Atlas Contact 2020, 336 pagina's - € 22,99
Oorspronkelijke titel: The act of living : what the great psychologists can teach us about surviving discontent in an age of anxiety (2020)
Wikipedia: Frank Tallis (1958)
Korte beschrijving
Dit boek is in essentie een persoonlijk
gekleurde geschiedenis van de psychotherapie. Een beschrijving van wat
er wordt verstaan onder psychotherapie, de belangrijkste personen met in
grote lijnen hun bijdrage en de werking van de diverse vormen van
psychotherapie. Dit doet de schrijver aan de hand van belangrijke items,
onder andere identiteit, inzicht, narcisme, seks en zingeving. Daarmee
wordt duidelijk hoe psychotherapie op zoek is naar een zo optimaal
mogelijk zinvol leven. Ze kan opheldering verschaffen en adviezen geven
betreffende grote levensvragen en de manier van leven. Van belang
daarbij zijn bijvoorbeeld praten, veiligheid, een vertrouwensrelatie, de
onbewuste drijfveren, afweermechanismen en ook het accepteren dat een
bepaalde mate van psychisch leed onvermijdelijk is. Het boek bevat
illustraties in zwart-wit, eindnoten en een register. Een boeiend boek,
met name voor wie kennis heeft van en interesse in psychologie en
psychotherapie. Frank Tallis is schrijver en psychotherapeut in Londen,
een expert op het terrein van obsessies en dwangneuroses. Hij schreef
veel boeken over psychotherapie. Hij kreeg in 2000 de New London Writers
Award.
Tekst op website uitgever
In ‘Leven’ probeert psycholoog Frank Tallis het leven te duiden. Wat is een zinvol leven? Hoe kunnen we omgaan met onze gedachten, gevoelens, verlangens, angsten? Antwoorden op deze vragen worden vaak gezocht in religie en filosofie. In ‘Leven’ biedt Frank Tallis antwoorden vanuit een ander veld, dat van de psychotherapie. De betekenis van de psychotherapeutische traditie strekt verder dan bijdragen aan de geestelijke gezondheid. De traditie biedt boeiende, realistische visies op mensen en het menselijk bestaan, op samenleving, cultuur en beschaving. Daarnaast illustreert Tallis de werking van verschillende vormen van psychotherapie met intrigerende voorbeelden uit zijn eigen praktijk. Mensen hebben het beter dan ooit tevoren, meer persoonlijke vrijheid, meer comfort, bezit en een langere levensverwachting. Toch is een groot aantal van hen depressief, angstig of ongelukkig. ‘Leven’ biedt een grondige reflectie op dit alles. Behalve een fascinerende geschiedenis van het psychotherapeutisch denken is het ook een toegankelijke praktische gids die ons wegen wijst naar een optimaal leven.
Fragment uit 10. Wensen: de valstrik van de hebzucht
Fromm stelde dat het menselijke mentale leven gekarakteriseerd wordt door twee fundamentele staten of 'modi': de 'modus van het hebben' en de 'modus van het zijn'. De 'modus van het hebben' is de modus van het willen hebben van dingen. Uiteraard moeten we sommige bezittingen hebben om comfortabel te kunnen leven. Maar in Het Westen wordt veel van wat we doen gemotiveerd door verdergaande hebzucht. Het wensen en verwerven zijn zozeer deel van ons, dat de begeerte om dingen te bezitten onze hele kijk op de wereld aantast. Deze invloed is groter en reikt verder dan de meeste mensen zich realiseren, en de consequenties zijn bijna altijd volledig negatief. De effecten zijn zelfs zo kwaadaardig dat we vaak niet bij machte zijn om te genieten van het simpele gegeven dat we in leven zijn. We raken verstrikt in cycli van hevig verlangen en teleurstelling. Vaak 'zijn we blij als we de tijd hebben verdaan die we zo hard hebben geprobeerd vrij te maken.'
Identiteit, achting en respect zijn zozeer vervlochten geraakt met eigendom dat de eigenwaarde wordt afgemeten aan het aantal bezittingen dat iemand heeft verworven. Consumptie is een volledig ongeschikt en onbetrouwbaar surrogaat geworden voor zelfrespect. Symbolen van rijkdom, zoals peperdure horloges of handtassen, worden vaak gebruikt om gewichtigheid uit te stralen; maar het enige onderscheid dat uitgestraald wordt, is dat de eigenaar wellicht meer dingen bezit dan andere mensen. Dingen zijn slechts dingen. Een Rolls-Royce kan prestige symboliseren, maar het blijft gewoon een auto, een voertuig met een motor en vier wielen, en in sommige opzichten hebben mensen die een Rolls-Royce kopen om hun status op te vijzelen, in werkelijkheid helemaal geen auto verworven. Ze hebben meer egocentrisme verworven; ze hebben ene 'image' gekocht. Dat kan ze een goed gevoel geven, althans een tijdje, maar zoals we weten zal een opgeblazen ego iets afdoen aan de kwaliteit en directheid van het ervaren. (pagina 227-228)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen