Kim Stanley Robinson

Het Ministerie voor de Toekomst
Starfish books 2023, 635 pagina's  - €30,--

Oorspronkelijke titel: The Ministry for the Future (2020)

Wikipedia: Kim Stanley Robinson (1952)

Korte beschrijving
Het Ministerie voor de Toekomst gebruikt fictieve ooggetuigenverslagen om te vertellen hoe klimaatverandering ons allemaal zal beïnvloeden. Een toekomstroman over een toekomst die dichterbij is dan we willen weten.

Tekst op website uitgever
‘Het Ministerie van de Toekomst is een klimaatfictie (“cli-fi”) roman die in 2020 is gepubliceerd. De roman speelt zich af in de nabije toekomst en volgt een ondergeschikt orgaan, opgericht onder de Overeenkomst van Parijs, wiens missie het is om op te treden als pleitbezorger voor de toekomstige generaties burgers van de wereld, alsof hun rechten net zo geldig zijn als die van de huidige generatie. Hoewel ze verschillende ambitieuze projecten nastreven, zijn de gevolgen van de klimaatverandering vastbesloten de meest consequente te zijn.

Met de nadruk op wetenschappelijke nauwkeurigheid en non-fictiebeschrijvingen van geschiedenis en sociale wetenschappen, wordt de roman geclassificeerd als harde sciencefiction. Het maakt ook deel uit van de groeiende hoeveelheid klimaatfictie. Robinson had eerder andere klimaatfictieromans geschreven, zoals 2312 en New York 2140′. (bron: Paradiso, 2023)

The Guardian kopt de nieuwste sciencefiction-roman van Robinson met ‘Hoe je de klimaatcrisis oplost.’

‘Robinson shows that an ambitious systems novel about global heating must in fact be an ambitious systems novel about modern civilisation too, because everything is so interdependent. Luckily, when he opens one of his discursive interludes with the claim “Taxes are interesting”, he makes good on it within two pages. There is no shortage of sardonic humour here, a cosmopolitan range of sympathies, and a steely, visionary optimism.‘  The Guardian, 2020

Fragment - 2
Ik ben een God en ik ben geen God. Hoe dan ook zijn jullie mijn schepsels. Ik houd jullie in leven.
  Van binnen ben ik onbeschrijfelijk het, en toch is mijn buitenkant nóg heter. Bij mijn aanraking verbranden jullie, ook al draai ik buiten de hemel. Als ik langzaam in-  of uitadem, bevriezen en verbranden jullie, bevriezen en verbranden jullie.
  Ooit zal ik jullie opeten. Maar nu voed ik jullie. Pas op voor mijn blik. Kijk me nooit aan. (pagina 23)

Fragment - 3
Artikel 14 van het verdrag van Parijs in het kader van het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake Klimaatverandering riep op tot een periodieke inventarisatie van alle koolstofemissies van de ondertekende landen, waarmee in feite de totale mondiale koolstofverbranding voor het jaar in kwestie werd bedoeld. De eerste 'mondiale inventarisatie' was gepland voor 2023, en daarna elke vijf jaar.
  Die eerste mondiale inventarisatie ging niet goed. De rapportage was inconsistent en onvolledig, en toch was het overduidelijk dat de koolstofuitstoot veel hoger was dan de partijen bij het verdrag elkaar hadden beloofd, ondanks de dip in 2020. Zeer weinig landen hadden de doelstellingen die zij voor zichzelf hadden vastgesteld, gehaald, ook al waren het zachte doelstellingen. 108 landen waren zich al vóór de inventarisatie van 2023 bewust van hun falen en hadden beloofd hun toezeggingen aan te scherpen, maar dat waren kleiner elanden, samen goed voor ongeveer vijftien procent van de totale uitstoot wereldwijd.
  Tijdens de jaarlijkse Conferentie van de Partijen (kortweg 'COP') het jaar daarop wezen sommige delegaties erop dat artikel 16, lid 4 van het verdrag bepaalt dat de COP 'de besluiten neemt die nodig zijn om de effectieve tenuitvoerlegging van het verdrag te bevorderen door de hulporganen in te stellen die nodig worden geacht voor de tenuitvoerlegging van de overeenkomst.' Zij wezen ook op artikel 18, lid 1 dat de COP toestaat nieuwe 'hulporganen voor de tenuitvoerlegging van het verdrag te creëren. Met deze hulporganen werden eerdere comités bedoeld die alleen tijdens de jaarlijks COP-conferenties bijeenkomen, maar nu voerden sommige afgevaardigden aan dat, gezien de algemene mislukking van het verdrag tot dusver, een nieuw hulporgaan met permanente taken en de middelen om die uit te voeren duidelijk nodig was om het proces vooruit te helpen.
  Tijdens COP29, gehouden in Bogotá, Columbia, hebben de partijen bij het verdrag dan ook een nieuw hulporgaan voor de tenuitvoerlegging van het verdrag in het leven geroepen, zoals toegestaan door de artikelen 16 en 18, dat zal worden gefinancierd met behulp van de financieringsprotocollen van artikel 8, waardoor alle partijen gebonden zijn aan de methoden van het Internationaal mechanisme voor Verlies en Schade van Warschau. De aankondiging luidde als volgt:
  'Besloten wordt dat een hulporgaan dat door deze negenentwintigste Conferentie van de Partijen als vergadering van de partijen bij het Klimaatverdrag van Parijs (CMA) is gemachtigd, hierbij wordt opgericht om samen te werken met de Intergouvernementele Werkgroep inzake Klimaatverandering, en alle agentschappen van de Verenigde Naties, en alle regeringen die het verdrag van Parijs hebben ondertekend, om te pleiten voor de toekomstige generaties burgers van de wereld, wier rechten, zoals vastgelegd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, even geldig zijn als de onze. Dit nieuwe hulporgaan is bovendien belast met de verdediging van alle huidige en toekomstige levende wezens die niet voor zichzelf kunnen opkomen, door hun rechtspositie en fysieke bescherming te bevorderen.'
  Iemand in de pers noemde dit nieuwe agentschap 'het Ministerie voor de Toekomst,' en die naam blee hangen en verspreidde zich, zodat het nieuwe agentschap gewoonlijk zo wordt genoemd. Het werd in januari 2025 gevestigd in Zürich, Zwitserland.
  Niet lang daarna trof de grote hittegolf India. (pagina 23-25)

Terug naar Overzicht alle titels