Atlas Contact 2020, 264 pagina's - € 22,99
Oorspronkelijke titel: Entitled: How Male Privilege Hurts Women (2020)
Wikipedia: Kate Manne (1982)
Klik hier voor het voorwoord
Korte beschrijving
Met talloze voorbeelden geeft de auteur inzicht in de vermeende mannelijke superioriteit en vrouwenhaat van waaruit vrouwen onderdrukt worden. Ze laat op tien gebieden, waaronder sport, seks, medische zorg en huishoudelijk werk, zien hoe de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen ook in deze tijd nog woekert en vaak in stand gehouden wordt door aannames waarbij het normaal werd geacht dat mannen aanspraak kunnen maken op vrouwen. Ze betrekt hierbij de verschillen tussen de behandeling van blanke vrouwen en die van kleur, maar ook transgenders. Zij ontkracht de privileges waarop mannen al eeuwenlang aanspraak menen te kunnen maken en put hierbij uit wetenschappelijk onderzoek, literatuur, politiek en maatschappelijke ontwikkelingen. Haar betoog is overtuigend, baanbrekend en gedreven en haar taal is krachtig, maar er wordt wel wat van de lezer geëist om haar te kunnen volgen. Een belangrijk boek. De auteur is universitair docente filosofie en schreef voor onder meer The New York Post. Dit is haar tweede boek over misogynie. Met uitgebreid notenapparaat per hoofdstuk achter in het boek.
Tekst op website uitgever
‘Man & macht’ is het nieuwste werk van Kate Manne, die wel de filosoof van de #MeToobeweging wordt genoemd. Zij biedt in ‘Man & macht’ een prikkelend nieuw denkkader om misogynie en mannelijk privilege te begrijpen. Wat vanzelfsprekend wordt gevonden voor een man, spreekt nog altijd niet vanzelf voor een vrouw – en dit veroorzaakt een fundamentele ongelijkheid. In ‘Man en macht’ analyseert Manne de werking van mannelijk ‘entitlement’ op tien gebieden, van aandacht, kennis en medische zorg tot seks en huishoudelijk werk. Levendig en met intellectuele vurigheid toont ze aan dat genderongelijkheid niet door een paar slechteriken veroorzaakt wordt, maar diep in de samenleving wortelt.
Fragment uit ACHT - Zonder pretenties - over aanspraken op kennis
Een bepaald type man kan niet of wil niet omgaan met anderen die een mening verkondigen die indruist tegen hun eigen gevoel van wat er is gebeurd, of zou moeten gebeuren. Dit soort mannen kan zich vooral niet schikken naar meisjes en vrouwen die, terecht, aanspraken maken op hun eigen epistemisch recht om te vertellen wat er in de wereld gebeurt of wat er in de toekomst moet veranderen. Ze reageren niet alleen door het het pertinent oneens te zijn met een meisje of vrouw in die positie. Het lijkt hun zelfs te ontbreken aan argumenten - of, nogmaals, de wil - om het met haar oneens te zijn. In plaats daarvan willen ze dat ze haar mond houdt en zelfs de kans op een discussie voorkomen door te ontkennen dat haar woord enige betekenis of waarde heeft (ze is gek of ze is slecht - dus hoe je het ook wendt of keert, niets van wat ze zegt is het waard om ook maar een gedachte aan te wijden). Of zo'n man stelt zich een wereld voor waarin hij en anderen van zijn slag de macht hebben om haar haar woorden te laten inslikken - in dit geval door iets in haar keel te proppen, om haar aldus voor eeuwig het zwijgen op te leggen. Het is opvallend dat hij hierbij meestal de hele tijd het gevoel heeft dat hij in zijn recht staat, sterker nog, dat hij de gekwetste partij is.
Zoals The Guardian schreef, sprak Patty Kineresley, de CEO van 'Our Watch', de organisatie tegen huiselijk geweld, haar bezorgdheid uit over Jones' 'verbale dreiging met geweld', en ze wees op de 'kracht van woorden [om] een omgeving te scheppen waarin geweld tegen vrouwen als acceptabel wordt gezien of kan worden goedgepraat. 'je kunt het met iemand oneens zijn zonder hem of haar het zwijgen op te leggen,' voegde Kinnersley er wijs aan toe.
Ik ga ervan uit dat jij dat kunt, beste lezer. Maar niet iedereen is daartoe in stata. (pagina 158-159)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen