Als maatschappij lijden we aan overdaad: het materiële equivalent van de obesitasepidemie. (pagina 21)

Fragment uit artikel
De westerse consument heeft geen zin meer in het kopen van nog meer meubels. Huizen staan vol genoeg, een ritje naar de Ikea is steeds minder nodig. Dit is geen wensdenken van duurzame goeroes. De stelling komt uit de koker van het woonwarenhuis zelf.

"Waarschijnlijk zijn we voorbij de spullenpiek", zei het hoofd duurzaamheid van Ikea Steve Howard vorige maand. Tijdens een duurzaamheidsdebat georganiseerd door de Britse krant The Guardian trok hij een parallel met de 'oliepiek'. Dat is een begrip om aan te duiden wanneer de olieproductie op het hoogtepunt is. Voorspellingen daarover lopen uiteen, volgens sommigen is 'peak oil', zoals het heet, al geweest. Alleen achteraf is dat vast te stellen. Howard breidt het begrip uit. Hij ziet niet alleen een spullenpiek. "Ik zou zeggen dat we ook een roodvleespiek, een suikerpiek, een woninginrichtingspiek bereikt hebben."

Opmerkelijk, want Ikea is van plan tussen nu en 2020 de omzet zo ongeveer te verdubbelen. Volgens Howard hoeft dat elkaar helemaal niet tegen te spreken. De verkoper van huisraad moet zichzelf opnieuw uitvinden. "We zullen in toenemende mate een circulair Ikea creëren, waar je producten kunt laten repareren en recyclen."

Teleurstellende consumentenbesteding
Er zijn meer signalen dat consumenten in het Westen verzadigd lijken te raken. De cijfers van het zeer gewilde Apple geven een hint. In de laatste drie maanden van 2015 is de verkoop van iPads in elkaar gekukeld van 21 miljoen schermpjes een jaar eerder naar 16 miljoen. Het is anekdotisch bewijs, maar de cijfers passen wel in de al jaren teleurstellende consumentenbestedingen in het Westen. Natuurlijk: er was een diepe economische crisis, teveel schulden die nog afbetaald moeten worden, weinig vertrouwen in de toekomst. Maar ook als je dat verdisconteert, blijven de uitgaven van consumenten achter.

Of ze de materialistische spullenrace zat zijn, zich wenden tot de deeleconomie, massaal hun spullen repareren of weggeven, zal later pas echt blijken. Er is in ieder geval iets anders aan de hand dan na eerdere recessies.  Uit: De verspulling heeft een hoogtepunt bereikt (Trouw: dinsdag 23 februari 2016)

Lees ook: Annie Leonard. The story of stuff : hoe onze obsessie met spullen de planeet, onze samenleving en onze gezondheid uitput, en een visie op verandering (2012) of John Naish. Genoeg : meer geluk met minder (uit 2008)

Youtube - Stuffocation: Living More With Less by James Wallman (2:35)



Terug naar Overzicht alle titels

Wim de Ridder 3

Metamorfose : de nieuwe welvaart
Vakmedianet 2016,184  pagina's - € 33,90   

Website Wim de Ridder (1945)

Korte beschrijving
Econoom/futuroloog Wim de Ridder presenteert een gedurfde visie op de maatschappij die door de gevolgen van digitale ontwikkelingen een radicaal nieuwe structuur krijgt. Hij verkent de technologische ontwikkelingen die de wereld de komende decennia zullen veranderen. Op basis hiervan heeft hij voor sectoren als de industrie, de financiële sector en de overheid (onder andere gezondheidszorg, mobiliteit, energie en veiligheid) toekomstbeelden voor 2025 opgesteld, die de huidige fantasie te boven gaan. Out of the box denken in optima forma! De Ridder is iemand die als geen ander de toekomst kan duiden en in een duidelijke context kan plaatsen. Hierop kan men nieuw beleid voor de toekomst baseren en ontwikkelen, zowel economisch, sociologisch, technologisch als maatschappelijk gezien. Uitvoering: eigentijdse lay-out, geïllustreerd, kleurendruk, met noten, literatuur en register. Goed ontvangen visionair boek, dat meer verdient dan slechts een beperkte lezerskring..

Korte beschrijving op website uitgever
Bijna iedereen beschikt inmiddels over geavanceerde elektronische apparatuur. Deze ontwikkeling is revolutionair. Zelfrijdende auto’s zorgen voor minder verkeersongelukken, zelfgeproduceerde elektriciteit voor een beter milieu, we monitoren onze gezondheid en waken over onze veiligheid. Binnenkort gaan we op een nieuwe manier op zoek naar meer werk en naar meer bewuste consumptie. Zo stevenen we af op de participatie maatschappij waarvan de regels nog moeten worden geschreven.

Dit boek is een verkenning in de nieuwe wereld die al werkelijkheid begint te worden. Er zijn onvermijdelijke aanpassingen van essentiële publieke functies nodig. Het gaat om het dichter bij elkaar brengen van de ruim beschikbare arbeid, van het kapitaal dat nu niet of nauwelijks rendeert en van de overvloedig aanwezige kennis. Het enige doel: nieuwe welvaart scheppen.

In de nieuwe wereld is er geen toekomst voor pensioenfondsen die hun vermogen op de kapitaalmarkt beleggen om de pensioengerechtigden een welvaartsvast inkomen in het vooruitzicht te stellen. Ook zij moeten zich oriënteren op een metamorfose in hun bestaan: zij kunnen de financiers van essentiële publieke diensten worden, diensten die het gevolg zijn van de snelle opmars van de digitale technologie.

Het boek opent het publieke debat over de nieuwe pijlers van onze welvaart.

Fragment uit het Voorwoord
De directe aanleiding om dit boek te schrijven is de economendiscussie over de structurele stagnatie van de economie. Toen in 2014 de economie na de financiële crisis van 2008 nog steeds niet hersteld was, de rente het nulpunt naderde, de werkloosheid maar niet afnam en de digitale technologie met een hoge snelheid het ene nieuwe product na het andere mogelijk maakte, werd vastgesteld dat de
wereld definitief was veranderd. Economen waren het erover eens dat deze situatie niet paste bij de economie die in hun modellen was vastgelegd. Zij kondigden een metamorfose in het economisch denken aan zonder aan die metamorfose inhoud te geven. In dit boek geef ik die metamorfose een gezicht.

Ik benader de wereld waarin we leven vanuit gezichtspunten die niet op de agenda staan van de beleidsmakers. Velen zullen instemmen met de waarneming dat de internationale financiële markt structureel verandert, maar stellen niet de vraag of het verantwoord is om €
800 miljard pensioenvermogen van de Nederlander te beleggen in een markt die niet meer naar behoren functioneert. In dit boek wordt onderzocht of het mogelijk is dat ‘pensioenfondsen naar huis komen’. Het blijkt mogelijk om een aanzienlijk deel van het pensioenvermogen in de Nederlandse economie te beleggen en wel op een zodanige wijze dat er voldoende rendement wordt gerealiseerd om pensioengerechtigden een inflatievast pensioen in het vooruitzicht te kunnen stellen. Het is geen toevalligheid dat juist in het huidige tijdsgewricht in veel sectoren nieuwe proposities zich aandienen.

In dit boek beschrijven we de onvermijdelijke veranderingen die in het vervoer plaatsvinden en stellen vast dat de herstructurering van de energiemarkt hiermee veel gelijkenis vertoont. We ontdekken dat de toekomst van de gezondheidszorg enerzijds en van politie en justitie anderzijds volgens dezelfde patronen kan worden ingevuld. Ook onverwacht is dat de wijze waarop het vinden van een betaalde baan met digitale middelen kan worden ondersteund, zich op dezelfde manier ontwikkelt als het vinden van producten die het beste bij je passen. Deze veranderingen zijn het directe gevolg van de revolutie in de informatietechnologie die 50 jaar geleden is begonnen. De tijd van experimenteren is inmiddels voorbij, de nieuwe kaders zijn duidelijk. Daarmee dient de nieuwe financiële structuur van de economie zich aan. Deze metamorfose ontmoet veel weerstand, met name van degenen die hun positie in de wereld van gisteren willen behouden of zelfs vergroten. De strijd om de toekomst zal hevig zijn, maar de uitkomst ligt vast.

Lees ook: De ontdekking van de toekomst : wat we al weten, is niet te geloven (2014)  en De strategische revolutie : nieuwe leiders nemen het stuur over (2012)

Boekpresentatie Wim de Ridder - Metamorfose, de nieuwe welvaart  

Terug naar Overzicht alle titels

Theo Salemink

Op de rug van de tijger : pleidooi voor een economie met een menselijk gezicht
Valkhof pers 2015, 191 pagina's - € 19,50

Website Theo Salemink (1946)

Korte beschrijving
In dit boek haalt historicus en theoloog Theo Salemink uit de 'historische bibliotheek van de mensheid' morele verhalen boven water, die een tegenwicht moeten bieden in deze tijd die beheerst wordt door het (neo)liberale verhaal van het kapitalisme. Kritiek op het kapitalisme en aandacht voor een menselijker inrichting van samenleving en economie zijn constanten in het werk van Salemink. De levensbeschouwelijke dimensie in de economie is in dit boek volop aan de orde. Volgens Salemink zijn er twee vertogen die onze moderne tijd typeren: enerzijds het geloof in de vrije markt, anderzijds de ideologie van de natiestaat. Beide acht hij een gevaarlijke utopie en hij gaat voor alternatieven te rade bij diverse grote denkers, van Karl Marx tot Milton Friedman, van Thomas van Aquino en Johannes Calvijn tot paus Franciscus. De auteur besteedt tevens aandacht aan morele inzichten van de islam en van het boeddhisme. Uitvoering: traditionele typografie, geen illustraties; met literatuuropgave. Goed boek, maar voor een beperkte lezerskring.

Korte beschrijving op website uitgever
Het kapitalisme is weleens vergeleken met een wilde rit op de rug van een tijger. De tijger kiest zijn eigen weg en kan ons naar een bestemming brengen die noodlottig is. Maar eraf springen zou nog gevaarlijker zijn. En daarom vervolgen we onze stuurloze rit, vastgeklampt op de rug van wat onze ondergang kan worden. Het enige wat we nog kunnen doen is een beetje temmen en bijsturen.

Dit schrikbeeld schetste de econoom Bob Goudzwaard na de crisis van de jaren tachtig van de vorige eeuw. Hij pleitte voor een ‘economie van het genoeg’. De crisis van 2008 heeft de situatie er niet beter op gemaakt. Ook nu klinken er stemmen om het kapitalisme te temmen en bij te sturen. Economen en politici debatteren over markt en staat, over banken en schulden, over groei en duurzaamheid. Over Griekse schulden en sancties tegen Rusland.

Op de rug van de tijger gaat over de morele dimensies achter deze felle debatten. In welke richting sturen we de tijger en waarom? Waarom moeten we streven naar een duurzame economie? Waarom moeten we rijkdom herverdelen? Waarom hebben armen rechten? Wat is een menselijke maat? Waarom is rijkdom relatief?

Op zoek naar antwoorden op al deze vragen, gaat Theo Salemink in gesprek met mensen als Milton Friedman, Karl Marx, Thomas van Aquino, Johannes Calvijn, Tariq Ramadan, Boeddha en Franciscus. De conclusie is dat we, hoe moeilijk ook, de tijger moeten zien te temmen. De tijger moet een menselijk gezicht krijgen, een gezicht dat recht doet aan de rechten van alle mensen. Omdat immers alle mensen gelijk en gelijkwaardig zijn en recht hebben op een menswaardig bestaan.

 Theo Salemink (1946), historicus en theoloog, doceerde geschiedenis van kerk en maatschappij aan de Universiteit van Tilburg. Hij publiceerde bij Valkhof Pers eerder Een andere Lucebert, maar ook, samen met Marcel Poorthuis, Een donkere spiegel en Van harem tot fitna. In 1991 schreef hij al Katholieke kritiek op het kapitalisme. Bij zijn afscheid van de Tilburgse universiteit kreeg hij de bundel Vrienden met de Mammon. De levensbeschouwelijke dimensie in de economie (2013) aangeboden.

Fragment uit de Inleiding - Klein vogeltje
Er bestaat een boeddhistisch verhaal over een klein vogeltje dat over een bos vliegt. Het bos staat in brand. Het vogeltje ziet dat er verderop een meer is. Hij vliegt ernaartoe, pakt een druppel in zijn snavel, vliegt terug naar het brandende bos en laat de druppel vallen. 'Dat ene druppeltje maakt geen enkel verschil', zal de scepticus zeggen. Maar zó wil het vogeltje leven. Het vogeltje gelooft dat zijn kleine daden ertoe doen. En zijn daden getuigen van een wonderlijke overtuiging. Ik klein vogeltje, kies ervoor uit morele overtuiging. Ik klein vogeltje, kies ervoor uit morele overtuiging, uit solidariteit met alle levende wezens die door de brand bedreigd worden, iets te doen. En het vogeltje hoopt dat andere vogeltjes zien wat hij doet en zijn voorbeeld volgen. Miljoenen druppels uit de snaveltjes van miljoenen vogeltjes vormen een zee groot genoeg om de bosbrand te blussen.
  Het vogeltje staat natuurlijk voor de mens, voor onszelf. De brand staat voor de chaos van de maatschappij, voor de dreiging van oorlog, de politieke polarisatie, voor herlevend racisme, maar ook voor de economische crisis, werkloosheid, voor de bedreiging van de planeet aarde, de kwetsbaarheid van onze kinderen en kleinkinderen,. Het verhaal vertelt enerzijds over de ervaring van de kleine mens dat de brand van de wereld te groot is - het hele bos staat in brand! -, maar anderzijds over de keuze om niet alleen de 'brand der zinnen', zoals de boeddhisten het noemen, te beteugelen, maar ook de brand in de samenleving. Waarom? Omdat het vogeltje zó wil leven en niet anders. Het gaat om kiezen voor solidariteit en engagement, ook als de uitdaging bovenmenselijk lijkt. (pagina 8-9)

Terug naar Overzicht alle titels

Robert Kaplan

Duister Europa : twee koude oorlogen en een reis door groot-Roemenië
Het Spectrum 2016, 328 pagina's - € 29,99

Oorspronkelijke titel: In Europe's Shadow: Two Cold Wars and a Thirty-Year Journey Through Romania and Beyond (2016)

Wikipedia: Robert D. Kaplan (1952)

Korte beschrijving
Als beginnend journalist werd de Amerikaanse schrijver en auteur van dit boek als persona non grata uitgewezen uit Roemenië. Jaren later kwam hij terug met het idee om een boek over Roemenië te schrijven. Daarin vertelt hij over de kunst, architectuur en filosofie van dit vrij onbekende land. Vooral de hoofdstukken over geschiedenis en politiek zijn uitermate boeiend. Roemenië neemt als lid van de EU en NAVO een politiek en militair belangrijke positie in. Volgens de auteur kan de grens met Oekraïne en de voormalige Sovjet-republiek Moldavië in de toekomst voor spanningen zorgen. Het gaat hier om de in Moldavië gelegen Russische enclave Transnestrië, waar duizenden Russische troepen zijn gelegerd. De auteur vertelt waarom hij denkt dat dit gebied weleens meer dan alleen spanningen zou kunnen opleveren in de verre of nabije toekomst. Met enkele kaartjes, een katern zwart-witfoto's, een literatuurlijst, eindnoten en een register.

Korte beschrijving op website uitgever
'Wat Kaplans werk zo bijzonder maakt, is dat hij er telkens in slaagt om vanuit zijn observaties ter plaatse de geschiedenis van een regio of zelfs een heel continent tot leven te brengen en in een nieuw perspectief te plaatsen. ’ de Volkskrant

In Duister Europa reist Robert Kaplan door Roemenië, Moldavië, Oekraïne, Bulgarije en Hongarije. Het zijn de nieuwe hotzones van de Europese veiligheidspolitiek.

De Karpaten vormen een natuurlijk barrière tussen Centraal-Europa en het nabije Oosten. Na de Koude Oorlog werd het gebied opgenomen in het NAVO-bondgenootschap en leek de rust voorgoed gewaarborgd. Maar anno 2014 blijkt deze regio opnieuw een geopolitieke hotzone te zijn geworden. Terwijl de NAVO desintegreert en men druk is met de bestrijding van het islamitisch extremisme in Noord-Afrika en het Midden-Oosten, voert Poetin de druk op dit gebied steeds verder op.

Kaplan bewees met zijn eerdere boeken Balkanschimmen en Moesson dat hij als geen ander kan voorspellen welke regio's de komende jaren volop in het nieuws staan.

Robert D. Kaplan schreef veertien boeken over buitenlandse politiek en reizen, waaronder Moesson en Balkanschimmen, waarvan wereldwijd vertalingen zijn verschenen. In 2014 verscheen Het Aziatische kruitvat, over de strijd om de Zuid-Chinese Zee. H? is daarnaast al meer dan 25 jaar correspondent van The Atlantic Monthly. Van 2009 tot 2011 maakte Kaplan deel uit van het Defense Policy Board van het Pentagon, onder leiding van minister van Defensie Robert Gates.

Fragment uit hoofdstuk VIII - Vissersbastion
Liefde voor de eigen cultuur is mooi en goed, zolang de rechten van het individu maar beschermd worden, ongeacht zijn of haar afkomst en opvattingen. Nationalisme is alleen legitiem zolang dat in gedachte wordt gehouden. In de landen die ik bezocht, wordt weliswaar nog wel eens vagelijk gemijmerd over Groot-dit of Groot-dat, maar men maakt zich toch vooral zorgen over de veiligheid en verworvenheden van zichzelf en dierbaren. En het was die zorg die de EU ertoe aanzette om de ene topontmoeting na de andere te houden, ook al verliepen de gesprekken moeizaam en werden er niet meer dan halve maatregelen genomen. We moeten die en die crisis oplossen, want er is gezien het verleden geen alternatief, dat was de mentaliteit. Hopelijk is mijn vertrouwen in de Europese leiders niet te naïef. Ik weet dat ze het veel beter hadden kunnen doen en dat hun halve maatregelen een vorm van zelfbedrog waren. Ze hadden de structurele en financiële kwesties onmiddellijk bij de kop moeten nemen in plaats van ze op de lange baan te schuiven. Ik geloof evenwel dat ze dat vroeg of laat ook zullen doen omdat ze, wederom, geen andere keuze hebben. Als de Europese Unie uit elkaar valt, resten alleen nog excluvistisch nationalisme en stompzinnige ideologieën. En dat terwijl Rusland weer een gevaar vormt, niet omdat het Rusland is, maar omdat Poetins neo-tsaristische olie- en gasimperium geopolitiek bedrijft alsof de winst van het ene land ten koste gaat van het andere. (pagina 274)

Interview in Trouw: Robert Kaplan: Europa is aan het ontbinden (20 maart 2016)

Artikel op De Correspondent: Waarom we de saaiheid van de Brusselse bureaucratie nu juist zo hard nodig hebben (16 maart 2016)

Lees ook: Moesson : de Indische oceaan en de toekomstige wereldmachten (2011)

Youtube - CSF 2014 | Robert Kaplan: The Geopolitics of the World (59:12)




Terug naar Overzicht alle titels

Ewald Vanvugt

Roofstaat : wat iedere Nederlander moet weten
Nijgh & Van Ditmar 2016, 856 pagina's - € 39,99

Wikipedia: Ewald Vanvugt (1943)

Korte beschrijving
In 2002 schreef publicist Ewald Vanvugt een zwartboek met negatieve aspecten van het gedrag van Nederlanders overzee (vanaf de zestiende eeuw). Het ging om zeeroof, verkrachting, brandschatting, opiumhandel, slavernij etc. Net als de Engelsen en Fransen traden Nederlanders vaak hard op. Vanvugt ergerde zich eraan dat figuren als J.P. Coen, P. Heyn en M. de Ruyter nog steeds op een voetstuk staan en onze musea veel kunstschatten uit Azië en Afrika bevatten. Bij hem geen positieve kijk op kolonialisme. In 2011 verscheen een sterk aangevulde tweede druk, op basis van nieuwe research. Nu ligt er een even dikke derde druk, waarvan de titel is ontleend aan Multatuli, met nog meer voorbeelden van wreed gedrag van Nederland overzee. Deze editie is net als de vorige bedoeld als naslagwerk, waaruit iedereen die kritisch staat tegenover het kolonialisme wel argumenten en feiten kan opdiepen. Het vertoont weinig samenhang, maar is beter verzorgd en rijker geïllustreerd dan de vorige editie. Vanvugt vindt dat zwarte kanten van ons verleden nog steeds worden verdoezeld, al is er een kentering merkbaar..

Korte beschrijving op website uitgever
Roofstaat. Wat iedere Nederlander moet weten behelst de geschiedenis van Nederland in twaalf hoofdstukken. Van de roof- en kruistochten in de middeleeuwen tot de massa-executies in voormalig Nederlandsch-Indië ruim zestig jaar geleden.Wat begon als een essay in de Playboy midden jaren tachtig is uitgegroeid tot hét standaardwerk over de gruweldaden van Nederland door de jaren heen.

- over de Vereenigde Oost-Indische Compagnie (VOC)
- de West-Indische Compagnie (WIC)
- de eeuwen van kaapvaart en piraterij
- de massale mensenhandel in de Oost en de West
- Pax Neerlandica en de vele Nederlandse aanvalsoorlogen
- de staatsinkomsten uit opium in Nederlandsch-Indië
- het geroofde exotische cultuurgoed in de rijksmusea
- het opiumfortuin van het Nederlandse koningshuis

Fragment uit 5. Mensenhandel in de Oost en de West: 1683- 1745
Uit: Willem Bosman, mensenhandelaar in Afrika en Amerika
Willem Bosman, zelf handelaar, deed in zijn boek Nauwkeurige Beschryving van de Guinese Goud- Tand en Slavekust (1704) omstandig verslag van de slavenbranche. Kort voor de verkoop lieten de handelaren de gevangen mannen en vrouwen uit de gevangenis halen en op een plein uitstallen. De 'chirurgyns' bezichtigden en betastten de koopwaar 'tot het allerdeminste lid dat zij aan hun lichaam hebben'.  Wie naar schatting ouder was dan 35 jaar, aan armen of benen was verminkt of andere lichaamsgebreken vertoonde, werd afgekeurd. Ook 'die een tand kwijt is, of grijze haren of vliezen op zijn ogen heeft, en allen die met Venusziekte waren besmet en vele kwalen meer' werden als zogenaamde Gebrekkigen of Macrons afgewezen. In de boekhouding van de WIC heetten de goedgekeurde slaven pieces de India, ook piezas of stucken. Na afhandeling van de koop noteerde een WIC-bediende in een register het aantal stuks en de naam van de leverancier.
  Inmiddels was het brandijzer met het wapen van de edele WIC in het vuur gelegd. Elke goedgekeurde slaaf kreeg, net als de kisten en tonnen van de Compagnie, het logo van de onderneming ingeschroeid, meestal op de borst. Dit gebeurde, legde Bosman uit, 'opdat wij de slaven van de Engelsen, de Fransen en anderen die in dezelfde gevangenis zitten, kunnen onderscheiden, die hun eigen tekens hebben'. Ook gebeurde het merken 'opdat de handelaren onze goede slaven niet tegen andere slechte konden verruilen'. De schrijver vermoedde dat zijn onbereisde landgenoten deze handelingen 'wat wreed en half barbaars' zullen vinden. Daarom schreef hij: 'Wij dragen zoveel mogelijk zorgen dat ze niet te hard wordne gebrand, voornamelijk de vrouwlieden die toch altijd wat teerder uitvallen'. Bosmans aandacht voor het 'niet te hard brandmerken' bewijst dat hij een gevoelig man moet zijn geweest.  (pagina 302-303)

De Wereld Draait Door, donderdag 5 mei 2016
Op deze Bevrijdingsdag had Matthijs van Nieuwkerk twee gasten: Adriaan van Dis en Geert Mak. Twee heren die zich uitspraken over Europa, een continent in verwarring. Aan het eind van deze uitzending hielden beiden een warm pleidooi voor een bepaald boek dat inzicht biedt in Europa en haar problemen. Adriaan van Dis sprak uitvoerig én warm over het boek van Ewald Vanvugt. Bedoeld voor alle Nederlanders die denken dat we hier - in Nederland - zo rijk en welvarend zijn geworden door hard werken, onze 'Verlichting' et cetera. Vanvugt laat zien dat er een heel andere verklaring is: onze voorvaderen hebben tot zeer recent aan toe over de hele wereld een groot deel van onze welvaart geroofd. Een heel andere VOC-mentaliteit als ex-premier Jan-Peter Balkenende in 2006 bedoelde. Klik hier voor de website van de DWDD
Terug naar Overzicht alle titels

Thomas Mann

De Toverberg : roman
Vertaling Pé Hawinkels (De Arbeiderspers, 1975, 971 pagina's)
Vertaling: Hans Driessen (De Arbeiderspers, 2012, 928 pagina's) - € 49,99

U kunt u dit boek als lid van de Openbare Bibliotheek via www.bibliotheek.nl als ebook lenen/lezen

Oorspronkelijke uitgave: Der Zauberberg, 1924

Wikipedia: Thomas Mann (1875-1955) en De Toverberg (1924)

Korte beschrijving
In het kunstmatig isolement van een op ijle hoogte gelegen sanatorium in Davos ontmoet de hoofdfiguur, een jonge, gezonde en ontvankelijke ingenieur uit Hamburg die er zijn zieke neef bezoekt, diverse markante levenssferen, verpersoonlijkt in andere 'gasten'. In zijn gesprekken met hen beleeft hij in zijn eentje de hele westerse cultuurgeschiedenis opnieuw, vooral de sinistere en ironische trekjes daarin. Al gauw is hij zo gewend aan de specifieke sfeer en leefwijze in een sanatorium, vooral de geestelijke luxe die het biedt, dat hij niet meer terug wil naar de burgermaatschappij en zich ziek meldt. Hij blijft dus, tot hij na lange jaren van experimenteren met gevoel en verstand door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog gedwongen wordt af te dalen naar de gewone wereld. We laten hem ten slotte achter ergens op een slagveld. Een naar vorm en inhoud overweldigend rijk boek, vol onvergetelijke types als de cynische jezuïet Naphta, de tragikomische humanist Settembrini en de Slavische femme fatale Mme Chauchat. Hier in een fraaie nieuwe vertaling van de bekroonde vertaler Hans Driessen. De roman werd verfilmd en bewerkt tot televisie-feuilleton. Kleine druk.

Pieter Steinz - Der Zauberberg
Deze kolossale ideeënroman is de Mount Everest van de wereldliteratuur; zelfs doorgewinterde literaire alpinisten, die zonder probleem hoge toppen als Moby-Dick en Anna Karenina hebben bedwongen, blijven vaak onderweg steken. Allereerst doordat Der Zauberberg bijna duizend pagina's dik is; in het voorwoord van de roman waarschuwt de alwetende verteller al dat hij het verhaal van deze hoofdpersoon niet 'in een handomdraai' klaar zal zijn. Daarnaast omdat Mann zich weinig gelegen laat liggen aan een spannend plot of een hoog tempo. Het gaat om de karakterontwikkeling van de Hamburgse ingenieur Hans Castrop, en om de politieke en ethische discussies die door zijn leermeesters wordt gevoerd. Af en toe lijkt het zelfs of de tijd wordt stilgezet - een toepasselijk effect in een roman die zich afspeelt in een sanatorium dat zijn patiënten dwingt tot rust en regelmaat. De drie weken die de 23-jarige Hans heeft uitgetrokken voor een bezoek aan zijn tuberculeuze neef in Davos worden er dan ook ongemerkt 36; zeven jaren waarin Hans van een enigszins naïeve jongeman verandert in een mens van de wereld. Hij voert gesprekken met de Italiaanse humanist Settembrini en de reactionaire jezuïet Naphta; hij wordt hopeloos verliefd op het Russische jongensmeisje Clawdia Chaucat; en hij leert drinken en praten van de Hollandse (!)  bon vivant mynheer Peeperkorn. Met de de meeste mensen in zijn omgeving loopt het niet al te best af, maar zelf is hij uiteindelijk perfect gebildet. In een epiloog zien we hem terug in de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog - een laatste staaltje van de ironie waarin Mann grossiert.
Uit: Steinz : gids voor de wereldliteratuur in 416 schrijvers, 104 meesterwerken, 26 one-book wonders, 52 boekwebben, 26 thema's, 26 quizzen en 52 landkaarten (Prometheus 2015, 560 pagina's € 34,95)

Fragment uit het Eerste hoofdstuk
Aankomst
In het hartje van de zomer reisde er een eenvoudig jongmens van zijn vaderstad Hamburg naar Davos-Platz in het Graubündse land. Hij was van plan er drie weken te blijven.
  Maar van Hamburg helemaal daarheen, dat is een lange reis - te lang eigenlijk in verhouding tot een bezoek van zo korte duur. Zij voert door verscheidene van 's heren landen, bergop en bergaf, vanaf de Zuidduitse hoogvlakte omlaag naar de oever van het Zwabenmeer en per boot over de springerige golven, steeds verder over afgronden, die vroeger onpeilbaar geacht werden.
  Van daar af versnippert de reis, die zo lang royaal, in rechte lijnen verlopen is. Er is herhaaldelijk sprake van oponthoud en andere beslommeringen. Bij het plaatsje Rorscach, op Zwitsers grondgebied, worden lijf en leven weer aan de spoorweg toevertrouwd, zonder dat men echter voorlopig verder komt dan tot Landquart, een Alpenstationnetje waar men zich gedwongen ziet in een andere trein over te stappen. het is een smalspoor, waarmee men na enige tijd in ene tochtige en weinig aantrekkelijke omgeving rondgehangen te hebben zijn weg vervolgt, en op het moment dat de kleine, doch blijkbaar over meer dan normale trekkracht beschikkende machine zich in beweging zet begint het deel van de tocht dat met recht avontuurlijk mag heten, een steile, hardnekkige klim waar maar gene eind aan schijnt te komen. Station Lanquart ligt namelijk naar verhouding nog op geringe hoogte; van nu af aan echter is het menens en dringt men langs ongebaande wegen te midden van beklemmende rotspartijen door in het hooggebergte. (pagina 8 in de vertaling van Pé Hawinkels, 2e druk 1979)

Klik hier voor een artikel over Thomas Mann, De Toverberg, Tony Judt, Lucas De Man en een leesavontuur.
In 1989 verscheen bij Teleac het boek Schrijvers van de nieuwe tijd : van Ibsen tot Kafka. Een van de tien hoofdstukken ging over Thomas Mann. Klik hier voor dit artikel (28 pagina's)

Lees ook: De kuur : roman van Emily Kocken (uit 2017)

Een blog over dit boek  

Terug naar Overzicht alle titels

Robert de Graaff & Hans Nuiver

Anders denken, anders doen : gamechangers in de publieke zaak
Van Gorcum 2016, 160 pagina's - € 24,95

Website Robert de Graaff (1960) en Hans Nuiver (1951)

Tekst op website uitgever
De samenleving is aan zet. Burgers nemen initiatieven, verlenen elkaar diensten, wekken collectief energie op en verbeteren zelf het wijkbeheer. Startende bedrijven zoeken financiering bij toekomstige klanten, bestaande bedrijven investeren in maatschappelijke opgaven.

Het krachtenveld verandert. Welke rol speelt de overheid? Niet langer participeert de burger in het werk van de overheid, de overheid participeert in het leven van de burger. Het spel verandert! Wat of wie zijn de gamechangers die het spel doen veranderen? Welke gebeurtenissen, ideeën of werkwijzen veroorzaken een structurele verschuiving in de manier van denken en doen van de overheid?
In dit boek vertellen twintig ervaringsdeskundigen hun verhaal. Hun belevenissen in de publieke sector leggen de basis voor andere manieren van kijken, van denken en van doen. De verhalen scheppen perspectieven waarmee de overheid lastige dilemma’s te lijf gaat. De vertellers nemen hun organisaties op sleeptouw, ze geven een doorkijkje naar andere manieren van organiseren. Betrokken, bewogen, door de wol geverfd.

De verhalen en voorbeelden tonen spelgevoel en spelplezier. Met behulp van reflecties op de praktijk en op de theorie beoogt dit boek het gevoel voor het spel te vergroten. En vooral het spelplezier te bevorderen! Engagement vormt de basis voor dit boek. Een boek dat aanzet tot anders denken en anders doen.

Fragment uit 2. Door-denken
2. Het belang van weemoedigheid (want niets blijft, behalve verandering)

Willem Elsschot dicht:
'tussen droom en daad
staan wetten in de weg en praktische bezwaren
en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren,
en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.'

Wie anders wil denken en anders wil doen stuit op wetten en praktische bezwaren. In dit hoofdstuk komen we die tegen, sterk samenhangend met de persoonlijke ervaringen afwegingen van degene die ervoor kiest om anders te denken en anders te doen. Het loslaten van een aantal vertrouwde patronen maakt weemoedig. Welke weemoedigheid komt 's avonds als we reflecteren op wat we hebben meegemaakt en op de uitdagingen waarvoor we staan?

Wij - de auteurs van dit boek - merken ook zelf in ons werk als organisatieadviseurs vaker dan ons lief is dat onze eigen beperkende kaders ons in de weg zitten, en wat het betekent om die los te moeten laten. We ervaren als een belangrijk praktisch bezwaar de onzekerheid (van onszelf en onze klanten) over de uitkomsten en opbrengsten van het anders kijken. Wij betreden met hen een domein waar blauwdrukken en standaardoplossingen, met bekende risico's en haalbaarheden, niet goed meer blijken te werken. De weemoedigheid ontstaat bij ons door het besef dat ook wij professionele adviseurs een transitie doormaken. Veel is niet meer wat het geweest is en het wordt ook niet meer zoals het was. Ook wij zijn op zoek naar nieuwe morele  uitgangspunten en andere ordeningsprincipes. (pagina 33)

Terug naar Overzicht alle titels

Yanis Varoufakis 2

En de zwakken ondergaan wat ze moeten ondergaan? : hoe Europa de stabiliteit in de wereld bedreigt
De Geus 2016, ? pagina's - € 21,95

Lenen als E-book via bibliotheek.nl

Engelse titel: And the Weak Suffer What They Must?:  Europe's crisis and America's economic future. (2016) of met een andere ondertitel: Europe, austerity and the threat to global instability (2016)

Wikipedia: Yanis Varoufakis (1961) en zijn blog  

Korte beschrijving
De politiek econoom Yanis Varoufakis (geboren in 1961) was gedurende enkele maanden Griekse minister van Financiën in het linkse Syriza-kabinet van premier Tsipras. In deze functie kreeg hij te maken met de eurocrisis en de Griekse schuldenproblematiek. Varoufakis gaat in deze studie uitgebreid in op de historische achtergronden van de huidige monetaire problemen. Deze vraagstukken ontstonden vooral vanaf 1971 toen de regering-Nixon de westerse valuta uit de dollarzone zette. De Europese Economische Gemeenschap, later de Europese Unie, zocht naar nieuwe oplossingen, die ten slotte tot de invoering van de euro leidden. Door de krediet- en de eurocrisis ontstonden later netelige monetaire situaties. Varoufakis laat zich kritisch uit over de EU en doet voorstellen voor verbeteringen. Het boek met een uitgebreid notenapparaat is geschreven vanuit de politieke visie van de auteur. Voor een vruchtbaar gebruik van deze publikatie moeten de lezers reeds over een grote achtergrondkennis beschikken.

Tekst op website uitgever
Europa is te belangrijk om aan de Europeanen over te laten. De afgelopen honderd jaar heeft Europa de wereld immers al twee keer naar de rand van de afgrond gebracht, en dat kan elk moment opnieuw gebeuren. Dat de huidige machthebbers spelen met de toekomst van onze kinderen heeft Yanis Varoufakis als geen ander van dichtbij kunnen zien.

Tekst op website Amerikaanse uitgever
My new book offers a history of Europe’s monetary union. America  plays a central role in the narrative. Indeed, the book begins with developments in Washington D.C. in the run up to the Nixon Shock of August 1971 but also ends with an account of how the Eurozone’s crisis affects the United States and the world economy today. In between, the story of how Europe mishandled its yearning for a common currency by never having learned the lessons that US policy makers learned the hard way in the 1930s and 1940s; namely that if the burden of crisis falls upon the ‘weak’, capitalism goes into hideous spasms that threaten its very existence. Thus the fate of the global economy hangs in the balance, and Europe is doing its utmost to undermine it, to destabilize America, and to spawn new forms of authoritarianism. Europe has dragged the world into hideous morasses twice in the last one hundred years… it can do it again.

Tekst op website Engelse uitgever
The crisis in Europe is not over, it’s getting worse!

In this dramatic narrative of Europe’s economic rise and spectacular fall, Yanis Varoufakis shows that the origins of the collapse go far deeper than our leaders are prepared to admit – and that we have done nothing so far to fix them.

From the aftermath of the Second World War to the present, Varoufakis recounts how the eurozone emerged not as a route to shared prosperity but as a pyramid scheme of debt with countries such as Greece, Ireland, Portugal and Spain at its bottom. Propped up by the banking book, its woeful design ensured that collapse would be both inevitable and catastrophic.

But since the hurricane landed Europe’s leaders have chosen a cocktail of more debt and harsh austerity rather than reform, ensuring that the weakest citizens of the weakest nations pay the price for the bankers’ mistakes, while doing nothing to prevent the next collapse. Instead, the principle of the greatest austerity for those suffering the greatest recessions has led to a resurgence of racist extremism. Once more, Europe is a potent threat to global stability.

Drawing on the personal experience of his own negotiations with the eurozone’s financiers and offering concrete policies and alternatives, Varoufakis shows how we concocted this mess and how we can get out of it. And The Weak Suffer What They Must? reminds us of our history in order to save European capitalism from itself.

Fragment uit het Nawoord
Van dissonantie naar harmonie
Gedurende de vijf maanden waarin ik in 2015 aan het front van de Europese politieke strijd een snelcursus 'crashen' kreeg, raakte ik overtuigd van één ding: er wordt een titanenstrijd geleverd om Europa's integriteit en ziel, waarin de krachten van de rede en het humanisme het tot nu toe dreigen te verliezen van groeiende irrationaliteit, despotisme en bedrog. De rest van de wereld, de Verenigde Staten voorop, maakt zich zorgen, maar niet voldoende. Europa heeft de wereld de afgelopen honderd jaar al tweemaal in een verschrikkelijk moeras getrokken. Dat zou weer kunnen gebeuren. Europa, zoals de New Dealers in de jaren veertig begrepen, is te belangrijk om aan de Europeanen over te laten. De hele wereld heeft belang bij een overwinning van de rationaliteit, vrijheid, democratie en het humanisme op de geboortegrond van die ideeën.
  Leoanrd Schapiro waarschuwde in zijn boek over stalinisme dat 'het werkelijke doel van propaganda noch overtuigen noch overhalen is. Maar om een uniform patroon van publieke uitingen te creëren waarin het eerste spoor van onorthodoxe gedachten zichzelf openbaart als een gemeen klinkende dissonant. Tijdens de vijf maanden waarin ik namens Griekenland in de Eurogroep onderhandelde, maakte ik dezelfde soort propaganda mee. Mijn pogingen om in de gesprekken over de fiscale en hervormingsplannen voor mijn land enig rationeel jumanisme in te brengen, werden collectief opgevat als 'gemeen klinkende dissonanten'. Het is heel opmerkelijk en tegelijkertijd ontmoedigend dat een inzichtelijk citaat over het stalinisme tegenwoordig nog helder weerklinkt in de gangen van de machtscentra in Brussel, Frankfurt en Berlijn.
  Maar dissidenten moeten moed vergaren. Valse dogma's komen uiteindelijk altijd aan het licht. In Europa, in de Sovjet-Unie, en waar ook ter wereld. Belangrijk is dat ze snel opgespoord worden. Want de dagelijkse menselijke tol van deze crisis is te hoog en heeft het vermogen zijn vleugels uit te spreiden om andere delen van de wereld te bereiken die het niet verdienen dat hun voorspoed wordt vergald door een nieuw Europees debacle. Toen Gandhi werd gevraagd wat hij dacht van de westerse beschaving, was zijn beroemde antwoord: 'Dat zou een goed idee zijn.' Als ons wordt gevraahgd wat we van de huidige Europese Unie denken, zou het beste antwoord zijn: 'Wat een prachtig idee! Konden we het maar klaarspelen!'
  Ik denk dat we het kunnen klaarspelen. Maar niet zonder breuk met Europa's verleden en een krachtige democratische stimulans, die de vaders van Europese Unie verafschuwd zouden hebben. (pagina 287-288)


Lees ook: De economie zoals uitgelegd aan zijn dochter (2015)

Artikel over een TED-talk van Yanis Varoufakis (Capitalism will eat democracy - unless we speak up)

TEDtalk - Kapitalisme verslindt democratie — tenzij wij onze mond open doen (december 2015) (19:51)

Terug naar Overzicht alle titels

Russell Brand

Revolutie
Prometheus 2015, 329 pagina's - € 19,95

Oorspronkelijke titel: Revolution (2014)

Wikipedia: Russell Brand (1975)

Korte beschrijving
Het lijkt onwaarschijnlijk dat een komiek als Russell Brand iets zinnigs te melden heeft over het huidige maatschappelijke systeem. Toch komt hij in dit boek met verrassend inspirerende uitspraken, cijfers en denkrichtingen. Zijn boodschap: stemmen heeft weinig zin; de multinationals en rijke families zullen er alles aan doen om de corrupte, kapitalistische nep-democratie in stand te houden. Brand pleit voor een geweldloze revolutie en ziet de oplossing in de richting van sterke decentralisatie: een wereld van autonome, kleine gemeenschappen. Brand refereert in zijn boek aan bekende denkers als Naomi Klein, Noam Chomsky en Thomas Piketty. Hij brengt alles expres luchtig, maakt op hilarische wijze gehakt van marionetten en papieren tijgers, en presenteert een visie voor een eerlijkere samenleving die leuk en uitnodigend is. Geen hapklare oplossingen, maar een lekker provocerend boek vol 'food for thought'. Paperback, traditionele typografie, geen illustraties. Goed boek voor een redelijke lezerskring..

Enkele losse fragmenten
Er wordt in het geheim onderhandeld over trans-Pacifische en trans-Atlantische pacten, in samenwerking met hele batterijen bedrijfsjuristen. Deze pacten zijn net als de pacten die in het verleden zijn beraamd geen vrijhandelsovereenkomsten, het zijn investeringsovereenkomsten, garanties voor bedrijven dat de voorwaarden die gecreëerd worden gegarandeerd winst zullen opleveren. Waarom moet dat in het geheim worden gedaan? Omdat wij door de voorwaarden die hen ten goede komen keihard genaaid worden.
  Ze bespioneren ons, ze liegen tegen ons, ze houden ons met geweld in de hand, ze verkopen ons waardeloos eten e n vernietigen de planeet, en allemaal voor een beetje geld. Ik wou dat ze écht reptielen waren, dat zou logischer zijn. Ze manifesteren in elk geval een realiteit die voortkomt uit uit een reptielenbewustzijn: zelfzucht en hebzucht zijn kortzichtige overlevingsimpulsen die achterhaald zijn en nu geüpgraded moeten worden.  (pagina 289)

In een enquete die YouGov hield onder mensen die niet stemmen (waar wij voor betaald hebben en die ze nog steeds weigerden te verdraaien zodat er leugenachtige statistische antwoorden uitkwamen) zei een derde dat niet stemden omdat grote bedrijven het in Groot-Brittannië voor het zeggen hebben en 96 procent vond dat de stemgerechtigde bevolking geen enkele invloed had op de manier waarop het land bestuurd werd.
  Ongelooflijk dat de overgrote meerderheid van de niet-stemmers hun weg naar de waarheid hebben gevonden, aangezien 70 procent van de Britse pers beheerd wordt door slechts drie bedrijven die er belang bij hebben dat deze waarheid slechts vluchtig aan het licht komt, in de regel gemaskeerd door tieten en bingo.
  Zes bedrijven bezitten 90 procent van alle media in de Verenigde Staten. Als je de waarheid wilt horen, moet je die daar niet zoeken. (pagina 318)

Wat belachelijk is, is het systeem dat we nu hebben. Als we de samenleving opnieuw zouden beginnen, wie van ons zou dan een monarchie voorstellen, een aristocratie, een financiële elite die de aarde uitbuit en haar bevolking verhuurt?
  Als tijdens een van de lokale of regionale bijeenkomsten die we houden om onze gemeenschap te besturen iemand in plaats van gelijkheid zou voorstellen dat iedereen, inclusief de armsten onder ons, een percentage van zijn inkomen moet afstaan aan een superrijke familie met een oud vrouwtje aan het hoofd dat zich jaarlijks meldt in ons parlement, behangen met sieraden en opsmuk, om te vertellen dat we moeten blijven bezuinigen, zou je tegen hem zeggen dat hij niet goed snik was. (pagina 317)

Youtube - Paxman vs Russell Brand - full interview - BBC Newsnight (10:48)
23 oktober 2013 (11.218.617 views op 1-3-2016)



Terug naar Overzicht alle titels

Frans Timmermans

Broederschap : pleidooi voor verbondenheid
Podium 2015, 61 pagina's - € 5,--

Lenen als E-book via bibliotheek.nl

Wikipedia: Frans Timmermans (1961)

Korte beschrijving
Gecomprimeerd manifest van Eurocommissaris Frans Timmermans (1961) over de vervlakking van het Europese eenheidsideaal. Deels realistisch, deels idealistisch, schetst hij het 'kluwen van crises' dat achter ons ligt en de kwesties rond migranten en IS-aanslagen die daar zo snel overheen kwamen. 'Daar staan we dan. Wat doen we ermee? Wat doen we eraan? Jammeren helpt niet. Wegduiken ook niet. Aan de slag zou ik zeggen. Want er is zo veel om voor te leven, zo veel om van te houden en aan te werken'. Ziedaar de motivatie die aan dit pamflet ten grondslag ligt. De auteur zoekt de oplossing in het herontdekken van het begrip 'broederschap', de verbondenheid van alle mensen, zoals ooit beschreven door de Franse schrijver en staatsman Victor Hugo. Timmermans spreekt liever over bezorgd zijn dan over angst, geeft aan waarom grenzen belangrijk zijn en is realist als het gaat over de problemen met migratie. Moedig geschreven pleidooi om publieke gelatenheid om te zetten in positief burgerschap. Boeiend voor iedereen die worstelt met de politieke en maatschappelijke problemen van deze tijd.

Fragment
De verbindingen in onze samenleving zitten in het midden, waar de meeste mensen zitten: mensen van goede wil, mensen met de wens de wereld beter te maken. En die solidariteit kun je alleen maar organiseren als de mensen die dat moeten organiseren - die mensen in het midden - het gevoel hebben dat hun niet alleen iets wordt gevraagd, maar dat hun ook iets wordt geboden: een samenleving die ook voor hen opkomt als ze die samenleving nodig hebben.
  Tragisch genoeg is dat besef geërodeerd, soms zelfs helemaal weg. Als ik het heb over het gebrek aan vertrouwen tussen landen onderling, dan begint dat in die landen zelf, in samenlevingen, bij ons op straat, in de buurt, in de stad. Er dreigt in onze samenlevingen een herzuiling: we gaan steeds meer langs elkaar leven, binnen de lijnen van kansenongelijkheid. (pagina 31-32)

Terug naar Overzicht alle titels