Prometheus 2021, 395 pagina's - € 25,--
Oorspronkelijke titel: Finding the Mother Tree : uncovering the wisdom and intelligence of the forest (2021)
Wikipedia: Suzanne Simard (1960)
Korte beschrijving
Hoogleraar bosecologie Suzanne Simard, geboren en getogen in het regenwoud van Brits-Columbia, ontdekt dat ondergrondse netwerken in oerbossen veel rijker en complexer zijn dan aangenomen werd. Zij neemt de lezer mee in haar herinneringen, observaties, eerste baan bij een houthakkersbedrijf en de wondere wereld van boswetenschap, zaailingen, stelsels van boomwortels, schimmels en paddenstoelen. Het zijn kleurrijke verhalen over haar jeugd, haar voorouders, het leven in de heuvels en haar ontwikkeling en passie voor het instinctief kijken en luisteren naar wat levende dingen de mens vertellen. Openhartig verhaalt zij niet enkel over haar veldwerk en onderzoek, maar ook hoe de natuur een spiegel is voor haarzelf, haar huwelijk en gezinsleven. Termen als mycorrhizale netwerken, arbusculair of symbionten werken soms ietwat remmend als je dit vakgebied niet kent. Tegelijk leest het als een spannend boek. Niet alleen hoe zij tot een holistischer begrip van bosintelligentie komt, maar ook hoe haar eigen leven verloopt. Bevat foto's in zwart-wit en kleur. Met uitgebreide bibliografie en een register.
Tekst op website uitgever
Niemand op onze planeet heeft meer gedaan om onze kennis over bomen te verdiepen dan de wereldberoemde ecologe Suzanne Simard. Zij wordt alom geprezen door haar vermogen complexe ideeën over de natuur over te brengen op een manier die even diepgravend als betoverend is. Haar werk heeft filmmakers beïnvloed (de Boom der Zielen in James Camerons Avatar). Simard is geboren en getogen in een houthakkersfamilie in het regenwoud van Brits-Columbia. Haar hele leven heeft ze verrassende waarheden verzameld: dat bomen sociale, communicatieve wezens zijn, met in hun middelpunt een moederboom. Dat is een mysterieus, ondergronds netwerk dat alle bomen en planten in het bos verbindt en ondersteunt op de manier waarop families en menselijke samenlevingen dat doen. Deze onverbreekbare banden garanderen ons voortbestaan. Op zoek naar de moederboom is Simards eerste boek, geschreven voor een groot publiek. Zij nodigt ons uit om op een geheel nieuwe manier naar bomen te kijken en laat zien wat we van ze kunnen leren.
Dr. SUZANNE SIMARD is hoogleraar bosecologie aan de universiteit van Brits-Columbia. Haar TED-talks zijn wereldwijd door meer dan 10 miljoen mensen bekeken.
Fragment uit 15. het stokje overdragen
Dit jaar reed ik met Thanksgiving naar huis langs lange clear-cuts waar kettingzagen de door kevers geïnfesteerde moederbomen neerhaalden voordat hun zaden waren ontkiemd in de bosgrond. Torenhoge bergen hakafval van oude bomen lagen langs de wegen, de houthakkerspaden liepen kriskras door de valleien, waterwegen waren verstopt door het sediment. Geplante zaailingen stonden als crucifixen in witte plastic buizen gevangen.
De fouten zijn open en bloot zichtbaar.
Ik kom uit een houthakkersfamilie en ben me ervan bewust dat we hout nodig hebben voor ons levensonderhoud. Maar mijn zalmexpeditie toonde aan dat als je iets neemt, je verplicht bent iets terug te geven. Ik ben de laatste tijd steeds meer onder de indruk van het verhaal dat wordt verteld door Subiyay, die over bomen spreekt als mensen. Niet alleen met een vorm van intelligentie - gelijkend op die van mensen - of zelfs een spirituele kwaliteit die mogelijk vergelijkbaar is met die van ons.
Niet enkel als gelijkwaardig aan mensen, met dezelfde strekking.
Het zíjn mensen.
Boommensen.
Ik zeg niet dat ik de kennis van de inheemse volken helemaal begrijp. Die komt voort uit een manier van de aarde kennen - een epistemologie - die anders is dan die van mijn eigen cultuur. Ze spreekt over afgestemd zijn op de bloei van het bitterkruid, de trek van de zalm, de cyclus van de maan. Over een weten dat we zijn verbonden met het land - met bomen en dieren en aarde en water - en met elkaar, en zegt dat we de verantwoordelijkheid hebben ervoor te zorgen voor die verbindingen en hulpbronnen. Dat we voor toekomstige generaties voor duurzaamheid van de ecosystemen moeten zorgen en degenen die ons voorgingen moeten eren. Ze spreekt over zorgvuldig handelen, alleen de geschenken te nemen die we nodig hebben, en terug te geven. Over het tonen van nederigheid en tolerantie jegens alles waaraan we in deze cirkel van leven zijn verbonden. Maar wat mijn jaren in de bosbouwkunde me ook hebben laten zien is dat te veel mensen die beslissingen nemen deze manier van naar de natuur kijken wegwuiven en zich geheel beroepen op slechts selecte onderdelen van de wetenschap. De impact is te verwoestend geworden om langer te negeren. We kunnen de conditie van het land waar het uit elkaar is gescheurd, elke hulpbron die geïsoleerd van de rest si behandeld, vergelijken met daar waar ervoor is gezorgd volgens het Secwepemc-principe van K'wseltktnews (te vertalen als 'we zijn allemaal aan elkaar verbonden') of het Salish-concept néc?mat ct ('we zijn één').
We moeten de antwoorden die we krijgen serieus nemen.
Ik denk dat dit soort transformerend denken ons zal redden. Het is een filosofie waarin alle wezens op aarde, alle geschenken van de aarde, als van gelijk belang worden beschouwd. Dat begint bij de erkenning dat bomen en planten handelingsvermogen hebben. Ze nemen waar, staan met elkaar in verbinding en communiceren; ze laten verscheidene vormen van gedrag zien. Ze werken samen, nemen beslissingen, leren en onthouden: eigenschappen die we gewend zijn toe te schrijven aan perceptievermogen, wijsheid, intelligentie. Door er nota van te nemen dat bomen, dieren en zelfs schimmels - alle niet-menselijke soorten - dit handelingsvermogen bezitten, kunnen we erkennen dat ze evenveel achting verdienen als we onszelf toekennen. We kunnen door blijven gaan onze aarde uit balans te duwen, waarbij de broeikasgassen jaarlijks toenemen, of we kunnen de balans herwinnen door te erkennen dat wanneer we één soort schaden, één bos, één meer, dat een rimpeling door het gehele, complexe web veroorzaakt. Mishandeling van één soort betekent mishandeling van alle soorten.
De rest van de planeet wacht geduldig af tot we daar achter komen. (pagina 343-344)
Artikel: Bosecoloog Suzanne Simard: ‘Wie bomen niet vermenselijkt, richt schade aan’ (september 2021)
Boeken over onze nieuwe omgang met niet-dieren en dingen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen