Thomas Rap 2020, 464 pagina's - € 27,50
Oorspronkelijke titel: Good Economics for Hard Times: Better Answers to Our Biggest Problems (2019)
Wikipedia: Abhijit Vinanyak Banerjee (1961) en Esther Duflo (1972)
Korte beschrijving
In dit boek gaan de auteurs in op belangrijke aspecten gericht op de wereldeconomie. In het boek wordt er op gewezen dat het steeds minder gaat om individuele landen en steeds meer om de gehele wereld. Betoogd wordt dat economie uiteraard geen wetenschap is en dat economen, ook de auteurs zelf, het vaak mis hebben. En: er bestaat politiek wantrouwen, tevens wantrouwen ten aanzien van migranten. Gesproken wordt onder andere over de (afnemende) afhankelijkheid van olie, het mogelijke einde van de groei, milieurampen in China en India, sociaal beleid en overheidsregelingen. Werken als deze zijn nodig om de stand van zaken te bepalen: waar staan we nu, wat zit er 'fout' en waar willen we naartoe? Het positieve aan dit boek is dat zowel macro- als micro-economische aspecten de revue passeren. Natuurlijk is het duidelijk dat het vrijwel uitsluitend gaat om beschouwingen en voorspellingen. Dat is niet hinderlijk; ook op economisch terrein dient vooruit te worden gekeken. Daarbij kan er van de visies veel geleerd worden. Het lijvige boek is toegankelijk geschreven. Voorzien van literatuurverwijzingen in eindnoten en een register. Gericht op lezers met enige achtergrondkennis van economie.
Korte tekst op website uitgever
Immigratie en ongelijkheid, globalisering en ingrijpende technologische veranderingen, de afnemende economische groei en het steeds sneller opwarmende klimaat: over de hele wereld maakt men zich er grote zorgen om. De technologische middelen om deze uitdagingen te lijf te gaan bestaan al, wat nog ontbreekt zijn de ideeën waarmee we deze middelen gezamenlijk kunnen inzetten Als ons dat lukt, zal de geschiedenis met dankbaarheid aan onze tijd terugdenken; als ons dat niet lukt, is de schade niet te overzien.
In dit revolutionaire boek pakken de gerenommeerde economen Abhijit Banerjee en Esther Duflo de handschoen op. Hoe economie de wereld kan redden is een origineel en glashelder boek. De Nobelprijswinnaars laten zien dat hun vak een belangrijke rol kan spelen bij het oplossen van de grootste en moeilijkste maatschappelijke en politieke problemen.
Fragment uit Conclusie: goede en slechte economie
Als ontwikkelingseconomen zijn we ons echter ook zeer bewust van de opmerkelijkste ontwikkeling van de afgelopen veertig jaar, namelijk hoe snel veranderingen plaatsvinden, goede ontwikkelingen én slechte. De val van het communisme, de opkomst van China, de halvering van armoede in de wereld, die vervolgens nog eens gehalveerd is, de explosieve toename van de ongelijkheid, de opkomst en het terugdringen van hiv, de spectaculaire daling van de zuigelingensterfte, de bliksemsnelle verspreiding van de pc en de mobiele telefoon, Amazon, Alibaba, Facebook en Twitter, de Arabische lente, de opkomst van het autoritaire nationalisme en allerlei dreigende milieurampen, dat alles is in de laatste veertig jaar aan de horizon verschenen. In de late jaren zeventig, toen Ahbijit de eerste stappen zette in zijn carrière als econoom, boezemde de Sovjet-Unie nog ontzag in, probeerde India nog op dat land te lijken, werd China aanbeden door extreemlinks en Mao door de Chinezen, zetten Thatcher en Reagan hun aanval op de welvaartsstaat in en leefde 40 procent van de wereldbevolking in extreme armoede. Sindsdien is veel veranderd. Veel ervan ten goede.
Niet alle veranderingen waren doelbewust. Sommige ideeën, ook heel slechte, werden min of meer toevallig opgepikt. Sommige veranderingen berustten op louter toeval, andere waren het onverwachte gevolg van iets anders. De toename van ongelijkheid was bijvoorbeeld het gevolg van de starre economie. waar mensen die toevallig op het juiste moment op de juiste plaats waren, financieel enorm van profiteerden. En door de toenemende ongelijkheid kwamen de middelen vrij voor een gigantische bouwwoede. Die zorgde voor een afname van de armoede, doordat in de steden van ontwikkelingslanden banen werden geschapen voor ongeschoolden.
Maar het zou onjuist zijn om te onderschatten hoeveel van deze veranderingen wel het resultaat van beleid waren: zo openden China en India hun markten voor private ondernemingen en handel; in het VK, de VS en de landen die hen imiteerden werden belastingverlagingen voor de rijken doorgevoerd; wereldwijd werd samengewerkt om de vermijdbare sterfte te verminderen; economische groei kreeg prioriteit boven het milieu; binnenlandse migratie werd bevorderd door betere verbindingen, of juist ontmoedigd door het uitblijven van investeringen in leefbare steden; de welvaartsstaat werd afgebroken, terwijl herverdeling van inkomen in ontwikkelingslanden de laatste tijd weer opgang doet. Beleid is machtig. Overheden zijn in staat om heel veel goeds te doen, maar ook om grote schade aan te richten, en hetzelfde geldt voor grote private en bilaterale donors. (pagina 391-392)
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen