M.L. Thieme uitgeverij 2022, 318 pagina's - € 19,95
Wikipedia: Marianne Thieme (1972) en website Jeroen Siebelink (1968)
Korte beschrijving
Een onderhoudend en verhelderend boek over de geschiedenis van de Partij voor de Dieren. Twee decennia geleden besloten vijf dierenrechtenactivisten dat ze de politiek in moesten. Twintig jaar later is het timbre van de Partij voor de Dieren tot diep in de melodie van het publieke debat doorgedrongen: halvering van de veestapel is niet langer taboe, het besef dat economische groei het probleem is en niet de oplossing, is tot in de hoogste Colleges van Staat doorgedrongen. Dit boek biedt inzicht in de geschiedenis van deze politieke partij die invloed belangrijker vindt dan macht, en waarvoor het vasthouden aan de eigen idealen een van de fundamentele pijlers is.‘Vasthouden aan je idealen’ is vlot, helder en verhalend geschreven. Met foto’s en illustraties in kleur. Marianne Thieme (1972) is een Nederlandse dierenactiviste, juriste en politica. Zij is medeoprichtster van de Partij voor de Dieren en was tot 2019 lid van de Tweede Kamer. Jeroen Siebelink (1968) is schrijver en journalist. Hij schreef meerdere boeken.
Tekst op website uitgever
‘De ultieme politieke decadentie,’ noemde een Leidse hoogleraar het. Maar een Amerikaanse professor sprak van de eerste ‘political party for non-humans in world history’. Twintig jaar later is het timbre van de Partij voor de Dieren tot diep in de melodie van het publieke debat doorgedrongen. Halvering van de ‘veestapel’ is niet langer taboe. Het besef dat economische groei het probleem is en niet de oplossing, is tot in de hoogste Colleges van Staat doorgedrongen. De schappen van de supermarkten bevatten meer vleesvervangers dan ooit. De binnensteden bieden steeds meer plantaardig horeca-aanbod, zelfs met Michelin-sterren. Tijdens VVD-congressen roepen JOVD’ers de kopstukken op om veehouders uit te kopen omdat ze ‘liever een dak boven hun hoofd hebben dan een speklapje op hun bord’. Dit boek vertelt het verhaal van vijf gedreven dierenrechtenactivisten die twee decennia geleden besloten dat ze de politiek in moesten. Inmiddels is het initiatief uitgegroeid tot een wereldwijde beweging van meer dan honderd activistische volksvertegenwoordigers, gesteund door tienduizenden betrokken leden, met vertakkingen in ruim twintig landen, die in alle denkbare fora de unieke boodschap van de Partij voor de Dieren uitdragen en zo iedere dag opnieuw demonstreren dat invloed belangrijker is dan macht. Als politiek het geduldige boren van dikke planken is, dan is de boor na twintig jaar duidelijk diep in het hout doorgedrongen. Maar er doorheen is hij nog niet. Met het verzet groeit de tegenmacht. Daarom is dit boek niet alleen een must-read voor iedereen die wil weten hoe het zo gekomen is. Maar ook voor iedereen die wil weten wat je moet doen om vast te houden aan je idealen, hoe het groeiend verzet onstuitbaar wordt. Hoe je in de politiek kunt zijn, zonder van de politiek te worden.
Fragment uit 2. Wat heb je aan geld als de ijskap smelt
Volgens Rockstrom en zijn team hebben we als mensheid inmiddels zes van de negen ecologische grenzen overschreden en hebben wij dus de 'safe operating space' achter ons gelaten. We bevinden ons ecologisch gezien in een ongekende, zeer beangstigende situatie. Het gaat dan bijvoorbeeld om waterschaarste, biodiversiteitsverlies, klimaatverandering, vervuiling door microplastics, en uitputting van de bodem.
Een andere manier om de menselijke overschrijding van de planetaire grenzen uit te drukken is via Earth Overshoot Day. Elk jaar berekent het onderzoeksinstituut Global Footprint Network op welke datum de mensheid alles heeft opgebruikt van wat de aarde dat jaar kan 'leveren' voor het menselijke voortbestaan: denk aan gewassen, zoet water, hout en dergelijke. Elke dag na die datum van dat jaar consumeert en produceert de mens meer dan de aarde aankan en leven wij op de pof. We 'lenen' dan letterlijk van toekomstige generaties.
Volgens de beschikbare data was 1970 het laatste jaar dat de mensheid binnen de ecologische capaciteit van de aarde bleef. Toen viel Earth Overshoot Day namelijk op 30 december. Vanaf dat jaar ging het snel bergafwaarts en hebben we steeds vroeger in het jaar onze reserves opgebruikt. In 1980 viel Earth Overshoot Day op 8 november, in 1990 op 14 oktober, in 2000 op 25 september, in 2010 op 8 augustus, en vorig jaar al op 29 juli. Door de coronapandemie kreeg de aarde er in 2020 een maand bij - het stilleggen van economische activiteiten vanwege de lockdown leidde tot een verschuiving van de Earth Overshoot Day naar 22 augustus. Net als in 2008, toen de wereldeconomie door het bankroet van Lehman Brohers even tot stilstand kwam en de aarde er drie dagen bij kreeg.
Er is natuurlijk een groot verschil tussen de dag waarop rijke en arme landen Earth Overshoot Day bereiken. Opvallend is dat welvarende landen de aarde het zwaarst belasten. Nederland heeft de twijfelachtige eer te behoren tot de top 15 van landen in de wereld met de grootste ecologische voetafdruk. (pagina 56-57)
Lees ook: Onder de beesten : undercover in de bio-industrie van Roel Binnendijk en Jeroen Siebelink (uit 2023), De kanarie in de kolenmijn van Marianne Thieme & Ewald Engelen (uit 2016) en Dieren kunnen de pest krijgen. En dan? van Esther Ouwehand (uit 2021)
Boeken over onze nieuwe omgang met niet-dieren en dingen
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen