Luitingh-Sijthoff 2020, 256 pagina's - € 20,00
Oorspronkelijke titel: A life on our planet (2020)
Wikipedia: David Attenborough (1926)
Korte beschrijving
In de autobiografische eerste helft van het boek schetst rasverteller Attenborough (1926) de natuur zoals hij haar in zijn 94-jarige leven heeft mogen ervaren en filmen, en de negatieve ontwikkelingen daarin. Oceaanverzuring, verlies van biodiversiteit mede door onze bovenmatige vleesconsumptie. Volgt een korte vooruitblik op een onveranderde voortzetting daarvan. Je wordt er niet vrolijk van, zeker niet als toekomst voor je (klein)kinderen. In de laatste zeventig pagina’s schetst hij, heel optimistisch, de mogelijkheden om het tij nog te keren, meer groen, meer natuur, een verandering in denk- en leefwijze van de mens naar een circulaire, natuur-inclusieve economie. Hij geeft hier voorbeelden van, onder andere verwijzend naar land- en tuinbouwvernieuwingen in Nederland en herbebossing in Costa Rica. Met twee katernen blokken van acht pagina's toepasselijke kleurenfoto’s. Enig minpuntje is de matige druk van de zwart-witillustraties, hoe toepasselijk ook. Vlot leesbaar, in de lijn van de vertellingen bij zijn documentaires. Voor de wetenschappelijke onderbouwing is verwezen naar vijftien pagina’s noten achterin. Met register.
Tekst op website uitgever
In dit nieuwe autobiografische boek van Sir David Attenborough (Life, Planet Earth, Blue Planet) neemt de filmmaker je mee in zijn wereld – en de planeet van ons allemaal. Voor het eerst beschrijft hij op geheel eigen wijze de belangrijkste momenten in zijn leven als bioloog. Hoe hij oog in oog stond met wilde dieren en zijn leven wijdde aan het vastleggen van de natuur in al haar schoonheid en diversiteit. Ook vertelt Attenborough over de verwoestende veranderingen die hij in al zijn jaren met eigen ogen heeft gezien. Een actueel boek met dringende, maar hoopvolle boodschappen voor de toekomst. Kijk door de ogen van de man die de natuur een stem gaf.
Fragment uit Deel 2. Wat komen gaat
Nog tijdens het leven van iemand die nu wordt geboren, zal onze soort volgens de huidige voorspellingen de planeet een aantal keren een eenrichtingsweg in sturen, met onomkeerbare veranderingen tot gevolg. Hierdoor zouden we de veiligheid en stabiliteit verliezen van het holoceen, onze eigen Hof van Eden. In een dergelijke toekomst zullen we niets minder bewerkstelligen dan de ineenstorting van de natuur, dus juist van datgene waarop onze beschaving steunt.
Niemand wil dat dit gebeurt, geen van ons kan zich veroorloven toe te staan dat het gebeurt. Maar wat kunnen we doen, nu er zo veel misgaat?
Het antwoord ligt besloten in het werk van wetenschappers die de systemen van onze aarde bestuderen. Eigenlijk is het simpel. Het antwoord ligt al die tijd open en bloot voor ons. De aarde is misschien een verzegeld schaaltje, maar wij leven er niet alleen. We delen de aarde met de rest van de natuur - de meest fantastische levensondersteuner die je kunt bedenken, ontstaan gedurende miljarden jaren om voedselvoorraden te hernieuwen, afval op te nemen en te hergebruiken, schade te beperken en de planeet in balans te houden. Het is geen toeval dat de stabiliteit van de planeet wankelt, precies op het moment dat haar biodiversiteit is afgenomen - die twee aspecten zijn onlosmakelijke met elkaar verbonden. Om de stabiliteit van de planeet te herstellen moeten we derhalve haar biodiversiteit herstellen, precies datgene wat we hebben aangetast. Dit is onze enige uitweg uit de crisis die we zelf hebben veroorzaakt. We moeten de wereld weer wild maken! (pagina 121)
Boeken over onze nieuwe omgang met niet-dieren en dingen
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen