Koen Bruning

Samen rijk : hoe het basisinkomen Nederland een toekomst geeft
Prometheus 2021, 264 pagina's  - € 19,99

Biografie Koen Bruning (2000)

Korte beschrijving
Koen Bruning is student politiek, economie en filosofie, waarbij hij gefascineerd is geraakt over alle aspecten rondom de effecten van (de introductie van) een basisinkomen voor iedereen. Alhoewel over het onderwerp veel geschreven is, is het de auteur gelukt om een nieuwe invalshoek toe te voegen aan de theorie rondom dit nieuwe economische begrip. Door uitgebreide deskresearch is een theoretisch verband getoond tussen de introductie van het basisinkomen, dat liefkozend ook wel 'vrijheidsdividend' wordt genoemd, en een betere interne cohesie tussen verschillende inkomensklassen. De externe effecten van de huidige kost verhogende sociale voorzieningen stimuleren onvoldoende het herintreden van werklozen, omdat in veel gevallen huishoudens financieel ongezonder worden. Dit boek is zakelijk geschreven en op een dusdanig prikkelende manier, dat het een aanrader is voor iedereen die affiniteit heeft met dit onderwerp. Het boek bevat enkel grafieken, eindnoten en een literatuurlijst.

Tekst op website uitgever
Twee derde van het totale vermogen in Nederland is in handen van 10 procent van de Nederlanders. Steeds meer mensen moeten harder werken dan ooit, maar hebben geen vast contract, kunnen een hypotheek wel vergeten en durven over een pensioen niet eens na te denken. Is het dan raar dat de middenklasse slinkt, dat er steeds meer onderling wantrouwen is en dat mensen populistisch gaan stemmen?

Koen Bruning heeft dé oplossing voor deze problemen: het basisinkomen. Geef iedere Nederlander 1000 euro per maand. Het is bovendien een typisch Nederlandse oplossing, die terug te vinden is in de wortels van onze geschiedenis: van Thorbecke en ons poldermodel tot de opbouw van onze ondernemende burgersamenleving.

Bruning laat in Samen rijk enthousiast en onderbouwend zien hoe het basisinkomen de democratie versterkt, polarisatie tegengaat en burgers van links tot rechts onder een universeel idee verenigt.

Fragment uit (het) Woord vooraf
'Maar verandering begint vaak bij de jongere generatie,' zo zei Tony Judt in zijn laatste boek Het land is moe. Van de Franse revolutie tot de New deal in het Amerika van de jaren dertig. Jonge mensen waren de motoren achter het debat waarin veel onvrede, maar ook hoop te horen was. Onvrede die in lijn is met onze pessimistische geest, want op basis van wat we meten moeten we met zijn allen eigenlijk wel pessimistisch zijn. 'Hoop' in lijn met ons hart, want wij allen hopen diep in ons hart dat Nederland en de wereld een mooiere plek kan worden. Zo willen en hopen Nederlanders door heel het land eigenlijk allemaal nog steeds hetzelfde: een stabiel leven met enige mate van zekerheid, geloof in de toekomst en ene land waarbinnen we het met elkaar weten te rooien. Waarbinnen de democratie gezonder is dan ooit. En toch lijken we verdeeld te zijn over hoe we daar kunnen komen. De een lijkt in het zwart te denken en ander in het wit. Er is een gevoelsafstand.
  Bas Heijne omschrijft het mooi in zijn boek Mens/Onmens:

Het zijn de emoties die het menselijke verstand in beweging zetten, tot daadkracht aansporen. De slavernij is niet afgeschaft op basis van wetenschappelijk onderzoek. Het was primair de emotie van onrecht die ons denken over gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid in gang heeft gezet.

Anders gezegd is niks dus helemaal 'irrationeel' omdat onze emotie eraan vooraf moet gaan. We moeten, kortom, eerst om iets kunnen schelen voordat we werkelijk 'rationeel' over na willen denken. Voordat we samen vooruitgang kunnen boeken, in dezelfde kleuren kunnen denken.
  Maar ondanks dit gevecht van emoties die velen van jullie tijdens het lezen van dit boek vast - en hopelijk - zal overvallen zie ik één ding heel duidelijk: een significant deel van Nederland staat al achter dit idee. Wat ik met dit boek hoop te doen is de 38 procent van alle Nederlanders die beaamd hebben ervoor te zijn, de steeds groter wordende groep die twijfelt, de rest die tegen is, en de politiek nogmaals met elkaar in debat te laten gaan. Zodat er nogmaals diep - en misschien ook 'anders' - nagedacht gaat worden over dit idee. Niet alleen om de armoede op te lossen, waar het in het betoog van anderen sterker om draait, maar vooral als politieke kans om dit land dichter bij elkaar te brengen. Om samen dit land nog ondernemender, socialer en mooier te maken. Voor iedereen op zijn eigen manier. met voor iedereen een vloer om op te staan.
  Een kans daarnaast, om de wirwar van emoties die ons land lijkt te kennen, van bedreigde gevoelens van eigenheid tot aan onbereikte universalistische dromen, aan te spreken met een idee dat een antwoord biedt op de onrust. Het boek als een soort wegwijzer voor politici en burgers. Een wegwijzer waarin ik niet zal betogen een speciaal recept te hebben die ons land kan 'helen', juist omdat, zoals we de afgelopen jaren hebben gemerkt, alle sociale ontwikkelingen een vlaag van onvoorspelbaarheid over zich heen hebben die niet in een boek te verweven zijn. Juist omdat dit boek zich beroept op inzichten die reiken van de psychologie tot de sociologe tot de economie, waardoor ik vast en zeker dingen over het hoofd heb gezien. (pagina 13-14)

Lees vooral ook: Gratis geld voor iedereen : en nog vijf grote ideeën die de wereld kunnen veranderen (uit 2014, alweer) van Rutger Bregman en Fantoomgroei : waarom we steeds harder werken voor steeds minder van Sander Heijne en Hendrik Noten (uit 2020)

Verder valt op hoeveel boeken Koen Bruning in zijn literatuurlijst opneemt die (ook) op dit blog naar voren worden gebracht. Ongeveer 80 titels.

Terug naar Overzicht alle titels