Prometheus 2018, 165 pagina's - € 19,99
Wikipedia: Yvonne Zonderop (1955)
Korte beschrijving
Het christendom was 1500 jaar de dominante godsdienst in de Lage Landen. Massale kerkverlating en ontzuiling hebben er sinds de jaren zestig in rap tempo voor gezorgd dat de schatten die in de christelijke traditie liggen opgeslagen bijkans vergeten zijn. Onze maatschappij is echter niet denkbaar zonder de eeuwenlange vormende invloed van het christendom. De auteur, journaliste en zelf niet gelovig, pleit voor het serieus nemen van de erfenis van het christendom. De christelijke boodschap staat voor barmhartigheid, naastenliefde, genade en vergeving en is van groot belang voor een geïndividualiseerde en geseculariseerde maatschappij die zoekt naar wat (ver)bindt en waardevol is. Oosterse vormen van spiritualiteit, hoe interessant ook, kunnen in die behoefte niet voldoende voorzien. De auteur besteedt tevens aandacht aan nieuwe vormen van christelijk engagement en aan de rol van migrantenkerken. Toegankelijk geschreven en bestemd voor eenieder die meer wil weten over de actuele betekenis van het christendom voor individu en maatschappij.
Er woedt misschien geen conflict tussen de generaties zoals in de jaren zestig, maar er gaapt wel een mentale kloof. Mensen die opgroeiden in de jaren zestig en zeventig vinden haast niets zo belangrijk als onafhankelijkheid en persoonlijke vrijheid. Twintigers en begin dertigers stellen juist vragen bij het resultaat van die enorme vrijheidsdrang. Is autonomie inderdaad het hoogst bereikbare doel in een mensenleven?
Wie na 2000 volwassen werd, zag de Twin Towers instorten, het populisme opkomen, en kreeg daarna een financiële crisis te verstouwen. Het vaste contract ging eraan, een digitale revolutie greep om zich heen, het klimaatprobleem doemde op. Op het wereldtoneel kondigde zich een verschuiving van de machtsbalans aan: de opkomst van Azië, een gevoel van neergang in het Westen. Globalisering en de snelle opmars van nieuwe technologie hebben mensen het unheimliche gevoel gegeven dat ze de controle over hun leven uit handen hebben gegeven. De stemming in het land is niet: er is een tekort aan vrijheid, laten we daar eens voor strijden. Er is juist behoefte aan het tegendeel: aan betrokkenheid, aan begrenzing en aan geborgenheid
De liberale utopie heeft ons veel vrijheid opgeleverd, maar ze is een beetje doorgeslagen. Als vrijheid onbeperkt kan oprukken, komt gelijkheid - die andere belangrijke waarde - al snel in het gedrang. Wie vrijheid en individualisme als maat der dingen ziet, loopt het grote risico waardevolle verbanden kapot te slaan. Daar zijn populisten op grote schaal tegen in opstand gekomen. Ze wilden geen kosmopolitische wereld vol permanente verandering. Ook al tooien ze zich met namen als Partij voor de Vrijheid, ze komen juist op voor het belang van de groep, niet voor dat van het individu.
Ik sprak hierover met de Amerikaanse politiek wetenschapper Mark Lilla, die weliswaar een liberale denker is, maar die niettemin vindt dat de aanhangers van vrijheid als hoogste levensdoel in hun eigen zwaard zijn gelopen. Lilla doceert aan Columbia University in New York over het belang van ideologie en religie. Volgens hem kon het liberale gedachtegoed in de afgelopen decennia compleet doorslaan wegens gebrek aan tegenspraak. Hij schreef daarover een belangrijk essay, waarin hij zijn liberale geestverwanten gemakzucht en denkluiheid verwijt. Vrijheid als hoogste goed is een dogma geworden. Na de val van de Muur zijn we dat principe overal op gaan toepassen. Dat was een vorm van geestelijke armoede, vindt hij, want in zichzelf is vrijheid niet eens een ideologie
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen