De Correspondent 2024, 303 pagina's - € 23,--
Wikipedia: Rutger Bregman (1988)
Korte beschrijving
Een maatschappijkritisch boek over het najagen van een nuttige carrière. Rutger Bregman behandelt het concept van morele ambitie, gedefinieerd als de wens om uit te blinken, maar met andere succesindicatoren dan traditionele materiële beloningen. Het boek richt zich op een groeiende beweging van pioniers die hun carrière wijden aan het vinden van oplossingen voor grote wereldproblemen en fungeert als gids voor degenen die geïnteresseerd zijn in het volgen van een pad van morele ambitie. Aanjagend, informatief maar toegankelijk geschreven. Met illustraties en foto’s in zwart-wit. Rutger Bregman (Westerschouwen, 1988) is een beroemde Nederlandse schrijver, historicus en journalist. Zijn boek ‘De meeste mensen deugen’ werd in 46 talen vertaald. Zijn werk wordt wereldwijd uitgegeven: van zijn boeken zijn meer dan twee miljoen exemplaren verkocht.
Tekst op website uitgever
Morele ambitie is de wil om bij de besten te horen, maar met andere maatstaven van succes. Geen dik salaris, deftige titel of corner office, maar een carrière die is gewijd aan de beste oplossingen voor de grootste wereldproblemen.
Dit boek gaat over de beweging van pioniers die nu al bruisen van morele ambitie. Een gids voor hoe ook jij het pad van morele ambitie kunt volgen.
Rutger Bregman (1988) is historicus. Zijn boek De meeste mensen deugen is in 46 talen vertaald. Van zijn boeken zijn wereldwijd meer dan twee miljoen exemplaren verkocht.
Reacties: ‘Krachtig en inspirerend’ - Mabel van Oranje; ‘Overtuigend’ - Sander Schimmelpenninck; ‘Fucking interessant’ - Fidan Ekiz; ‘Ongelofelijk knap geschreven’ - Alexander Klöpping; ‘Lees dit’ - Hannah Prins; ‘Een grote bron van inspiratie’ - Jan Terlouw; ‘Een wake-up call’ - Anna Gimbrere; ‘Fantastisch’ - Tim Hofman
Fragment uit 9. Vergroot je morele kring
2.
Wanneer sta je aan de goede kant van de geschiedenis?
Voor wie het pad van morele ambitie wil bewandelen, is dat een cruciale vraag. Als er nu nog gewoontes zijn die we straks barbaars vinden, dan zouden die immers bovenaan onze prioriteitenlijst moeten staan. Stel dat Thomas Clarkson vandaag de dag zou leven, waar zou hij zich dan tegen verzetten?
Het is verleidelijk om te geloven dat wij, moderne mensen, inmiddels wel goed zitten. Dat we überhaupt geen Clarksons meer nodig hebben. Wij offeren geen peuters en we verkopen geen tot slaaf gemaakten. We verbranden geen heksen en hebben al tijden geen misdadiger gevierendeeld. Vrouwen hebben stemrecht, het homohuwelijk is in meer dan dertig landen gelegaliseerd en in sommige steden rijdt zelfs een dierenambulance rond. Wie is er beschaafder dan wij?
Het opmerkelijke is dat vrijwel iedere beschaving, in de hele wereldgeschiedenis, zo over zichzelf dacht. Neem de oude Romeinen. Zij vonden zichzelf buitengewoon fatsoenlijk omdat ze - in tegenstelling tot 'barbaarse' stammen - geen kinderen offerden aan de goden. Maar het doden van ongewenste baby's? Dat vonden ze prima. Het voeren van naakte vrouwen aan hongerige leeuwen in het Colosseum achtten ze ook geen probleem, want dat was leuk entertainment in het pauzeprogramma.
Zo staat het verleden bol van gewoontes waar we nu van walgen. Ooit was het martelen en wurgen van 'sodomieten' (homoseksuelen) de normaalste zaak van de wereld. Nog geen eeuw geleden werd in de Verenigde Staten gezellig gepicknickt tijdens het lynchen van een zwarte 'misdadiger'. 'Hele families kwamen samen, moeders en vaders, die zelfs hun jongste kinderen meebrachten', schreef een Amerikaanse krant in 1930 over een lynchpartij in North Carolina.
Als zoveel mensen zo blind waren voor zulke misdaden, dan roept dat de vraag op hoe de historici van de toekomst op ons zullen terugkijken. Zou het kunnen dat ook wij - net als kapitein Snelgrave, net als de koning van Ardra - blind zijn voor het kwaad dat we nu aanrichten? Het zou wel erg toevallig zijn als we de eerste beschaving ooit zijn die het allemaal voor elkaar heeft. Is de kans niet veel groter dat we in sommige opzichten nog steeds aan de verkeerde kant van de geschiedenis staan?
Ieder jaar vraagt de Amerikaanse rechtsgeleerde Robert P. George zijn studenten aan de universiteit van Princeton wat ze van de slavernij hadden gevonden als ze twee eeuwen geleden wit waren gewest in het zuiden van de Verenigde Staten. 'En raad eens', schrijft hij. 'Ze zouden allemaal abolitionist zijn geweest! Ze zouden zich allemaal dapper tegen de slavernij hebben uitgesproken, en er onvermoeibaar tegen hebben gestreden.'
Onzin, natuurlijk. In werkelijkheid was een minuscuul percentage van de witte bevolking abolitionist, en deze voorlopers betaalden een hoge prijs voor hun idealen. George antwoordt zijn studenten altijd dat hij hen best wil geloven, mits ze kunnen aantonen dat ze nu ook opkomen voor de rechten van impopulaire slachtoffers, al gaat het ten koste van hun reputatie, hun carrière en soms zelfs hun vriendschappen. (pagina 197-198)
Andere boeken van Rutger Bregman
Met de kennis van toen : actuele problemen in het licht van de geschiedenis (2012)
De geschiedenis van de vooruitgang (2013)
De meeste mensen deugen : een nieuwe geschiedenis van de mens (2019)
Met Jesse Frederik. Waarom vuilnismannen meer verdienen dan bankiers (2015)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen