Mazirel Pers 2024, 146 pagina's - € 17,99
Website Red het onderwijs Team
Korte beschrijving
Tekst op website uitgever
De kwaliteit van het onderwijs valt of staat bij de kwaliteit van de leraren en de manier waarop zij hun lessen vormgeven. Dit lijkt logisch, maar krijgt in de praktijk veel te weinig aandacht. Het RED-Team Onderwijs, waarin hoogleraren, ervaren docenten, lerarenopleiders en bestuurders hun krachten bundelen, biedt een uitweg uit de crisis waarin het onderwijs zich op dit moment bevindt. Red het onderwijs! pleit voor tien fundamentele maatregelen die nodig zijn om het lesgeven zélf weer de speerpunt te maken van het onderwijsbeleid in plaats van de (financiële) targets van de onderwijsbestuurders. Hiermee is het mogelijk om de leerprestaties weer op een niveau te krijgen dat kinderen en ouders recht doet en dat past bij een welvarend land als Nederland.
Het RED-Team Onderwijs bestaat uit Anna Bosman, Sezgin Cihangir, Jan Drentje, Ton van Haperen, Paul Kirschner, Piet van der Ploeg, Jaap Scheerens en Theo Witte.
Fragment uit 10. Organiseer de stem van de leraar
Tegenmacht
De georganiseerde tegenmacht die nodig is om negatieve gevolgen van de machtsconcentratie van besturen tegen te gaan is tot op heden niet erg sterk. In Nederland is slechts 30 procent van de leraren lid van een onderwijsvakbond en velen zijn geen lid van hun vakvereniging. Ter vergelijking: in Scandinavische landen is rond de 90 procent van de leraren lid van een bond die veelal ook de taken van een vakvereniging uitvoert. Daar komt bij dat de onderhandelingspositie van onderwijsvakbonden in Nederland verzwakt is doordat zij de loonruimte die de schoolbesturen van het ministerie hebben gekregen niet kennen. Cao-onderhandelingen zijn daardoor een schimmenspel. Het gevolg van dit alles is dat de voor het onderwijs verantwoordelijke politiek op te grote afstand is komen te staan van de voorwaarden waaronder leraren hun werk moeten doen.
Ook op andere onderwijsterreinen is de afstand tussen politiek en het primaire onderwijsproces groter geworden. Zo zijn er door het ministerie van Onderwijs organisaties opgetuigd die een deel van de overheidstaken hebben overgenomen. Voorbeelden hiervan zijn het SLO (het landelijk expertisecentrum voor het curriculum), het CvTE (het College voor Toetsen en Examens) en het Cito (toetsontwikkelaar, onderzoeksbureau en uitgever). Hierdoor heeft de politiek méér verloren dan alleen haar greep op de arbeidsvoorwaarden van leraren. Ze verloor ook de mogelijkheid om haar controlerende taak uit te voeren als het gaat om thema's die sterk bepalend zijn voor de kwaliteit van het onderwijs: curriculumontwikkeling, het vaststellen van exameneisen alsmede de examens zelf. Nu is het waar dat er ook leraren betrokken zijn bij de activiteiten van bovengenoemde organisaties; ze werken bijvoorbeeld bij het Cito aan examenopgaven en maken deel uit van curriculumcommissies. Maar dat gebeurt allemaal op individuele basis zónder medezeggenschap over de uitgangspunten waarmee moet worden gewerkt. In de Raden van Toezicht van deze organisaties zitten géén leraren.
Voor leraren zijn dit soort organisaties onneembare burchten. Illustratief voor deze onmacht is hun kritiek op de eindexamens. Die werd jarenlang nauwelijks serieus genomen - het was vooral ketelmuziek in de media. Zelfs toen hoogleraren Nederlands niet meer dan een krappe voldoende wisten te halen voor het eindexamen Nederlands, veranderde er niets. Pas toen de scores leesvaardigheid door het PISA-ijs zakten, ontstond er beweging. Na vele protesten, ook over fouten in examens en correctievoorschriften, werd er geëxperimenteerd met voorinzage van examens door leraren. Maar het bleef bij experimenten; structureel werd dit niet. Ren onrechte, want de examens zijn een meesterproef. Ze moeten aansluiten bij het gegeven onderwijs en kwalificeren voor het gekozen beroep of het vervolgonderwijs. De wensen van het lerarengilde zouden daarom leidend moeten zijn. Anders ontstaat er een schizoïde situatie waarin hetgeen de leraren willen onderwijzen te sterk verschilt van hetgeen zij, gelet op de examens, moeten uitvoeren. (pagina 132-134)
Lees ook: Het bezwaar van de leraar : hoe slecht beleid de Nederlandse school vernielt van Ton van Haperen (uit 2018) en klik hier voor andere boeken over onderwijs en opvoeding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen