De diefstal van de eeuw : hoe we onze privacy verloren én kunnen heroveren
Van Halewyck 2018, 236 pagina's - € 21,99
Jan Walraven op Twitter
Korte beschrijving
De wereldwijde digitalisering heeft een duidelijke keerzijde. Grote spelers als Facebook en Google zijn in staat op grote schaal burgers digitaal te volgen. Dit uitstekende boek, geschreven door een bekwaam Belgisch onderzoeksjournalist, gaat in op onderwerpen als 'profiling' aan de hand van ons internetgedrag, op het gebruik van geavanceerde computerprogramma's met algoritmen aan de hand waarvan 'big data' worden geanalyseerd, de handel in data en dergelijke. Het boek maakt aan de hand van praktijkvoorbeelden inzichtelijk hoe de persoonlijke levenssfeer van mensen wordt 'gestolen'. Het boek, met enkele zwart-witfoto's, is een forse waarschuwing voor de gevaren van de informatiemaatschappij. De privacy van de burgers staat op het spel. Gemakkelijk leesbaar en toegankelijk voor iedereen met interesse in de bescherming van privacy op het internet. Voorkennis is niet nodig om dit boek te lezen. Voorzien van een bronnenoverzicht.
Tekst op website uitgever
Weet je het al? Je wordt gevolgd. Je wordt geanalyseerd. Verhandeld. En gebruikt. De persoonlijke data die bedrijven als Google en Facebook op grote schaal over ons doen en laten verzamelen, wordt ingezet om te beïnvloeden wat we doen, wat we kopen en zelfs op w ie we stemmen. Maar Google en Facebook zijn nog maar het topje van de ijsberg. Innovatieve huizen en smart cities bieden ongelofelijke mogelijkheden, maar ze gaan ten koste van onze privacy en onze keuzevrijheid.
Hoe hebben we dit laten gebeuren? En kunnen we er nog iets aan doen? In De diefstal van de eeuw duikt Jan Walraven diep in de wereld van tracking cookies en seksistische algoritmes. Hij komt boven met een ontluisterend en tegelijk hoopgevend relaas. Want onze privacy staat misschien met een half been in het graf, ze is nog niet helemaal dood en begraven.
Dit boek heeft tot nu toe geen opbeurend verhaal verteld. We worden gevolgd, in vakjes gestopt, verhandeld en gebruikt. En dat allemaal om een kleine groep bedrijven en mensen rijker te maken. Het zijn onze data, die van jou, van mij, van onze vrienden en familie, waar techgiganten, data-handelaars, uitgevers en alle mogelijke databedrijven geld mee verdienen. Onze data worden tegen ons gebruikt, om ons te beïnvloeden, te verleiden en te sturen. Niet enkel het bedrijfsleven heeft ontdekt hoe lucratief big data en het eroderen van ons recht op privacy kan zijn, ook de politiek maakt gretig gebruik van de diensten en technieken van deze bedrijven. En ja, ook overheden lonken verlekkerd naar de mogelijkheden die slimme camera's en zoveel andere nieuwe technologieën bieden.
Misschien is de samenwerking tussen private bedrijven en overheden nog het meest zorgwekkend. Om (nog meer) geld te verdienen stellen private bedrijven hun knowhow ter beschikking van regeringen die er hun bevolking mee willen controleren en sturen. Dat Chinese burgers op basis van hun gedrag een allesbepalende score opgeplakt krijgen die bepaalt wat ze wel of niet kunnen doen, zou een zeer acute waarschuwing moeten zijn. Maar klokkenluider Edward Snowden toonde een aantal jaren geleden al aan dat ook de Amerikaanse overheid niet terugdeinst om gebruik te maken van dataverzamelingscapaciteiten van de grote technologiebedrijven .
Zullen deze bedrijven zomaar stoppen met data verzamelen? Het korte antwoord: nee. Waarom niet leg ik eerst uit. Gelukkig zijn er mensen en organisaties die de strijd wel willen voeren, die nu al proberen om het systeem aan te vechten en onze privacy te heroveren. De ene al luidruchtiger dan de andere. Sommigen willen deze giganten opsplitsen, anderen kiezen voor een juridische aanpak, of gebruiken de technologie zelf om de strijd te beslechten. De ene kiest ervoor om de betrokken bedrijven zelf aan te pakken, de andere kijkt verder en wil het hele systeem ten gronde richten. Ze proberen elk hun stukje van het werk te doen. Toch is het lang niet zeker dat ze ook in hun opzet zullen slagen. Maar ze tonen tenminste dat we niet gedwee akkoord moeten gaan met hoe het systeem nu in elkaar zit, met de praktijken die nu gangbaar zijn. Ze tonen aan dat er nog een andere weg is en dat onze privacy nog niet dood en begraven is. De herovering van die privacy en het opeisen van onze digitale rechten is nodig. Het goede nieuws is: die herovering is al bezig. (pagina 177-178)
Lees o.a. ook: Tien argumenten om je sociale media-accounts nu meteen te verwijderen van Jaron Lanier (uit 2018), Het internet is niet het antwoord van Andrew Keen (uit 2015) of Om de wereld te redden, klik hier van Yvgeny Morozov (uit 2014)
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen