Erdal Balci

De wedergeboorte : roman
De Geus 2023, 317 pagina's  - € 21,99

Lenen als E-book via bibliotheek.nl

Wikipedia: Erdal Balci (1969)

Korte beschrijving
Een dystopische sociale roman over een wereld waarin klimaatverandering een radicaal nieuwe orde teweeg heeft gebracht. Met de Grote Verhuizing heeft zowat de hele wereldbevolking zich teruggetrokken op het Europese continent. Om het klimaat te redden is de rest van de aarde teruggegeven aan dier en plant. Maar aan de strenge Europese regels en principes heeft de eigenzinnige Aziz zich niet gehouden. In het voorjaar van 2128 vertrekt hij naar de plek waar de aanhangers van de oude wereld broeden op revanche. Erdal Balci laat zien dat het vinden van geluk voor de mens niet minder radicale actie vereist dan voor de redding van de aarde. Vlot en toegankelijk geschreven. Geschikt voor een brede tot literaire lezersgroep. Erdal Balci (1969) is schrijver en columnist voor de Volkskrant. Zijn roman 'De gevangenisjaren’* stond op de shortlist van de Boon Literatuurprijs 2022 en 'Vandaag geen pont’ werd genomineerd voor de Bob den Uyl Prijs.

Tekst op website uitgever
‘Aziz besefte weer eens dat de migrant die naar lichtpuntjes zoekt om zijn lijden te verlichten hetzelfde is als de volwassen persoon die op het strand de kastelen van zijn kindertijd hoopt te vinden.’

Met de Grote Verhuizing heeft zowat de hele wereldbevolking zich teruggetrokken op het Europese continent. Om het klimaat te redden is de rest van de aarde teruggegeven aan dier en plant. Maar aan de strenge Europese regels en principes heeft de eigenzinnige Aziz zich niet gehouden. In het voorjaar van 2128 vertrekt hij naar de plek waar de aanhangers van de oude wereld broeden op revanche.

In De wedergeboorte heeft Erdal Balci diep gegraven in de menselijke ziel, om te laten zien dat het vinden van geluk voor de mens niet minder radicale actie vereist dan voor de redding van de aarde.

Fragment uit Deel 4
De mensen van Jaipur waren lang geleden naar de uitgestrekte, verlaten velden van Bulgarije getrokken en hadden de kleur van hun oude stad als het ware als was het een orgaan of ledemaat meegenomen naar het nieuwe continent. Na de immense golf van migratie waren ze relatief snel tot rust gekomen. Zolang de muren roze waren geverfd, zouden zij zich welkom blijven voelen.
  Anil liep naast zijn moeder met open mond de wonderlijke combinatie van bouwwwerk en kleur te kijken en vroeg: 'Waarom hebben ze alles in dezelfde kleur gedompeld?'
  'Vind je het mooi?'
  'het is prahctig omdat de zon in de kleur is gaan zitten. Als wij hetzelfde hadden gedaan in Ahiska zou het geen gezicht zijn.'
  Ze liepen de haven uit en stonden tijdens hun wandeling geregdl stil om monument, gebouw, straat, winkeltje of plein te bewonderen. Shirin streelde met de binnenkant van haar hand de warme muren van de gebouwen. Muren die destijds niet de vrolijke sfeer van nu uitstraalden. Was ze helemaal in het reine gekomen en huppelde ze daarom zo dartel onder de zon van Jaipur als was ze een leeftijdsgenoot van haar zoontje? 
  Nu ze weer terug was kwamen ook de herinneringen terug en wist ze weer dat ze hier alle soorten zomerbloemen had geplukt om haar gezicht erachter te laten verdwijnen. Haar huid als de donkerbruine grond die de bloemen tot grotere schoonheid verhief. Maar niemand die dat zag, ook zijzelf niet.
  In Ahiska had ze zich aangeleerd om haar verdriet in het water te dumpen. Soms in een meer, soms in de zee, soms in het water waar ze de afwas mee deed en soms met het water van de douche. Maar wie anders dan de persoon die verantwoordelijk was voor de dood van haar onschuld kon in staat zijn om haar voor altijd te ontlasten? (pagina 149-150)

Terug naar Overzicht alle titels