Over eten

Over eten : het voedselsysteem in woelige tijden
Uitgeverij Van Gennep 2020, 108 pagina's  - € 9,99

Met bijdragen van o.a. Michael Pollan en Annia Ciezadlo; onder redactie van Janno Lanjouw

Korte beschrijving
In 2050 zijn er 10 miljard mensen op aarde die allemaal gevoed moeten worden. Daarnaast is er de ambitie van de Verenigde Naties om in 2030 de honger de wereld uit te hebben. Om maar een beetje in de buurt te komen van het waarmaken van deze ambitie zal er veel moeten veranderen aan ons voedselsysteem. Daarbij komt dat ook de pandemie van 2020 en daarna de nodige gevolgen had en heeft voor de voedselproducerende en verkopende sector. Onder de redactie van Janno Lanjouw, een journalist die zich al jaren verdiept in de toekomst van ons voedsel, werden de essays en briefwisselingen van een aantal journalisten en denkers gebundeld. We lezen over hoogtechnologische voedselproductie dicht bij huis, over de boeren en over de wereldmarkt. Het is de bedoeling dat we gaan nadenken over de zegeningen van de korte voedselketen en de bekende Michael Pollan schrijft over de zieke Amerikaanse voedselketen. De lezer wordt geprikkeld om zelf na te denken over oplossingen en mogelijkheden. Een klein maar heel belangrijk boekje dat vlot wegleest. Wie meer wil lezen treft een literatuurlijst aan. Ook maken we nader kennis met de auteurs. ‘Over eten’ verdient veel aandacht omdat het om ons aller toekomst gaat..

Tekst op website uitgever
De nieuwe Flevo Campus essaybundel is uit!
Over eten. Het voedselsysteem in woelige tijden is het eerste boek waarin de balans wordt opgemaakt van ons voedselsysteem in tijden van corona.

In 2050 zijn er tien miljard mensen op de wereld – misschien iets meer, misschien iets minder – en ondanks dat de 21ste eeuw alweer twintig jaar oud is, is het nog altijd niet duidelijk hoe al die mensen duurzaam, gezond en genoeg te eten gaan krijgen. Ondertussen krijgt het huidige systeem het flink te verduren: terwijl het nog bijkomt van de maatregelen tegen corona die begin 2020 werden ingesteld, demonstreert een steeds grimmiger contingent agrariërs tegen een overheid die met bokkensprongen probeert te voldoen aan de Europese regels voor stikstofuitstoot.

Annia Ciezadlo, Michael Pollan, Janno Lanjouw, Martine Kamsma, Joris Lohman, Hidde Boersma en Marcel aan de Brugh schreven mee aan de bundel.

Fragment uit De zieke Amerikaanse voedselketen - Michael Pollan
'Pas wanneer het eb wordt', merkte Warren Buffett ooit op, 'zie je wie er al die tijd naaktzwom.' In onze samenleving staat de Covid-19-pandemie voor een laagtij van historische proporties, een die de zwakte en ongelijkheid onthult die in normale tijden onopgemerkt blijven. Nergens is dat zo duidelijk als in het Amerikaanse voedselsysteem. Een paar flinke opdoffers hebben de zwakke schakels in de voedselketen blootgelegd, zodat Amerikaanse supermarkten nu soms dezelfde aanblik bieden als ooit die van het voormalig Oostblok. Juist datgene wat die supermarkten altijd zo rijkelijk van voedsel voorzag - de veelgeprezen efficiëntie en het idee dat 'veel voor weinig' is ineens niet zo geweldig meer, om niet te zeggen fout. Maar de problemen die het coronavirus met zich meebrengt beperken zich niet tot onze voedselproductie en -distributie. Ze liggen letterlijk op ons bord, want het voedingspatroon dat het gevolg is van de industriële voedselketen houdt rechtstreeks verband met chronische ziekten die ons bevattelijk maken voor het virus.
  Achter de tegenstelling tussen beelden van boeren die hun oogst vernietigen en melk lozen aan de ene kant en lege schappen en hongerige Amerikanen die uren in de rij staan voor de voedselbank aan de andere, gaat een verhaal schuil over dolgedraaide economische efficiëntie. De VS kent in feite twee afzonderlijke voedselketens, die ongeveer de helft van de markt bedienen. In de ene, de retailketen, leveren boeren aan supermarkten, in de andere leveren andere boeren aan institutionele afnemers, zoals restaurants, scholen en bedrijfskantines. Nu de economie grotendeels platligt, doordat de Amerikanen thuisblijven, is die tweede keten min of meer ingestort. Maar door de manier waarop de industrie zich de afgelopen decennia heeft ontwikkeld, is bijna onmogelijk om voedsel dat gewoonlijk in bulkhoeveelheden aan instituties wordt verkocht de retailketen in te krijgen, hoewel die erom staat te springen. Amerikaanse boerderijen produceren nog altijd ruim voldoende voedsel, maar het is niet zo eenvoudig om het daar te krijgen waar het nodig is.
  Hoe is het zover gekomen? (pagina 13-14)

Klik hier voor meer titels over 'ons voedsel' 

Terug naar Overzicht alle titels