Bert Blase

De burger is niet gek : waarom de politieke elite het tegengeluid moet omarmen
Vesper 2022, 80 pagina's - €14,95

Wikipedia: Bert Blase (1959)

Korte beschrijving
Een boek over burgerschap, polarisatie en Nederlandse politiek. Het boek betoogt dat de politieke elite een onhoudbare, neerbuigende houding hanteert. De auteur stelt voor dat het tijd is voor een nieuwe fase in het Nederlandse politieke bestuur met meer oog voor de menselijke maat en waardering van verschillen. In heldere, aanjagende stijl geschreven. Geschikt voor een brede tot geoefende lezersgroep. Bert Blase (Eindhoven, 1959) is een Nederlandse schrijver en politicus. Hij was burgemeester van Alblasserdam, Vlaardingen, Hardinxveld-Giessendam en Heerhugowaard. Hij is voorzitter van de beweging voor democratische vernieuwing Code Oranje. Eerder schreef hij o.a. 'Burgemeester van beroep' en 'Opstand in de polder'.

Tekst op website uitgever
Burgemeester Bert Blase betoogt in dit pamflet dat de politieke elite haar minachting richting de burger moet loslaten, en alleen zo een botsing tussen de gevestigde orde en het volk kan voorkomen.

Lange tijd ging het ons land voor de wind, maar inmiddels is de rek eruit. Er heerst onvrede onder de bevolking en het tegengeluid klinkt met de dag luider. Dit daagt de gevestigde orde uit, die zich op alle mogelijke manieren verzet.

Als de politieke elite haar neerbuigende houding niet weet los te laten, koersen we af op een harde botsing. Lukt dit wel, dan opent het de deur naar een nieuwe fase voor het politiek bestuur. Met meer oog voor de menselijke maat, de democratie van onderop en de waardering van verschil.

Bert Blase spant zich als ervaren burgemeester al jarenlang voor dit doel in. De ingesleten patronen van de overheid zijn taai, maar hij toont in het pamflet 'De burger is niet gek' aan hoezeer het loslaten van het beter weten de moeite loont.

“Bert Blase laat zien dat de grote kwesties van deze tijd alleen worden opgelost door verrassende verbinding en echte dialoog.”- Kim Putters, voorzitter SER

Fragment uit 10. Wat kun jij doen?
Nu je dit alles hebt gelezen, vraag je je misschien af wat je concreet kunt doen als je niet Marc Rutte, Sigrid Kaag of Caroline van der Plas bent. Je hebt waarschijnlijk je eigen voorbeelden waar het beter kan. Maar wat doe je eraan? Zeker in je eentje? Toch: veranderingen beginnen bij eenlingen. Eenlingen op zoek naar bondgenoten, naar mensen die herkennen dat het vastloopt en van goede wil zijn. Wat kun je vanuit je positie als eenling doen? Veel.
  Ter geruststelling: er zijn meer eenlingen dan je denkt. Er is een enorme beweging van mensen die ziet dat het anders kan.
  Tweede geruststelling: de ratio hoeft niet weg en het intellect hoeft niet te worden uitgeschakeld. Zeker niet! Maar ieder van ons kan eraan bijdragen dat binnen je eigen kring van invloed de houding van 'wij weten het beter' wordt afgelegd. We weten dat die houding hardnekkig is, dus het begint altijd bij jezelf: 'Ik weet het beter', dat gevoel mag de deur uit. Je hebt het niet nodig en ook de politiek kan het missen als kiespijn.
  Dit is het begin van een olievlek, want de eenling vindt bondgenoten. Vele kleine olievlekken maken één grote, en voor je het weet is het de nieuwe norm en gaan we elkaar aanspreken. "Hé, dat zouden we niet meer doen." Niet jezelf boven de nader plaatsen, niet jij-bakken, niet de bal terugkaatsen, niet het 'ik heb gelijk'- spelletje tot in de puntjes beheersen. We hebben gezien hoe dit werkt. Hoe het niet werkt. Oud gedrag. Geef er een draai aan, toon interesse in degene die anders is.
  Natuurlijk, die opstelling moet van twee kanten komen. Maar iemand moet beginnen, dus waarom zou jij dat niet zijn? En ja, als die ander stug blijft volharden in het oude gedrag en je hebt diegene aangemoedigd en aangespoord, dan houdt het na verloop van tijd natuurlijk op. Maar mijn ervaring is dat het meestal zover niet komt. Want wie gehoord wordt, wie serieus genomen wordt, gaat zich redelijker gedragen. Dat geldt voor de meeste mensen, dus waarom zou dat niet gelden voor degene die jij nu het hardst bestrijdt.

De beweging van onderop daagt de gevestigde orde uit en groeit door. Dat kan stapsgewijs, zoals de afgelopen twintig jaar het geval is geweest, maar de kans is groot dat dit in de versnelling komt. Het is daarom belangrijk dat deze beweging veelkleurig is en blijft, zodat er plek is voor vogels van ieder pluimage. Het is hélemaal goed als binnen deze beweging alternatieve oplossingen worden uitgedacht en door ontwikkeld. Dat er ruimte wordt gegeven aan de enorme rijkdom van ideeën die ons land kenmerkt. 'Nee' roepen is soms nodig, maar het is niet genoeg.
  Willen we de overgangsfase bereiken zonder verder verdeeld te raken, of zelfs verscheurd te worden door conflict, dan zijn er vooral stappen nodig van de gevestigde orde. Tenslotte zit die in de posities van de macht. Dus, leden van de gevestigde orde: kijk om je heen, zet die stap en reik je hand. Probeer het eens anders te doen dan je gewend bent. Je zult merken dat je niet de enige bent.
  Als je dat wilt, kom ik graag een handje helpen. Samen weten we meer dan alleen. Mijn broer dacht destijds dat ik er moe van zou worden, maar als je ziet dat het verschil maakt, geeft dit een enorme energie. (pagina 75-77)

Terug naar Overzicht alle titels