De Arbeiderspers 2021, 143 pagina's - € 20,--
Oorspronkelijke titel: This America, the case for the nation (2020)
Wikipedia: Jill Lepore (1966)
Korte beschrijving
Harvard-professor Jill Lepore (1966) geeft in dit essay haar visie op het ontstaan, de aard en de geschiedenis van de Amerikaanse natie. Een turbulente en nog immer relevante geschiedenis, zoals de kapingspogingen van illiberale nationalisten als de Ku Klux Klan en ex-president Donald Trump illustreren. De Amerikaanse natie is, anders dan de Europese en post-koloniale naties, geen natiestaat maar een staatnatie, een unicum. Lepore onderzoekt het ontstaan van naties, het denken erover, de geschiedschrijving over en de toekomst van naties en illustreert dat met concrete thema's, personen en gebeurtenissen uit de Amerikaanse geschiedenis. De auteur herinterpreteert het doel van het vak Amerikaanse Geschiedenis en analyseert een uiterst relevant thema uit de geschiedenis van de VS en het Trump-tijdperk: de Amerikaanse natie is, bedreigd en wel, ondanks de kapingspogingen van de illiberalisten en de voorspellingen van de internationalisten, mits behoed, nog steeds springlevend en functioneel. Een vurig pleidooi voor de kernwaarden waarop de VS zijn gebouwd. Vervolg op 'Deze waarheden'*. Een abstract filosofische discussie, maar met veel concrete onderbouwing, op hoog academisch niveau. Prachtig uitgegeven, uitstekend geschreven en bijzonder goed vertaald.
Tekst op website uitgever
Dit Amerika is een vervolg op Deze waarheden, Jill Lepore’s veelgeprezen geschiedenis van de Verenigde Staten. In een tijd van grote wanhoop over de toekomst van de democratie, is dit boek een vurig pleidooi voor de waarden waarop het land gebouwd is. Nu gevaarlijke vormen van nationalisme in opkomst zijn, verwerpt Lepore het nationalisme door zijn lange geschiedenis uit te leggen, en de geschiedenis van het idee van ‘de natie’ zelf. Tegelijkertijd roept ze op tot een ‘nieuw Amerikanisme’: een genereus patriottisme dat een eerlijke afrekening met het verleden van de Verenigde Staten vereist.
Fragment uit XIV - Het einde van het liberalisme?
Tussen 1965 en 2000 groeide het conservatisme uit tot de dominante kracht in de Amerikaanse politiek. Conservatieven vielen het liberalisme aan, ze vielen de pers aan en de academische wereld. Ze namen de Republikeinse Partij over, het Witte Huis , het Congres en het Hooggerechtshof. De meeste Republikeinen hadden niets met het nationalisme en stonden er in feite afwijzend tegenover. Maar Trump was een nationalist in het kwadraat. Liberale en linkse krachten kwamen met antwoorden, maar zij hadden het nog maar zelden over de natie als natie.
In 1986, toen Carl Degler opstond om zijn voorzittersrede te houden voor de American Historical Association, hield vrijwel niemand onder zijn vakgenoten zich nog bezig met nationale geschiedschrijving of de zaak van de natie als zodanig. Degler zag het met lede ogen aan. En ik vermoed dat hij in 1989 al evenmin veel zal hebben opgehad met Francis Fukuyama's 'The End of History?'. Later, nadat de burgeroorlog in Bosnië was uitgebroken, kondigde de politicoloog en filosoof Michael Walzer grimmig aan: 'De stammen zijn terug.' Ze waren nooit weggeweest. Ze waren de historici alleen minder opgevallen omdat die er niet echt meer naar hadden omgekeken. (pagina 118)
Lees ook: Deze waarheden : een geschiedenis van de Verenigde Staten (2020)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen