Prometheus 2021, 222 pagina's - € 20,--
Wikipedia: Pieter Omzigt (1974)
Korte beschrijving
Aan het woord is de bekende CDA-politicus Pieter Omtzigt (geboren in 1974), sinds 2003 Tweede Kamerlid voor deze partij. Naast een beschrijving van zijn levensloop, roert hij allerlei onderwerpen aan, zoals de Europese Unie en zaken, waar hij als lid van de Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa betrokken was. Voorts bespreekt en relativeert hij de rol van modellen bij het bepalen van het sociaal-economisch beleid. Een groot punt van aandacht is de geruchtmakende kinderopvangtoeslagaffaire, die de laatste paar jaar de Nederlandse politiek beroerde. Omtzigt doet voostellen voor een nieuw sociaal contract, waardoor het vertrouwen in de rechtstaat hersteld wordt. Met een notenapparaat en personenregister wordt het boek afgesloten, dat tot stand kwam met medewerking van Welmoet Vlieger. De uitgave is zeer indrukwekkend, hoewel de opbouw soms wat chaotisch aandoet en alle geopperde ideeën niet meteen gerealiseerd kunnen worden. Bestemd voor een breed publiek van politiek geïnteresseerde lezers met enige voorkennis.
Tekst op website uitgever
Heel lang geloofden we dat Nederland af was. Maar schijn bedriegt. Pieter Omtzigt laat zien dat er in Nederland grote problemen zijn met macht en tegenmacht. De mechanismen van de rechtsstaat functioneren niet goed meer, zoals uit het kinderopvangtoeslagenschandaal is gebleken. Omtzigt pleit vanuit zijn eigen ervaringen in de politiek voor een nieuw sociaal contract.
Het is nodig om het vertrouwen tussen overheid en burgers te herstellen. Dat is zeker niet eenvoudig. We moeten instituties herbouwen door checks-and-balances te hernieuwen. Het vraagt ook om een andere mentaliteit van de overheid én van de burgers zelf. Er is geen simpele oplossing. Het hele weefsel van de rechtsstaat moet worden onderzocht en gerepareerd. In dit boek doet Omtzigt een aantal voorstellen daartoe.
Pieter Omtzigt (1974) is sinds 2003 Kamerlid voor het CDA, en zit sinds 2004 in de Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa.
Dit boek is tot stand gekomen met medewerking van Welmoed Vlieger (1976), filosoof en columnist.
Fragment uit deel III. Hoe modellen Nederland bepalen
De econometrische modellen die voor beleid gebruikt worden, bestaan meestal uit een gestileerde beschrijving van de werkelijkheid in de vorm van een aantal aannames en een aantal vergelijkingen. Neem bijvoorbeeld een model voor de verkoop van elektrische auto's. Daarin wordt een aanname gemaakt hoe duur de batterij is - veruit het duurste onderdeel van de auto - en hoe die prijs zich de komende jaren gaat ontwikkelen. Daarnaast zijn er vergelijkingen die aangeven hoeveel auto's er verkocht worden. Dus de verkoop van kleine elektrische auto's hangt af van de prijs, maar ook van andere beschikbare auto's (kleine benzineauto's maar ook de net iets grotere elektrische auto's) en hun prijs, van de economische omstandigheden en meer. Die vergelijkingen worden naar beste vermogen geschat. Maar ook een simpel model bevat algauw tientallen aannames en schattingen. En al die aannames en schattingen zijn met onzekerheid omgeven.
De gouden standaard in natuurwetenschappen is dat een experiment reproduceerbaar is. In de context van econometrische modellen houdt dit in dat je modellen openbaar moeten zijn, zodat duidelijk is welke aannames je maakt en welke schattingen je hebt. Op basis daarvan kan er vervolgens een discussie worden gevoerd over de gebruikte modellen en de gebruikte aannames. Het klinkt misschien verbazingwekkend, maar de overheid en de planbureaus hebben zich op geen enkele wijze gecommitteerd aan zo'n standaard. De modellen zijn vaak openbaar, maar ook regelmatig geheim. En het achterhalen van een aantal aannames kost grote moeite of is onmogelijk.
Tegelijk wordt de output van modellen als absolute waarheid gepresenteerd, ook als een model keer op keer gefaald heeft bij voorspellen (zoals dit bijvoorbeeld bij elektrische auto's het geval was). Het is bijna onmogelijk om de discussie hierover aan te gaan. Niet alleen omdat sommige modellen geheim zijn, maar ook omdat je wordt neergezet als een slechte verliezer, zelfs als je van tevoren gewaarschuwd hebt. Want de media zijn, helemaal vlak voor de verkiezingen, kort en snel. (pagina 108-109)
Lees vooral ook
Zo hadden we het niet bedoeld : de tragedie achter de toeslagenaffaire van Jesse Frederik (uit 2021),
Groter denken, kleiner doen van Herman Tjeenk Willink (uit 2018),
Moreel leiderschap van Alex Brenninkmeijer (uit 2019) en
De grote verkilling van Geert Van Istendael (ook uit 2019).
En de impressies die Jan Schuurman Hess in 2014 in Voettocht naar het hart van het land : hoe sociaal en democratisch zijn we nog? opdeed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen