Zwartjes & Labović, 135 pagina´s - € 18,99
De Linkse Mannen zijn Bram Douwes (1984) en Wilbert van de Kamp (1988)
Korte beschrijving
Een satirische analyse over het onteigenen van boeren als oplossing voor de stikstofcrisis. In dit boek onderzoeken ‘De linkse mannen’ de stikstofcrisis, want, zo schrijven ze zelf 'Van Den Haag hoef je het inmiddels allemaal niet meer te verwachten: daar zitten ze gevangen in een eeuwigdurende verkiezingscampagne.’ De auteurs focussen op de vraag of de onteigening van boeren een goede oplossing is voor de stikstofcrisis – een vraag die ze niet op betogende maar juist op onderzoekende wijze willen benaderen. Het doel is om te begrijpen wat er werkelijk speelt en waarom er nog geen oplossing is gevonden voor de stikstofcrisis. Begrijpelijk en met humor geschreven. Met illustraties en kaart in grijstinten. Geschikt voor een brede tot geoefende lezersgroep.
Bram Douwes is presentator, interviewer, producent en programmamaker. Wilbert van de Kamp is presentator en activistisch ondernemer. Samen presenteren zij de podcast De linkse mannen.
Tekst op website uitgever
Onderzoek naar polariserende problemen? De Linkse Mannen zoeken het voor u uit. Geïnteresseerd, geëngageerd en vooral geïnformeerd.
Het is tijd voor échte realistische oplossingen voor grote dringende problemen en daarom schrijven wij – De Linkse Mannen – dit boek voor jou. Van Den Haag hoef je het inmiddels allemaal niet meer te verwachten: daar zitten ze gevangen in een eeuwigdurende verkiezingscampagne. Toch moet er van alles gebeuren en dus doen wij het maar. We beginnen bij de stikstofcrisis.
Dit is geen pamflet. We betogen niet dat de boer moet worden onteigend, maar onderzoeken of het een goed idee is of juist helemaal niet. Wat is er nu eigenlijk aan de hand en waarom wordt het maar niet opgelost? Je hebt kortom, hands-on-journalistiek in handen. Het veld in en de boer op!
Fragment uit Post voor Wilbert
Beste Willem,
Ik ben een optimist, de borst moet vooruit, we moeten moedig voorwaarts, maar de klad is erin gekomen. Als iemand me nu vraagt: 'Hoe gaat het? antwoord ik - vrij naar Gerard Reve: 'Goed, maar verder gaat het slecht'. Thuis alles op orde, leuk dat je het vraagt, maar in dat warme koophuis zit ook een meisje van vijf jaar dat ooit zes, negen en achttien wordt en wat is er dan nog over?
Dit wordt geen sentimentele brief, geen zorgen. Wat ik je wil zeggen is het volgende: we zouden overal over kunnen schrijven. Over de oorlogen, over de kapotte kinderen (begin ik weer over kinderen), over de woningmarkt en hoe we geen huizen kunnen kopen/huren/lenen (ook al woon jij leuk in ene woongroep en heb ik een prima gezinswoning met hypotheekrenteaftrek), over hoe het kapitalisme daadwerkelijk alles van waarde dat weerloos is vernietigt: het wonen, de ziekenhuizen, de feiten.
We zouden het persoonlijk kunnen maken, ongefilterd en dan maken we iedereen kapot. Dan wervelen we langs de opportunisten, de leugenaars, de narcisten, de racisten, de geldmakers, de wolven. We zouden het over de VVD kunnen hebben. Dat zou zelfs een roman kunnen worden over een witte man van vijftig die met de wind van de verzorgingsstaat in de rug de markt laat winnen om diezelfde verzorgingsstaat af te breken. En die man maakt zich daar vervolgens boos over en geeft dan uit naam van de Gewone Man de asielzoeker de schuld en niet z'n vrienden van de Private Equity.
Maar jij, Wilbert (mag ik je W noemen, zoals altijd?), wilt het graag hebben over de boer. Je wilt het vaak hebben over de boer. Je bent dan wel geen boer, maar je had er een kunnen zijn. En de boer die put het land uit en de dieren en de natuur. Dus moet er worden ingegrepen, kwaadschiks zelfs. Jij zegt: die boer moet worden onteigend. Ik weet niet of ik dat met je eens ben, Wilbert. Ik denk zelfs dat ik het niet met je eens ben.
Klik hier voor meer boeken over 'ons' voedselsysteem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen